Grijs.

De wereld is momenteel grotendeels grijs. In alle mogelijke grijstinten.

En als dan plotseling de zon doorbreekt, wat deze week enkele keren gebeurde, breken ook alle kleuren weer door.

Zelden of nooit heb ik dat zo bewust gezien als deze dagen. Dat ik de zon zàg, de kleuren weer ontdekte. Zoiets beleefde ik enkele jaren geleden ook, toen ik aan mijn ogen geopereerd was. Staar had gehad. Dan ontdek je de wereld weer. Zo moet het geweest zijn toen kleine kinderen de wereld om hen heen ontdekten. Die helderheid van kleuren en lijnen… ik reageerde er bijna extatisch op.
Maar vandaag was het weer grijs als ik buiten was…

Hondje uitlaten is leuk in het donker ’s morgens om 7 uur. Dan gaan de eerste mensen op weg naar hun werk, de lucht is nog schoon, er was zelfs een enkele ster te zien…. En hondje is een schattig rolmopsje, dat heel zelfstandig de weg weet. Ik hoef alleen de oranje lijn maar vast te houden. Hondje zit aan de andere kant van de lijn. Baasje is nog ziek, en kan hondje nog niet uitlaten.
’s Middags als het grijze novemberlicht zich over de stad verspreid heeft is het minder leuk. Ik loop dan het rondje linksom in plaats van rechtsom, zodat hondje weer wat te ontdekken heeft. En bij thuiskomst krijgt hij een snoepje omdat hij zoet is geweest.
Rond 7 uur wordt hij voor de derde keer aan de oranje lijn aangeklipt.
En vanavond was dochterlief hier. Onverwacht. Gisteren heb ik soep gemaakt, en daar kon ze meteen van genieten. Ach, we hebben altijd zoveel te bepraten en te doen dat de tijd vliegt. Vanavond een quizje uit het beroemde boek: ‘Waarom mannen niet kunnen luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen’.Schrijver Allan Pease. Een stelling die natuurlijk niet helemaal klopt, maar leuk voor een boektitel is.
Er staan meer leuke dingen in. Het boek is een aantal jaren geleden uitgekomen, ik heb het al even lang in de boekenkast staan, maar eigenlijk nooit gelezen. Probeer het eens, zou ik willen zeggen.

Maar dat boek maakte wel dat hondje zijn uitje van zeven uur misliep. Toen dochterlief aanstalten maakte om weg te gaan heb ik hondje dus maar opgehaald en meegenomen toen ik haar naar de tramhalte bracht. Doe ik ook niet altijd, nee… En natuurlijk was het toen weer heel donker.

En dit keer was het voor het hondje een nieuwe, lange wandeling waarbij hij ongelooflijk veel te ontdekken en te ruiken had. Dus snel ging het niet. Bij elke boom, elke (lantaarn)paal, elk muurtje moest hij even ruiken wie daar geweest waren. En omdat het daar alleen onbekenden waren, moest hij er zijn eigen druppeltje (meer was er niet meer over op het laatst) achterlaten.
Maar de vrouwtjes, dochterlief en ik, waren geduldig en alles ging goed. Ook op de terugweg.
Zijn baas was bij ons binnenkomen al wat ongerust geworden en vroeg of we via Parijs naar huis gekomen waren. Hij had in de wachttijd de avondmaaltijd voor hondje klaargemaakt. Een goed teken. Hondje kreeg z’n vaste hondensnoepje en ik kon teruggaan naar mijn eigen huisje.
Want om 10 uur werd hij wéér opgehaald, maar nu door een andere buurman. Die zal, zolang dat nodig is, deze tijd de wandeling overnemen.

Gisteren naar de markt geweest. De dappermarkt. En lekkers mee naar huis genomen. Voor Buurman het wekelijkse brood en de wekelijkse vis. Maar voor mijzelf een bosje sprotjes, en ook groenten voor de soep en mandarijnen en pitloze druiven voor de pitamientjes, maar Jamin kon ik dit niet keer niet voorbijgaan. Allemaal lekkere dingen gehaald dus. Ik vond dat ik die lekkere broodjes en dat snoepgoed best verdiend had zo aan het eind van de week. O ja, ook kipkluifjes à la tandoori, biefstukjes en speklapjes, eerlijk verdeeld.

Tussen het uitlaten van hondje door heb ik toch weer een heerlijke pan soep gemaakt. Het enige dat er aan ontbrak, merkte ik later, waren een flinke handvol aardappelblokjes. Als de soep klaar is, en de vaat (een hoop altijd) is afgewassen en opgeruimd, ben ik zelf aan een bad toe en allemaal schone kleren, want alles ruikt dan naar SOEP. Dus ’s avonds laat nog onder de douche en in nachtkleding met mijn huisjas de rest van de avond doorgebracht.
Die marktwandeling, hondje en de soep, dat was mijn (behoorlijk vermoeiende) dag gisteren. Maar ik heb zoveel plezier in zoiets.

Dat was het voor dit weekend. Een lekker druk weekend ook.
Op naar de nieuwe week maar weer.