De tweede poging.

Dit is de tweede keer dat ik een poging waag mijn stukje te schrijven.
Het valt niet mee. En dat heeft niets met de temperatuur te maken.
Het is hier de hele dag al een aangename 23 graden. De verdiepingen boven mij, maar ook elders, is de temperatuur in huis de 30 genaderd en hoger zelfs hier en daar.
Nee, er is gewoon teveel gebeurd de afgelopen dagen. In ieder geval voor mij was het teveel.

Zaterdag, om mee te beginnen, belde dochterlief dat ze wilde komen. Ik heb dan altijd het gevoel dat ik letterlijk ga stralen…….
Snel de boodschappen gehaald, extra omdat zij kwam. We kwamen bijna gelijktijdig hier aan. Jessica heeft geholpen met het schoonmaken van fruit en radijsjes… Ik had meteen een bak moeders’ soep uit de diepvries gehaald en die hebben we met brood en rauwe paprika en radijsjes gegeten. Fruit toe natuurlijk. En ’s avonds moest ik nog naar mijn buurman, dus hebben we samen de metro en de tram genomen. Waar zij op het Leidseplein uitstapte. In plaats van heerlijk op de terrasjes plaats te nemen moesten we ieder verder reizen.
Mijn buurman was jammer genoeg niet echt blij met de framboosjes en de aardbeien die ik meebracht. Dus die heb ik maar weer mee teruggenomen.
De zaterdag was dus een drukke dag met veel verschillende dingen.

De zondag was weer heel anders. Ik had via mijn Nieuwegeinse vriendin Margot een uitnodiging gekregen voor een heel àndere boekpresentatie.
Al jaren geen boekpresentatie bijgewoond, nu twee in één week. Dit was heel anders. Alleen al de reis naar Buitenveldert. Daar moest ik de Connexxion voor inschakelen, want dat lag zo ver buiten mijn bewoonde wereld…. dat was veel te vermoeiend anders. En zowaar! De (gewone) taxi belde maar een kwartier te laat. Niet eens te laat, want ze claimen een kwartier vóór en een kwartier nà de afgesproken tijd nog op tijd te zijn...In dit geval was het goed. We reden rechttoe rechtaan naar het adres in Buitenveldert. Daar werd ik keurig ontvangen door de bestuursleden van het Surinaams Verbond. Wim Egger hield een inleiding over het door hem geschreven boek Surinaamse Rug, Joodse Buik. Wat staat voor de trots van het Surinaamse, en de kwetsbaarheid van het Joodse deel van de schrijver, waardoor hij zóveel narigheid heeft kunnen overwinnen. Ik kan het boek aanbevelen. Het is een indrukwekkend verhaal.
Aangezien ik geen borrelaar ben – en na afloop van een boekpresentatie wordt er bijna altijd gezellig nageborreld – ben ik na afloop van het officiële gedeelte weggegaan, maar niet dan nadat ik een lekker hartig Surinaams broodje had gegeten en een kop koffie had gedronken.
De (zieken)taxi moet altijd minstens een uur tevoren besteld worden en ik wist niet hoe laat ik klaar zou zijn….. Dus ben ik naar de metro gaan lopen en met de metro terug naar huis gegaan.
En ik moest voortdurend denken aan de eerste twee regels van het gedicht:’ In een diligence zaten negen mensen bij elkaar, ’t was een dag van grote hitte en de lucht was drukkend zwaar’ van E.Laurillard. Ik ben het nu even gaan opzoeken, het staat op http://www.seniorplaza.nl/Voordrachten4.htm .
De vermoeidheid zat zo diep, toen ik eenmaal thuis was, dat ik verder nergens aan toegekomen ben.

Gisteren was het Betty-dag. Betty is ook aan de computer begonnen.
Mijn huisje is in elk geval weer schoon….

En dan vandaag. Eerst naar Cecilia, mijn pedicure van hier naast de deur.
Dus mijn voetjes zijn weer prachtig verzorgd.
Daarna zouden mensen van de woningbouwver. Komen voor de tuin. Ik zeur al heel lang dat die grote binnentuin niet verzorgd, maar verwaarloosd wordt.
Dat zou om half twee gebeuren. Ik wilde/moest nog de deur uit, dus toen ze om kwart voor drie kwamen……. Nuja, men beaamde wel dat de tuin er ondanks mijn zorg verwaarloosd bij lag. Daar gaat wat aan gedaan worden. En ik mag een nieuwe slang kopen voor de tuin.

Toen ze weg waren was het inmiddels een wat de zon betreft ongezonde tijd om de deur uit te gaan. Maar ik heb toch maar een zonnehoedje opgezet en ben naar de tram gestapt. Eerst bij de huisarts een verwijzing gehaald voor een nieuwe cardioloog in een ander ziekenhuis. Toen dóór het Oosterpark naar het Slavernijmonument. Daar wordt morgen, op 1 juli, de herdenking van het einde van de slavernij herdacht. Althans v.w.b. het Surinaamse en het Antilliaanse volk. Men zou graag zien dat heel Nederland, van elke kleur en afkomst, aan die herdenking meedoet… In elk geval begint het feest (want dat is het altijd bij Surinaamse mensen) al om 9 uur bij Artis, vanwaar de (beslist al luidruchtige en kleurrijke) optocht naar het Oosterpark gaat. Daar stonden vanmiddag de podia en de tenten al opgesteld.

Van daaruit even een halte met de tram naar mijn favoriete winkel gegaan voor kilo’s fruit en vlees. Wilde perziken, abrikozen, grote zwarte zoete kersen en een heel grote passiefruit. Ook het vlees gaat per kilo, maar ikzelf mag het wel per pond kopen. Ze weten dat ik alleen ben. ;-)
Dus een pond biefstuk in twee plakken, en een pond soepvlees en een pond runderstaart. In de winkel zelf een stukje magere geitenkaas en twee doosjes olijven…… En hoe zwaar het allemaal was… zo zonder boodschappenwagentje….. en hoe warm, oef… Thuis kon ik meteen aan de gang met het vlees en het fruit… Lekker koud runderslaatje met alles drop en dran….en de beroemde Turkse karnemelk, beetje zoutig…
En dáárna nog de tuin sproeien, want die was alweer droog en morgen wordt het weer warm…
En nu is moe weer heeeeel erg moe. En gaat moe er weer een eindje aan breien.
Heerlijk trouwens, dat het zomer is…….