Vandaag was het Bettydag.

Maandag dus. En mijn huisje is weer blinkend schoon. Nu, deze week, proberen de papiertroep in mijn huisje weg te werken. Er staan al twee tassen en een stapel kranten klaar.

Raad eens wàt?! Het regent!
Ik had de slang al buiten liggen, want de weersverwachting noch de radar gaf regen aan. Maar eerst het terras vegen, de planten nalopen en de toegangsmat bij het hekje ondersteboven over het bankje leggen om de onderkant te drogen. En opeens voelde ik dikke warme druppels… Dus snel het werk afgemaakt… Zojuist zag ik op buienradar dat er misschien genoeg water valt zodat de tuinslang weer kan worden opgeruimd.
Terwijl ik na dit geschreven te hebben even opsta om naar buiten te kijken zie ik dat het een beetje druppelt – af en toe - . Zucht.
Mijn linkerbuurman zal het pad weer openen waarover we kunnen lopen op weg naar buiten. Eén van de vluchtwegen. De andere zijn mijn tuinhekje en een deur in het atrium. De achterhoofduitgang blijft de normale vluchtweg, maar je weet maar nooit…

Vandaag was het ook weer avontuurlijk in dit huis.
Vanmorgen vroeg werd ik door Buurman gebeld, telefoon en tegelijk de huisdeur. Hij was in paniek. Er stonden behalve de beheerder van de woningbouw, twee agentes voor de deur. Een bovenbuurman, die ‘vieze’, waar ik weleens over geschreven heb, had een buurthoertje binnengehaald en dat moet hij zelf weten. Zij en haar pooier geven ons echter overlast. Ik denk dat die maffe buurman onder druk staat, want ze lopen in en uit, en hij weet dat ze dat hier niet mogen. Toen zij echter voor de huisdeur probeerde klanten naar binnen te loodsen, was voor Buurman met een grote B de maat vol.
s’ Morgens om 7 uur laat Buurman zijn hondje uit en dit keer trof hij vreemde kerels binnen aan. Buurman is zo’n beetje de min of meer zelfbenoemde conciërge van dit gebouw, hoewel gerespecteerd om die rol. Dus hij sloeg meteen alarm en riep de woningbouw, de politie en later ook mij op.
Toen de politie boven bij de betreffende vieze buurman binnenging zat zij daar ook en op de vragen die gesteld werden zei hij dat ze zijn achterkleinkind was. Alsof het niet is na te gaan dat hij alleen één gehandicapte zoon heeft… dezelfde handicap die de man zelf heeft. De politie geloofde het natuurlijk ook niet maar het werd wel genoteerd door zowel politie als de beheerder van de woningbouw. De man zelf, dacht een agente, is rijp voor een verzorgingshuis, die kan niet meer voor zichzelf opkomen en zorgen.

Intussen kwam er wéér een telefoontje, dat één van de buren beroofd was van zijn geld en papieren… hier in dit huis. Hoewel in paniek is hij meteen erop uitgegaan om aangifte te doen en zijn rekening te laten blokkeren.
Als je geen computer hebt kun je dat niet anders dan persoonlijk doen. Gelukkig was hij met alles op tijd, maar een nieuw paspoort moet er wel komen.

Ik heb rapport opgemaakt en het, behalve aan onze bewonerscommissie, aan de betreffende afdeling van de woningbouw en de politie doorgegeven en meteen maar gevraagd om de sloten te vernieuwen. Wat meer kun je doen?


Dit is een huis op stand. Niet dat er rijke of belangrijke mensen wonen maar we wonen in een huis met een geschiedenis, en iedereen is zich dat bewust. Hoewel…. Hier hebben wel mensen van naam gewoond.

Zo, dit is vastgelegd. Kan ik niet meer vergeten wat er gebeurd was.
Buurman was vanavond nog heel gespannen, hij is tenslotte 85 jaar en dan wordt een mens eerder kwetsbaar. En zijn hondje werd van de weeromstuit misselijk…Acharm. Zo’n dag is te spannend voor hem, maar ook voor ons….
Dat één fout mens het leef- en woongenot van zoveel mensen kan beïnvloeden… Heel beroerd.

