De eerste warme zomerdag

De eerste èchte zomerdag is weer voorbij en er zijn er nog vele op komst. Is ons beloofd…. Gisteren heb ik een nette zomermantel gekocht en een mouwloos felpaars jurkje voor de dagen dat ik amechtig thuis in een stoel of op mijn bed moet liggen om te overleven. De dagen dat ik, zoals ik op 6 augustus verleden jaar schreef, opgesloten zit door de zon. Dan is elk kledingstuk teveel, maar een oude vrouw zoals ik moet niet het risico lopen in haar blootje gezien te worden. Vandaar dat leuke jurkje. Evt. kan er zo nodig een vestje over of een T-shirt onder gedragen worden.
Gelukkig heb ik nu medicijnen die de ergste hooikoortsnarigheid aankunnen.

Gisteren weer eens de hele Dappermarkt afgelopen. Ik moest bloed prikken en dat kon vlak bij de markt. Dus had ik mijn rugzak omgebonden en mijn stok in de hand genomen en omdat gelukkig dit keer het pensioentje wat vroeger kwam kon ik die broodnodige mantel kopen. Verder alleen gezond voer. Er zijn weer WILDE PERZIKKEN dus ik heb een heleboel fruit in huis. De buitenlandse pruimen zijn ook weer rijp en ik ben nog bij de visboer langsgegaan voor twee harinkjes, een spekbokking en een portie kibbeling. Wat zal ik gezònd worden hè…
Op de halte van de tram ontdekte ik dat ik mijn mooie bloemetjesstok onderweg verloren was. Ergens laten staan… Nouja, die ben ik kwijt. Ik heb er gelukkig meer in huis. Dat krijg je als je geen handen genoeg hebt. Je moet de spullen aanpakken en opruimen die je koopt, je portemonnee pakken en afrekenen en weer terugstoppen en dan moet je even ergens je stok kwijt. Dat kan me gelukkig niet met mijn beurs gebeuren die zit op een veilige plek. En je kunt op de markt alleen uit de portemonnee betalen, dus je betaalkaart kun je op je veilige plek laten zitten.
Thuisgekomen bleek de vreemde k at weer op bezoek te zijn geweest en Pika’s bakjes leeg te hebben gegeten. Gelukkig is de grote frustratie voorbij. Het is nu gewoon een vreemde en hondsbrutale kat die insluipt. Ik weet het met zekerheid omdat de bakjes keurig schoongelikt zijn, iets wat Pika nooit doet. Die laat altijd wat achter in haar bakjes, altijd, zonder uitzondering. Ik weet niet waarom ze dat doet. Is dat des kats? En Pika vertelde het me ook met nerveuze uithaaltjes in haar stemmetje Mauau….
Mèmè/ en om mijn voeten draaien om nieuw eten. Ze doet nooit agressief tegen die andere kat (ikzelf inmiddels wel, en nogal erg. ;-( ) Maar blijft dan waakzaam in de buurt en als ik er bij kom ‘helpt’ Pika mij de vreemde kat naar buiten te jagen. We zijn een goed stel, Pika en ik. )))))

Vandaag dus een rustige dag gehad. De tuin gesproeid en ontdekt dat er broodnodig weer nieuwe bakken gevuld moeten worden. De viooltjes hebben het opgegeven en er stonden nogal wat lege bakken te wachten. Maar geuren doet die tuin wel weer hoor. Van alle kruiden en de rozen en nog veel meer bloemen die nog moeten uitkomen.

Het was dus een dag dat ik weer goed ‘geaard’ was. Beentjes in de modder, hoofdje naar de zon…net als de lotusbloem. En na de verkiezingen en de mislukte formaties ook maar weer dingen proberen los te laten zodat ik werkelijk een beetje tot rust kwam. Het leven is van zichzelf al spannend genoeg. Tòch?
En nu gauw naar bedje toe……….