Het zijn hartverscheurende dagen.

Ik weet niet of dat voor anderen ook zo is, maar voor mij is dat wel zo.

De toestand in Egypte die, naar ik verwacht, snel zal escaleren. Doodeng. Op dit moment is van bijna 500 gewonden sprake, en één dode, een soldaat, alle door stenen, dus meest hoofdwonden, gegooid door zogenaamde pro-Mubarak mensen, waarvan zojuist bekend werd dat ze met geld overgehaald zijn om een tegendemonstratie bij te wonen. Ik geloof dat wel. Het zijn arme mensen, die, aangevoerd door de geheime politie, graag wat wilden bijverdienen. Waarom zou ik dat niet geloven? De demonstraties daarvoor waren volkomen geweldloos, eigenlijk een groot feest. Op de geëigende plunderaars na, die altijd in het kielzog van demonstraties meelopen En in dit geval zelfs de musea plunderden en mummies vernielden. Hun eigen geschiedenis van duizenden jaren oud. Hoe onontwikkeld moet je zijn om zo iets te doen...
En wat in Queensland-Australië nu weer gebeurt, is ten hemel schreiend, als ik een gelovige was. De laatste berichten over de stad Tully... de verwoesting is verschrikkelijk, En Queensland had al zo'n vreselijke overstroming achter zich.
Als ik me instel op al die narigheid zie ik een schilderij van Edvard Munch voor me, 'De Schreeuw'.
De hele dag heb ik google aanstaan, de sites over Egypte en die over Australië-Queensland. En ik lees hoe bij voorbeeld in Tully de daken van de huizen en de winkelcentra rondvliegen.
En nou had ik me nog wel zo voorgenomen om er vandaag lekker even uit te gaan. Het was droog, de temperatuur was redelijk, zo 5 graden... maar het was nog steeds zó grijs buiten, zo schemerig.... dat ik de moed niet kon opbrengen. Het gebeuren hield me trouwens aan Google gekluisterd, dus van een middagslaapje kwam ook niets.
Morgen...., morgen ga ik naar buiten....... Dat beloof ik mezelf nu al dagen. Aan het gebeuren in de wereld kan ik niets veranderen, dus waarom mijn empathie uiten door aan de computer te blijven hangen? Nouja, omdat ik geen andere manier weet om mee te leven natuurlijk.

Gelukkig ;-) gaat het gewone leven voor mijzelf ook door.
Ik wil even mijn gedachten op andere dingen zetten. Dat is gezonder voor mezelf ja.

Vandaag belde een buur, maar ik kon hem niet op visite hebben, want ik verwachtte een telefonisch gesprek met iemand van de WMO. hier genoemd de M.O.-zaak. Die is van de C.I.Z.. Duidelijk toch? Die mensen zijn ambtenaren, die beslissen of je bij voorbeeld een huishoudelijke hulp nodig hebt. Ik heb dus mijn hooggewaardeerde Betty, en die is weer bij JMW, die de hulpe betaalt. Maar zij krijgen het weer van een andere instantie terug hoor. Dan heb je nog het C.A.K., waar je maandelijks een eigen bijdrage aan betaalt. Daar heb ik weleens iets over geschreven.....
Lekker ingewikkeld hè. Zo blijven er een heleboel mensen aan het werk ja. Want ook bij het CAK gaan verschillende mensen over die eigen bijdragen...
Oja, WMO betekent Wet Maatschappelijke Ondersteuning. En dat M.O.-Zaak betekent alleen Maatschappelijke Ondersteuning (wat voel ik me alleen al door die naam afhankelijk gemaakt... ;-) ) C.I.Z. is weer een ander kantoor. Het is het Centrum Indicatiestelling Zorg. En dat beslist of ik hulp nodig heb. En valt onder de AWBZ. Als mijn aanvraag goedgekeurd wordt , zal de hulp die ik krijg, ook betaald worden. Maar daarvoor moet ik dan weer aan het CAK een maandelijks bedrag terugbetalen, de zg. Eigen Bijdrage. CAK is weer een andere ambtelijke instelling. Heeft te maken met de Zorgverzekeringen en valt onder Sociale Zaken. En de letters staan voor Centraal Administratie Kantoor.
Begrijp je het nu een beetje? Hoe je hulp in het huishouden kunt krijgen? Simpel hè...

Ik zei weleens dat ik rijk zou willen zijn. Dan zou ik zomaar een goede, lieve huishoudster zelf betalen. Dan zou ik niet meer afhankelijk hoeven te zijn van de 'ziekentaxi'... van Connexxion of van Valys (intergemeentelijk), die nooit op tijd komen voorrijden en waar ik teveel frustratie door geleden heb. Als ik rijk was? Dan kocht ik een mooie auto en nam een chauffeur in vaste dienst. Maar ja, ik moet dan wel heel rijk zijn, want mijn huis moet dan groot genoeg zijn om hen onderdak te kunnen geven. Stel, dat ze een gezin hebben. Eh.... dan zou ik een flink terrein bij mijn huis moeten hebben, waar ik voor hen een huis op kon laten bouwen. Eh... dat mag niet zomaar in Nederland geloof ik... Daar moeten een heleboel papieren voor getekend worden, ambtelijke instellingen moeten goedkeuring geven, het moet een heleboel tijd en geld kosten om dat te krijgen.... en daar moeten dan weer plannenmakers, hoe heten die lui die allemaal miljonairs zijn...oja, projectontwikkelaars. En architecten moeten zorgen dat het landschappelijk klopt Heet dat niet de welzijnscommissie? Oi, en als al die instanties betaald zijn moet er nog geld zijn om die woningen te bouwen en ook bewoonbaar te maken. Voor de chauffeur en zijn gezin en evt. voor de huishoudster en haar gezin. Als ze alleenstaanden zijn mogen ze gratis in mijn grote huis wonen, dat wel... Maar dan kan ik nooit meer echt alleen en op mezelf zijn...

Zucht, niet rijk zijn en maar arm blijven is dan toch iets eenvoudiger. ;-)