En eindelijk is de tuinman geweest. Hij dacht misschien me ter verantwoording te roepen omdat ik geklaagd had over de toestand van de tuin….. maar al pratend zag hij wel in dat ik gelijk had. Hij heeft een klein half uurtje hard gewerkt en zou contact opnemen met zijn baas, de hovenier die het contract voor de tuin met onze woningbouwver. heeft.
Er is licht en lucht gekomen in de donkere hof, laat ik het zo zeggen, maar er moet nog een heleboel gebeuren. Daar krijgt deze tuinman klaarblijkelijk geen tijd voor van zijn baas…

Het was dus een bijzondere maandag.

En gisteren, ja, toen had ik een oude vriendin op bezoek. Dat was heel plezierig. Mijn hoodiavoorraad is weer op peil, want ze had een afgekeurde partij flesjes hoodia. Daar ze die altijd rechtstreeks vanuit Afrika krijgt toegestuurd weet ze de kwaliteitseisen die ze er aan moet stellen… En dit keer waren de flesjes zó aangelengd dat ze de hele partij moest afkeuren.
Zonde om weg te gooien, maar verkopen kon ze ze niet. Dus kreeg ik een heleboel flesjes. Kan ik heel lang mee toe.
Waartoe het dient? Wel, in oorsprong werd het gebruikt door bosjesmannen. Als ze langdurig van huis waren, om te jagen bij voorbeeld, hadden ze altijd Hoodia Gordonii, gedroogde delen van de cactus van die naam, bij zich. Dat ging honger en dorst tegen. En dat ontdekte nog niet heel lang geleden de westerse wereld. Amerika keurde de Hoodia zoals die daar verkocht wordt, in 2004 goed. Maar de industrie maakte zich ervan meester en dat betekende nare bijwerkingen af en toe. Want de echt Afrikaanse plant en de bewerking ervan hebben er nog weinig mee te maken. Door ze bij de bevriende kwekers van de plant rechtstreeks te kopen nadat de essence in druppelflesjes van 50 ml was verpakt . Het is ook niet het hele jaar verkrijgbaar. Als ze een oogst hebben ‘afgewerkt’ is het wachten op de volgende oogst. Zo kleinschalig is het daar. Maar dit keer was er dus iets misgegaan door een ‘slimme’ medewerker, die dacht dat de druppels wel met water konden worden aangelengd, dat zouden die Witten toch niet merken, dacht hij misschien. Maar afgezien van het feit dat deze vriendin zwart is ;-)))))))))))), kent ze haar mensen en de koopwaar zelf al heel lang.
Tja… en toen werd die hele zending dus afgekeurd voor verkoop. Jammer, maar onvermijdelijk.
Al met al was het dus ook een heel plezierige zondag.

Niemand kan zeggen dat ik een saai leven heb nietwaar? Of dat ik niet geniet van alles wat ik hier meemaak. Soms is het wel tragisch ja. En dan ben ik even aangeschoten wild, maar gelukkig helpt mijn positieve inslag me er meestal weer snel overheen.

Ik heb geprobeerd op Schoolbank (www.schoolbank.nl) te komen. Maar dat is nog erg moeilijk voor me. Op de site kom je gemakkelijk, en als je 14,99 euro betaalt kom je op schoolbank plus, wat betekent dat je erbij hoort en overal bij kunt komen en zelf dingen kunt plaatsen. En daar zitten voor mij nog moeilijkheden jammer genoeg. Geduld met mijn eigen dommigheid hebben, is het enige dat ik dus kan doen. Net zolang tot het wel gelukt is. Tenslotte ben ik ook maar een mens, een oude vrouw die niet geboren is met een muis in de hand maar het op latere leeftijd allemaal heeft moeten leren.
Jawel, ik heb een foto van een jongetje van amper twee, de muis is groter dan zijn knuistje, maar hoe hij met de computer (en natuurlijk kinderdingen) wist om te gaan …….


Laat ik het hier voor vandaag maar bij laten.