maandag 28 juni 2010

Eindelijk zomer.

Het is met één oog, het goede oog, half dicht dat ik dit tik. Met opgewekt gemoed. Buiten donkert het al. En buiten ruikt het heerlijk, nu het wat afkoelt.

Heeeerlijk weer. In de tuin heerst overdag een temperatuur van 32 à 33 graden, windstil. Dus de tuindeuren blijven dicht. Evenals 's morgens de overgordijnen, want dan staat de ochtendzon op de ramen en stijgt de temperatuur hier tot boven die van buiten. Maar verder is het heerlijk zomerweer. Natuurlijk, ik heb behoorlijk last van mijn pollenallergie, alle prullenbakken zitten vol met gebruikte zakdoekjes, ondanks pillen, sprays en druppels. Dus zit ik binnen met dit weer. Terwijl half Nederland uitbundig buiten zit te genieten. Mijn ene oog zit dicht, het goede oog. Het prikt en steekt, zodat ik het niet open kàn houden. Maar ik zie een felblauwe lucht en de zon die daarin staat te stralen of het eeuwig zo zal doorgaan. En ik ook dus.
Maar 's morgens sta ik heel vroeg naast mijn bed, de laatste dagen. Net zo vroeg als Pika, mijn kat, die me rond half zeven, zeven uur komt wekken. Want dan wil ze weer naar buiten. Eerst poes eten geven, dan zelf mijn fruitontbijt met haverzemelen, om de eerste pillen te kunnen slikken.
En er is tijd vóór de zon in de tuin komt, dus ga ik aan de gang met de slangenwagen en de slang die ik daarop moet aansluiten. Nadat ik de slangenwagen de kamer heb gerold kan ik de andere slang erop aansluiten. Dan de hele slang, zo'n twintig meter, afrollen en naar buiten brengen, waarna de kraan opengezet kan worden. Natuurlijk zit er wel ergens een vouw in de slang waardoor het water opgehouden wordt met alle risico's vandien, maar dat is mijn eigen schuld, moet ik maar zorgvuldiger werken als hij opgerold moet worden. Als alles gebeurd is zoals het zou moeten kan ik gaan sproeien. Nog in pyjama, huisjasje erover, schoenen in blote voeten, mensch wat ben ik elegant zo vroeg in de morgen. De spiegel gaat voor me op de loop. ;-). Maar de tuin (mijn eigen kleine en de grote van het hele huis) krijgen wat ze nodig hebben en ikzelf wat ik niét nodig heb. Na een dik kwartier denk ik dat ieder plantje en elke struik en boom genoeg gehad heeft; wàt een water gaat er in zo'n tuin.
Dan begint het opruimen. Eerst naar binnen om de kraan dicht te draaien. En de aansluitslang zó neer te leggen in de badkamer dat hij kan leeglopen. Daarna ga ik weer naar buiten, de natte voetstappen op het zeil negerend en sluit het uiteinde van de slang ook af. En ja, dan begint het karwei pas. De slangenwagen naar buiten brengen en het uiteinde van de slang weer openzetten, die twintig meter slang er weer netjes oprollen. En na het oprollen...... heeft iedereen een rug???
Maar goed, dan kan ik weer naar binnen en dan komt de zon inmiddels om de hoek en moet ik de tuindeuren en de gordijnen weer sluiten om een dragelijke temperatuur in huis te houden. Dat helpt gelukkig wel. Was het vanmiddag bijna 34 graden op de buitenthermometer, binnen bleef het vandaag bij 23,5 graden, dus heel behaaglijk. Als iemand nu denkt dat ik na mijn zware arbeid weer op bed ga liggen, heeft hij/zij gelijk. ;-) Maar omdat er van slapen niets meer komt sta ik toch maar weer op en stap, natuurlijk na de nodige voorbereidingen, onder de douche. Heerlijk.
Wat voor voorbereidingen? Gaat je niets aan., al wil ik er wel over vertellen. Maar dat doe ik lekker toch niet.
Dat zullen de ochtenden zijn de komende warme dagen. Natuurlijk ga ik wat vroeger naar bed ook dezer dagen. En overdag? Het fijnstof en de pollen zorgen ervoor dat ik deze tijd heerlijk rustig doorkom. Geen stadswandelingen of boodschapjes overdag. En 's avonds ook lekker binnenblijven.
Ditmaal niet vanwege de kou, de nattigheid en de gladheid buiten. Maar omdat het lijf het eist.
En nee, ik mopper niet hoor. En ik ben echt niet chagrijnig en niet depri of negatief. Ik vertel gewoon hoe mijn dagen, in het bijzonder mijn ochtenden, verlopen nu het buiten het mooiste en warmste weer van de wereld is. Hoe je van die paar dagelijkse bezigheden een hele blog kunt maken.

En oja, Nederland is in Zuid Afrika met de WK- voetballen doorgedrongen tot de kwartfinales. Ik hoef geen tv te kijken om dat te weten. Vanuit heel de stad klinkt het gejuich mijn huisje binnen na elk doelpunt, echt waar.