Een heel ander verhaal

Ik ben dat gezeur over die dure zorg, de hoge zorgkosten voor ouderen, voor zieken en gehandicapten, de kosten voor kinderopvang zo zat...
Het zal best waar zijn hoor, maar een regering wordt toch in de eerste plaats geacht als een goed huisvader (niet mijn uitvinding) voor het Nederlandse volk te zorgen?
En niet om in de allereerste plaats de economie te dienen ten koste van bovenstaanden???
Het gezeur heeft me op gedachten gebracht. Gedachten aan s.f. boeken die ik lang geleden las. En aan het feit dat wij hier al de minste kinderen per vrouwelijk wezen ter wereld brengen. Economisch beredeneerd te weinig kinderen. Waar dus die economie over een generatie behoorlijk onder zal lijden, want omdat wij ouders en grootouders steeds ouder worden zullen steeds minder kinderen en kleinkinderen voor steeds meer ouderen moeten zorgen. Dat we ook gezonder blijven en men nu al bezig is om ouderen langer te laten werken wordt niet in die berekening meegenomen.
Ik ben nu oud en ik ga me, in mijn ouderdom en met al mijn ouderdomskwalen, steeds schuldiger voelen dat ik nog steeds leef en dat 'op kosten van de gemeenschap'. Want zelfs de zorgpremie (vroeger de ziekenfondspremie genoemd) wordt van mijn AOW betaald.
Jaja, ook niet mijn uitvinding, deze manier van denken. Zulke woorden, zo'n woordgebruik lees ik een keer en door de absurditeit blijven die woorden jarenlang hangen. We denken daarbij ook nog aan de nauwe grenzen die ons omringen. Want in dit opzicht blijven we Hollanders. En Europees denken is ons te moeilijk.

Zo las ik heel lang geleden een sf.-verhaal, dat ook uitging van puur economisch denken, in plaats van het bruto geluk van de mensen.
In dat verhaal ging het zó:
Als iemand 65 jaar werd er een groot feest gegeven. Een afscheidsfeest in feite. Want in de dagen daarop kon de jubilaris een kaart verwachten van de Staat. Een uitnodiging om zich te melden bij een hergebruikfabriek, of iets van die strekking. Blij was men er niet mee, maar het was onontkoombaar. Want als je geen gehoor gaf aan de uitnodiging werd je van huis gehaald door mannen in zwarte pakken en jassen en hoeden...
Dus ging je op de afgesproken dag op pad naar die fabriek waar je je op het afgesproken uur moest melden in een kantoortje. Dan kwam iemand in een gekleurde overall je halen en kon je na een injectie, in een kamertje, met een paar tijdschriften zoet gehouden, je dood afwachten. Je lijk ging dan de verwerkingsmachines in om zoveel mogelijk voor hergebruik te redden en de restanten werden verbrand en als mest gebruikt om de verarmende aarde toch nog te bevruchten.

Is dat een oplossing voor het verouderingsprobleem, mensen van de regering? Dat we allemaal, ja, u ook, als we 65 jaar geworden zijn, gewoon verdwijnen? Misschien nog als nuttig lijk economisch bruikbaar zijn?

Wat de onvruchtbaarheid van ons Westerse vrouwen betreft hebben de sf-boeken ook al lang geleden een oplossing bedacht. In het verhaal Venus + X van Theodore Sturgeon worden alle mannelijke borelingen meteen geopereerd. Ze krijgen vrouwelijke eigenschappen, zoals een vagina en eierstokken. En als de tijd rijp is zijn deze mensen in staat elkaar wederkerig te bevruchten en kinderen te krijgen. En blijken, omdat ze alle vrouwelijke eigenschappen hebben en er geen teveel aan testosteron in die maatschappij aanwezig is, ook heel vreedzaam en gelukkig met elkaar te kunnen leven. Veel kinderen, die waar nodig, ook 'geholpen' worden en nooit meer oorlogen.
Maar natuurlijk wordt dit als complot ontdekt door buitenstaanders, mannen en vrouwen van de oude garde. En dan komt er toch oorlog om deze maatschappij te vernietigen. Wat dus gelukt.

Ook dit verhaal is door haar absurditeit jarenlang blijven hangen... maar nu weer tot mijn bewustzijn doorgedrongen. Want als ik lees dat er te weinig kinderen geboren worden in het Westen ... Inderdaad... Als de geleerden er nu voor zouden kunnen zorgen dat er (minstens) twee keer zoveel kinderen geboren worden en daarnaast die 65-jarige leeftijd als eindpunt voor iedereen zonder uitzondering, wordt aangehouden zal het Westen economisch in elk geval overgelukkig worden. Nooit meer tekorten of bezuinigingen. Nooit meer gezeur over tekorten op de begroting....

De inkomsten van het Rijk in onze tijd gebruiken om de bevolking gelukkiger en gezonder te maken???? Ha.... wat een gedachte!