Een paar rustige dagen.

Na een paar rustige dagen, voornamelijk in huis doorgebracht, ben ik geloof ik weer op mijn oude energiepeil. De afgelopen week, de breuk met mijn oude buurman en weer eens ruzie in dit huis, het zijn dingen die me wel behoorlijk hebben aangepakt. De ruzie in huis is een tijdelijke zaak, ik heb er wel weer vertrouwen in. En het gaat niet over mijzelf, dat scheelt ook. Ik ga geen oordeel uitspreken.

Donderdag even naar de huisarts voor een update. Alles is in orde wat mijn gezondheid betreft. Dus ben ik doorgelopen en heb nog wat boodschapjes gehaald, voor weer op huis aan te gaan. Het weer is de laatste dagen niet echt om over naar huis te schrijven. Die stormen maken me wel verlangend om me ertegen te weer te stellen, maar gisteren en vandaag was er geen fut.
Zogenaamde offdays. Waarin ik liever thuis achter de stapel kranten zit of achter de computer, een wasje wegdraai of iets gemakkelijks maak voor de avondmaaltijd.
Wat de was betreft: nu ik geen wassen voor de buurman meer doe scheelt dat enorm in het werk. Bijna een jaar lang haast dagelijks een was draaien, ophangen en zo nodig strijken, inpakken en wegbrengen...En nu is het twee maal per week wassen. Een bonte en fijne was (kan bij mij in één keer) en morgen dan een witte was. En gewoon in huis opbergen weer.
Broer Henk was gisteravond hier en bracht nog wat oude foto’s, O.a. twee pasfotootjes van mijn vader z.l., toen hij nog veel jonger was. Eindelijk foto’s waarop zijn ogen te zien zijn, die op alle andere foto’s verstopt zitten achter zijn brillenglazen. Ik ben er blij mee en druk met scannen en opslaan en later print ik dan wel het nodige uit.

Vanavond las ik bij de nieuwsberichten dat Nederland het zó slecht doet met bevallingen dat nu geroepen wordt om 30 bevallingshuizen, met een speciale operatiekamer en een speciaal team voor als er iets misgaat.
Mijn dochter is ooit in zo’ n bevallingshuis geboren. In Utrecht, in het gebouw dat toepasselijk het ‘Ooievaartje’ werd genoemd. Niet lang naar haar geboorte is dat opgeheven, te duur….. Daar was alle kennis en vaardigheid aanwezig voor veilige bevallingen en goede zorg voor de jonge moeders. Vaak kon je na de bevalling, na een paar uur rust, weer naar huis, waar de kraamdagen begonnen. Voor mij heeft dat toen toevallig langer geduurd. Maar dat had een andere noodzaak.
Stom dat vond ik toen al, om ‘Het Ooievaartje’ op te heffen…Mijn oude vroedvrouw zal niet meer leven, denk ik.
Wel, leve de 30 toekomstige bevallingshuizen. Ik zal ze niet meer gebruiken, maar toekomstige moeders en baby’s zullen er wèl bij varen. Alleen zal Nederland de beurs weer belangrijker vinden dan de buik en de baby.
Ik vind trouwens dat Nederland steeds meer op een 4e wereldland gaat lijken. 1984 is waarheid geworden. Op pleintjes staan camera’s opgesteld die hangjongeren zouden moeten bewaken. Maar omwonenden weten niet hoe ze ’s avonds hun huizen moeten afsluiten voor de glurende camera’s.
En heel het land moet zijn of haar vingerafdrukken afgeven. De identiteitskaart met foto is niet genoeg. Er werd door ambtenaren over geklaagd dat de vingertoppen van ouderen teveel waren afgesleten…. Maar wat moeten ze dan met de vingertoppen van oude mensen? De controle op alle mensen gaat steeds verder. Ik rijd geen auto, maar heb het sterke gevoel dat ook rekeningrijden een vorm van opgelegde controle is.

