En stormen dééd het vandaag.

Hoewel door de storm af en toe bijna van mijn voeten getrokken ben ik er vandaag toch weer op uit gegaan. Als het lijf eenmaal weer gewend is aan het op- en voor vooral neergaan van de luchtdruk, is er geen enkele weerstand in me om lekker in die storm te gaan lopen. Dus mijn waterdichte jas aan, een waterdicht petje (een rooie dit keer) op, mijn rugzak omgebonden…. Daar ging Erica.
En stormen dééd het.
Er lag een afspraak met mijn suikertante.
Ofwel de suikerzuster.
Nouja, de verpleegkundige die de diabetespatiënten regelmatig controleert. Begrijpelijk nu? ;-) Ik heb diabetes 2 ja. Maar omdat ik heel zuinig op dit lijf ben is het nog steeds niet erger geworden. Kan ook zijn door al die anti-oxidanten en druppeltjes en theeën en zo, die ik slik. Of door de genen die ik meegekregen heb natuurlijk. Enfin, de griepprik had ik nog niet gehad, dus die hebben we maar meteen meegenomen. De gewóne griepprik. Ik ben van voor 1957. En mensen van vóór 1957 hebben de A-griep gehad of er antistoffen tegen ontwikkeld, genoeg om deze tweede A-griep, de Mexicaanse, aan te kunnen. De Aziatische griep werd de A-griep genoemd, deze M-griep is wel een variant, maar de wereld is klein, deze griep heet ook de varkensgriep, de V-griep dus…;-).
Het zal mijn tijd wel duren…..

Eenmaal weer buiten ben ik lekker de storm te lijf gegaan. En heb door Oost gezworven. Wat ik graag deed, maar het laatste jaar geen tijd en energie meer voor had. Bij de kringloopwinkel geneusd en er twee nuttige boekjes weggehaald (samen 2 euro) ‘Wat en hoe in het Duits, mijn zoveelste Duitse woordenboekje, altijd gemakkelijk bij correspondentie… En het boekje van de Consumentenbond: Gids voor erven en nalaten – plus schenken. Nou heb ik niets te schenken momenteel, ik heb al teveel weggegeven ;-), maar handig is het wel.
Verder lekker in de daar aanwezige OBA = openbare bibliotheek geneusd. Ik heb een bieb (zeiden we vroeger toch?)-kaart… dus had ik rustig een boekje of dvd of zo kunnen meenemen, maar ik vond niets van mijn gading.
De rest van de wandeling leidde naar de tramhalte. En thuisgekomen lekker een grote beker koffie genomen en een bokbiertje bij de zuurkool met worst.

Het nieuws van vandaag is voor mij wel de mededeling van hogerhand dat alle mensen van 55-75 jaar volgend jaar een buisje met een spatel en een brief in de bus krijgen. Dat buisje moet gevuld worden met je poep, met behulp van de spatel dus. En dat moet teruggestuurd worden naar het onderzoeksinstituut..., dat je, als ze iets meer dan niéts vinden, je gaat oproepen om een darmkankeronderzoek te ondergaan. Als ik zoiets zou hebben dan heb ik iets waaraan ik uiteindelijk gewoon kan doodgaan. Van ouderdom. Maar er is niets dat erop wijst dat ik aan zoiets zou kunnen lijden.
Aan mijn lijf geen polonaise meer, nee bedankt. Daar ga ik niet aan meedoen. Geen pijnlijke onderzoeken, zware operaties en lange lichamelijke herstelperioden…Om van de geestelijke opdonder na zo’n operatie nog te zwijgen. Plus de kans op herhaling…
Bedankt hoor. Daar ben ik te oud voor.
Het is een vrij kort blogje dit keer, maar meer heb ik niet te vertellen.