Koning Winter slaat zijn slag.

Nu de feestdagen echt voorbij zijn en alles weer normaal zou moeten zijn slaat Koning Winter zijn slag. Holland viert feest, en niemand is op zijn hoede, de vijand heeft vrij spel. Zeiden we dat vroeger niet, toen op christelijke feestdagen niemand iets mocht ondernemen zodat de vijand dan niet op tegenstand hoefde te rekenen?!
Gelukkig hebben we nu geen echte vijanden meer…. Behalve Koning Winter dan.
Hier wilde ik er eigenlijk dieper op ingaan… niet doen Erica…
De winter is voor ons ouderen in de stad geen pretje. De straten en bruggen langs en over de grachten worden niet geveegd, de sneeuw blijft liggen en vriest vast. De stoepen en bruggen zijn spiegelglad en alleen de middenweg is beloopbaar. (raar woord). Als ik hondje uitlaat loop ik dus op de rijweg. De lijn die ik nu gebruik is vijf meter lang, dus hondje kan tussen de sneeuw- en ijshopen en de auto’s gewoon zijn weg vinden bij paaltjes en bomen… en heeft er plezier in ook.

Maar verder zit ik de laatste dagen voornamelijk thuis, energievrij en gehuld in mijn grote omslagdoek, hoewel de thermostaat 23 graden aangeeft. Nee, dit is niet mijn jaargetijde.

Vandaag zou ik er dan even tussenuit gaan. Naar de andere kant van de stad. Netjes gisteren al de Connexxion, (die zorgt voor het aanvullende openbaar vervoer hier, voor ouderen en gehandicapten) gebeld en afgesproken dat ze mij vandaag uiterlijk kwart over tien zouden komen halen. Dus op tijd, nette jas en hoedje en bijpassende tas, zat ik te wachten. Om half elf ben ik buiten gaan staan, om geen tijd te verliezen.
Om kwart voor elf heb ik Connexxion gebeld en kreeg ik te horen dat ze 50 minuten vertraging hadden vanwege het weer. En hoeveel dagen hebben we dit weer dan al wel, mijnheer? Ik hoef niet meer, ik zeg het af. Op het moment dat ik neerleg gaat, om vijf voor elf, mijn andere telefoontje. De chauffeuze van Connexxion. Ze stond te wachten, een eindje terug, achter een paar auto’s, die opgehouden werden door één stilstaande auto. Het wàs al te laat, ik zou om elf uur op die bijeenkomst zijn. Maar ik stap in in de veronderstelling dat ik nu snel op de plaats van bestemming zou zijn. Vertelt de chauffeuse heel vriendelijk, dat ze nog wel eerst twee andere mensen moet gaan ophalen.
Toen heb ik het maar opgegeven. En ben uitgestapt. En heb thuis voor de zoveelste keer een klacht ingediend bij de afdeling van de Gemeente, die verantwoordelijk is. Dit is de derde keer dat ik een afspraak niet kan laten doorgaan. En nog nóóit zijn ze op tijd geweest.
Ik zou om kwart over één weer opgehaald worden op de plek waar ik heen moest. En zowaar, maar een kwartier te laat, om half twee werd ik op mijn mobieltje gebeld dat de taxi vóór stond op die plaats.
Er was dus ook niet doorgegeven dat ik de hele rit had opgegeven.
Ik heb mijn klacht dus ook maar doorgegeven naar de politieke partij hier ter plaatse die zich met het bovenstaande bezighoudt.
Dat was voor mij genoeg om de rest van de dag niet meer van mijn stoel te komen.
Vandaag zou mijn nieuwe hulpe komen en die had ik afgezegd vanwege het bovenstaande…
Maar gelukkig heb ik meteen kunnen regelen dat het toch op maandag gaat gebeuren i.p.v. dinsdag. Dat ben ik nu jarenlang met Betty zo gewend geweest hè… Dat is dan het enige lichtpuntje van vandaag. ;-)

Slapen anderen ook zo slecht met dit soort dagen? Drie, hooguit 4 uur slaap en ben dan weer klaarwakker… het laatste uurtje, zo tussen 6 en 7 uur, slaap ik dan nog in en word met een enorm katterig gevoel dan wakker van de wekker. ’s Nachts loop ik dan wat te spoken. Het is niet dat ik dan down of bang of zo ben…. Gewoon klaarwakker, maar niet in staat actief te worden. Dus wat drinken, wat eten, beetje rommelen in de voor de nacht veel koudere kamer… weer terug in bed waar poes inmiddels het warme plekje heeft ingenomen…. Dus die moet ik dan weer wegjagen.
Nee hoor… dit is echt mijn jaargetijde niet.
Daar helpt zelfs mijn eigen heerlijke kippensoep niet tegen.

Laat ik maar hopen dat het onverwacht een paar dagen warm water gaat regenen. En daarna de zon terugkomt.