Een poosje geleden werd mijn chipmaandkaart geblokkeerd. Ik had een keer teveel vergeten uit- of in te checken. Het principe van de chipkaart kan ik hier niet uitleggen, maar google kent het wel. Ik moest daarvoor naar het inlichtingen- en servicekantoor van het Gemeentelijk Vervoer Bedrijf. Gelukkig naam een aardige conducteur me mee…
En daar, op dat kantoor, liet men mij precies zien waar, wanneer en hoe ik de laatste weken gebruik had gemaakt van het openbaar vervoer. Waar ik geweest ben en hoe laat en waar ik heen terug ging en hoe laat… het zit allemaal in de computers. En die gegevens worden bewaard, zoals zoveel gegevens van ons voorgoed bewaard worden. Er is door dit alles een soort grijs waas over Nederland gedaald. Waarin de burgers gevangen zitten. Want zonder al die controle besta je meer niet in Nederland.

Het doet me denken aan de vlekmotplaag van een paar jaar geleden.
De kaalgevreten struiken werden bedekt met een dik web, en daarin zag je duizenden larven krioelen Tegen dat de larven het binnen niet meer uithouden en het dichte web scheuren om eruit te komen en als eendagsmotjes willen wegvliegen. Waren de struiken met levende have te vergelijken met Nederlanders onder dat grijze web van overmatige controle……. Toen de motjes (de mensen?) eenmaal uitgebroken waren bleef er een uitgevreten en ten dode opgeschreven struik achter. Ik heb ruzie getrotseerd met iemand die beweerde dat het geen kwaad kon voor de struik (stad, om de vergelijking vast te houden), maar na de tweede aanval van de vlekmot dat jaar…. Is er niet één struik geweest die het heeft overleefd.
Overburen hebben een goede oplossing gevonden door het kadaver van hun prachtige Meidoorn te laten begroeien met hedera. Een kleine klimop dus, die de knoest heeft overwoekerd. Dat staat ook wel leuk, maar blijft surrogaat, vergeleken met de prachtige meidoorn. Ook in onze tuin hebben de struiken die aangetast waren er zo onder geleden dat ze gerooid moesten worden. Zucht, de digitale ruzies met de vriend die beweerde dat de vlekmot helemaal geen kwaad kon, staan me nog goed voor de geest.
Om dit verhaal te vertalen naar de stad: De ‘deskundigen’, de ambtenaren en de stadsdeelraden die daarover gaan hebben ervoor gezorgd dat onze stad nu inderdaad onder Big Brother’s toezicht staat. En de vertrutting van de stad is verder gegaan omdat alle vrolijke versieringen werden verboden en strenge voorschriften werden gegeven over gevels en terrassen en vlaggen… Juist die dingen waar onze stad zo vrolijk van was. Ervoor in de plaats zijn saaie onversierde stoepen gekomen. Waar ik in de deelraad gepleit had, en ikzelf niet alleen, voor een versierde binnenstad, láát die vlaggen en die lichtjes en die versierde boompjes en het straatmeubilair toch… ziet het er alleen naar uit dat er ‘proeven’ komen met terrasverwarming, voor de verstokte rokers die binnen niet meer mogen roken. Ook niet staande een biertje buiten drinken met die sigaret. Die vrijheid kun je met discussies betwisten, maar het is wel een vergaande inperking van de vrijheid van de mensen. Die terrasverwarming was er vroeger ook. Overal. Zodat de mensen nog laat in het seizoen buiten konden zitten. Mag niet meer. Weg met die terrasverwarming. Milieuonvriendelijk en te duur. Waarom zetten ze er dan geen vuurpotten neer??? Zou je zeggen. Zoals op 25 februari wèl gebeurt? Nou, dat is weer slecht voor het milleu. Zeggen ze. Nee, zo verrukt als ik 10 jaar geleden was ben ik het niet meer. Ik wil weer lichtjes zien op het Leidseplein en op het Rembrandtsplein en overal waar dat mogelijk is.
En weer mijn gasten kunnen verrassen als ik met hen de stad in wil gaan.
Nou wil ik wel vertellen dat de Magere Brug en de Zusterbrug bij de Hermitage wel ouderwets versierd zijn… maar Gemeente, doe daar nou ook de ledlampen in die overal in nieuwe lantaarns zijn gezet. Ja hoor, ze doen wel hun best, met al die mooie lantaarns door de stad heen.

Goed. Einde. Morgen weer Bettydag en het is alweer kwart voor twee geworden.