Zeuren over het weer.

Het is al laat, maar ik wil toch nog even met mij kletsen. Voornamelijk over het weer natuurlijk.

Het wachten is op het komende weekend. Heb ik vandaag kattengrit gestrooid vóór en achter dit huis, morgen krijgen we weer centimeters sneeuw. Ik heb niet meer de kracht om de stoepen schoon te vegen. En de andere bewoners in dit huis voelen zich kennelijk niet geroepen om dat te doen. Dus kan ik geen verantwoordelijkheid meer nemen, anders zit ik zelf zonder kattenzand. Nouja, we zien wel. Morgenochtend om zeven uur zal het nog wel gaan buiten. En daarna naar de bakker om de hoek.
En tegen kou kun je je aardig verweren door je warm te kleden. Een aantal lagen over elkaar aantrekken.

Leuk dat ik door een fotograaf van het Parool gefotografeerd ben met hondje en een klein interview had met een leuke aankomende journaliste. Ik had mijn favoriete columnist van mijn krant een mailtje gestuurd dat ik blij was dat hij na de kerstvakantie weer terug was op zijn plek. En vertelde en passant dat ik me zo ergerde dat wij ouderen momenteel opgesloten zitten. Door de gladheid van de trottoirs en vooral van de bruggen die werkelijk spekglad zijn. Mijn buurman kan al helemaal niet naar buiten met zijn rollater, zijn scootmobiel en zelfs niet met zijn Canta. Enfin, met voetgangers en al helemaal voor wat betreft de oude voetgangers, wordt in het strooibeleid totaal geen rekening gehouden. Als de doorgaande wegen maar rollen. Gevolg is dat er heel veel mensen letterlijk in huis zitten opgesloten. Ook geen boodschappen kunnen doen.
En daar schreef ik in het kort over. En mijn favoriete columnist wist niet beter te doen dan daar de redactie over in te lichten die….
Het was een heel leuk stukje over hoe ik het hondje uitliet (midden op de straat vanwege de veiligheid ‘-) omdat mijn buurman de straat niet op kon of durfde. Er waren nog twee andere oude vrouwen geïnterviewd met een foto erbij. Leuk hoor…
Vandaar dat ik hier nog even doorzeur over de bruggen en de stoepen.
Maar je zult maar in Groot Brittannië wonen, daar is het bijna onleefbaar op dit moment.
Wij hebben in elk geval niet zo slecht en zoals iemand me schreef, we hebben onze warme huizen…

Gisteravond is dochterlief gekomen om samen, weer vanwege de veiligheid, de boodschappen voor de komende week te halen. We hebben ons eerst warm gegeten. Eten vóór je boodschappen doet is altijd goed, dan heb je niet zo de neiging allerlei lekkere dingen mee te nemen.
Goed, na de kippensoep, de zuurkool en het toetje namen we de rugzakken en het boodschappenkarretje, het boodschappenlijstje van Buurman en de beurs, en slingerden ons naar de tram. Gelukkig was het nog niet extreem koud, en midden op de weg was goed te lopen.
De tram stopt recht voor de ingang van de supermarkt waar we dit keer heen gingen. Hun stoep was bepaald niet goed geveegd dus ook glibberig, maar binnen was het goed te doen. Spannend, een vrijwel onbekende super. Maar het is goed gegaan en het enige dat ik vergeten ben was een aantal kant-en-klaarmaaltijden.

We zijn allebei weer veilig thuisgekomen.

Een afspraakje voor morgen met een oude vriendin heb ik maar afgezegd. De vooruitzichten zijn te slecht. En je moet er toch niet aan denken dat ze met de trein ergens vast komt te zitten?! Voorlopig hebben we het een weekje uitgesteld. Het was nog wel een afspraakje om naar het Tropen Instituut te gaan. ;-)

Zo, dit was een blogje over het weer op vrijdag 7 januari 2010.
En er is weeralarm voor het komende weekend. Extreem weer. Een koude, harde Noordoostenwind die de temperatuur zal doen aanvoelen als -12 graden in plaats van – 4 graden. En een weekend van heel veel sneeuw. Ik heb zin om dit weekend maar in bed te blijven. ;-( Maar hondje dan…?
En de bakker?? Toch maar gewóón doen.
De weervrouw Moniek die bij Paul en Witteman te gast was voorspelde zelfs dat dit weer tot ver in februari zal kunnen duren.