Op naar de winter nu...

Als ik dit blogje Erica's Dagboek wil blijven noemen moet ik zo langzamerhand wel weer wat schrijven... Het is nu een week geleden dat ik de laatste aflevering schreef.
Als enig excuus kan ik aanvoeren dat het best een drukke week was. Niet zozeer in de agenda als wel door de dingen die ik deed of vond dat ik moest doen.
Verleden week dinsdag dus... was vriend Jelle hier om te praten en te lunchen. We hebben ook nog een dvdtje gekeken. Dus weinig bijzonders te melden. 's Morgens was ik bij de pedicure. Ook niets bijzonders.
Op woensdagmiddag moest ik naar de suikertante. Ofwel de suikerzuster... dan wel de diabetesverpleegkundige. En dat is ook totaal onbelangrijk.
Maar ze was niet zo tevreden. Bloeddruk was eigenlijk te laag. (ik heb medicijnen tegen te hoge bloeddruk), en mijn 'suiker' en cholesterol waren wel verhoogd...
Ik weet het, ik weet het, allemaal totaal onbelangrijk, ik schrijf dit ook alleen voor mijzelf op hoor.
Zoals gewoonlijk trek ik na zo'n visite de Oosterparkwijk in. Dat vind ik nog steeds een leuke wijk. Heel kleurrijk en divers. Met veel nationaliteiten en culturen.
Ik loop dat altijd even de kringloopwinkel in om te kijken of er iets van mijn gading is. Nee, dit keer alleen wat lichte boekjes... Ook in de naastgelegen Bruna kon ik niets bijzonders vinden.
Even verderop ligt dan een parfumerie-drogisterij die niet tot een keten behoort, maar geheel zelfstandig is gebleven. Daar koop ik grote flessen van mijn douchecrème en -schuim en van dezelfde geur tevens de talkpoeder. Dit keer dus ook. En men kent me daar al, en heeft de flessen nu een andere plaats gegeven zodat ik er niemand hoefde bij te halen maar het zelf kon pakken. Het is de enige winkel die deze geïmporteerde flessen in het groot verkoopt. Overal elders betaal je hetzelfde voor de helft kleinere flessen.
Tja, en toen was mijn rugzak al zo zwaar geworden dat er alleen nog wat fruit (van een Pakistaanse groenteboer) bij kon.
Ik was blij dat de tram daarna vlug kwam en ik ook bij het overstappen niet te lang hoefde te wachten.
En in de avond was ik nog tot weinig in staat.... dus. ;-)

Zaterdag: een afspraakje met de liefste dochter van de wereld. Na koffie met soesjes (zo lekker joh) gewandeld naar een tweedehands- kledingwinkel. Meer een outletzaak, want ze verkopen er alleen de duurdere merkkleding. Ik hoopte dat ik er iets zou kunnen kopen dat mij zou passen... Nee dus. Ook hier was men niet ingesteld op die rare maten van mij. Gelukkig is dochterlief heel goed geslaagd. Voor mij een dunne wollen trui waar ik nog iets overheen kan dragen en een van oorsprong heel dure blouse, waar ik het nut nog voor moet vinden. We hebben in elk geval een heel gezellige middag gehad samen en na de boerenkoolstamppot heeft ze me fijn thuisgebracht. Mijn dochter vertrouwt me niet 's avonds in het donker buiten. ;-)
Ik kon haar daardoor nog meenemen naar een feestelijk Rembrandsplein, waar een kunstijsbaan (wat een waardeloos en slecht ijs) gemaakt was met alle tierelantijnen die daarbij horen. Standjes met oliebollen en wafels en kazen en worstenbroodjes en suikerspinnen en ' muziek'. Maar vooral veel stralende gezichten onder al de feestelijke verlichting op het plein. En alle boompjes zitten (na jaren van armoedige duisternis) weer vol met kleine lichtjes in blauw en wit. In die dingen ben ik een kind. Ik geniet van lichtjes. Ga ik ook van stralen. ;-) Voor dochter is het minder.... ze vindt het eigenlijk maar een kermis. En dat is het ook een beetje hoor. Maar naar een kermis krijg je me niet mee. Teveel lawaai en teveel dronken knapen. Maar hier is dat ANDERS. Geef mij maar Amsterdam. Als de lichtjes op het plein weer branden. Later hoorde ik van haar dat ook het Leidseplein zo feestelijk versierd was. Trouwens, de drukke winkelstraten zijn ook al in feesttooi. Daar mag je me (als je vervoer voor me regelt), voor wakker maken....

Zondag was het al zo duister dat ik het lichtscherm weer een poos heb aangehad. Die winterse schemering die dan eindeloos lang lijkt te duren, mag me niet te pakken krijgen. Ik ben blij met dat ding dus. En vandaag was het weer Bettydag. En ook de onvergelijkelijke neef was er om te zien of wat vervelendigheidjes van de computer verholpen konden worden. Dus het was weer een gezellig drukke middag.
Maar vandaag is ook de eerste echte sneeuw gevallen.... die is blijven liggen want de temperatuur blijft vanaf vandaag voorlopig ook onder nul. De eerste marathon op de schaats is zelfs al gereden. Nog voor 1 december.... Tja, er wordt een lange koude winter verwacht. Dus je kunt er maar beter snel aan wennen, anders heb je de komende maanden geen leven. Er door en er uit dus.......Ik heb rubber sneeuwzolen aangeschaft. Zolen met spijkertjes eronder. En heb die ook voor Betty besteld..
Op naar de winter nu...

Natuurlijk is er nog veel meer door mijn hoofd gegaan de afgelopen dagen. Het nadeel van te weinig schrijven is dat die oprispingen niet meer actueel zijn als je het moment dat je ermee worstelt, voorbij laat gaan zonder ze onder woorden te brengen. De innerlijke worsteling blijft dan wel, maar vindt geen woorden meer als je het moment van inspiratie voorbij hebt laten gaan.