een wandeling met een doel en meer.

In mei 2009 schreef ik in dit dagboek o.a. over de Jordaan. En vanavond vond ik een heel mooie weblog over dat onderwerp.
Ik kan iedereen, die een beetje geïnteresseerd is, aanraden om eens te gaan kijken op http://www.xs4all.nl/~dekei/jordaan.html . De weblog is veel breder, maar bevestigt mijn verhaal van 17 mei 2009 over de veelheid en de achtergronden van in de 17e eeuw daar in de Jordaan wonende allochtone bewoners.
Het is een prachtige weblog over alles wat met ons land en onze hoofdstad te maken heeft…. En dus met de Jordaan.
Lezen, zou ik zeggen.

Vandaag heb ik wat geprofiteerd van het zeldzaam mooie, zomerse weer en ben met karretje en rugzak de weg naar de winkels opgegaan. Appie en haar dochter Kruidvat, om precies te zijn. Die weg ging langs een van de meest luchtvervuilde straten van de stad. De Weesperstraat. Altijd als ik daar loop krijg ik op enig moment ademnood. Nu ook weer. De vuile lucht blijft vooral hangen onder de overkapping voor de studentenflat die daar ergens staat. Als je daar loopt beneemt het je vaak letterlijk de adem.
En ik hoef er helemaal niet langs, want als ik de andere kant opga kan ik de tram nemen. Het is dus een eigen keuze om daar te lopen.
En daar lopend moet ik altijd denken aan het onvergetelijke boek van Meyer Sluyser: ‘Er groeit gras in de Weesperstraat…’ Een boek over de tijd van voor de Tweede Wereldoorlog. De straat loopt uit op het Jonas Daniel Meyerplein, met het beeld van de Dokwerker, net voorbij de Vaz Diazbrug. Daar tegenover ligt de Grote Synagoge, onderdeel van het Joods Historisch Museum. Dat stukje van mijn stad is nog nooit onbewust belopen.

Als ik dan het totaal vernieuwde Mr. Visserplein doorsteek…. geniet ik van het bijna ‘ bewoonbaar’ geworden plein, met zijn bakken met kleine maar stokoude olijfbomen en overal zitgelegenheid, de vriendelijke uitstraling die het plein gekregen heeft naar de nog steeds in revisie zijnde Portugese Synagoge en de bijbehorende huisjes en winkel. Door het opvallend geworden plein worden de oerlelijke gebouwen die er ook staan vrijwel aan het oog onttrokken.
Goed…. Ik was gebleven bij het doorsteken van het plein…
Naar links kijkend zie ik dan het Waterlooplein liggen, te vaak beschreven. En voor me ligt dan de winkelstraat waar ik moet zijn. De Jodebreestraat met de geijkte winkels, Appie met zijn drankwinkel ernaast en Blokker en van Haren en Kruidvat en Zeeman… alle winkels die je mag verwachten in een dichtbevolkte wijk. Maar er liggen ook fijne winkeltjes verderop hoor. En goede restaurants. En Soepenzo, een heerlijke vegetarische soepwinkel. En niet te vergeten het Rembrandthuis, het Rembrandtmuseum pur sang.
Is het nog steeds onbegrijpelijk dat ik hier nooit meer weg wil?

Behalve de boodschappen heb ik bij Appie ook een tijdschrift gekocht. Het glossyblad MAARTEN, van Maarten van Rossem. Ook dat kan ik iedereen aanbevelen. Dit is al het derde nummer. Het is een goed, goed geschreven en kritisch blad, helemaal Maarten van Rossem. Het hoofdartikel gaat dit keer over de vooroorlogse NSB, de Nationaal Socialistische Beweging van Mussert. Dat is nieuw voor naoorlogse mensen en mensen die de tweede wereldoorlog niet in Nederland hebben meegemaakt.
Het blad stimuleert een mens om zelf te blijven denken en zich een oordeel te vormen over dingen van de dag.
Een zich ‘rechts’ noemend persoon schreef in een ingezonden brief het volgende onder de kop Lekker Rechts: ‘ Ik ben rechts, toch heb ik mijn abonnement verlengd. Maarten! Stimuleert mij om lekker rechts te blijven. Bovendien, (schrijft hij) Maarten! heeft niveau en dat heeft niets met rechts of links te maken.’ Tot zover het citaat van G.J. van der V. uit R.
Waarvan acte!