Pasen, Pesach en veel meer.

Dit is dus de avond van eerste paasdag. Ik ken de geschiedenis, weet alle teksten die op het paasfeest betrekking hebben. Maar verder heb ik er niets mee. Ook niet met de Pesach, al heb ik matzes in huis gehaald. Het is een gewone zondag, met alleen bijzondere tv-verhalen op tv. En ondanks de religieuze betekenis van het 'psafeest' (zoals de paus het uitsprak toen hij Nederland bedankte voor de 'fraa' bloeme ) gaat het leven zijn gewone gang en gaat alles gewoon door Alleen de winkels zijn vandaag gesloten.


De wereld draait dus gewoon verder, ondanks de feestdagen gaan de verschrikkingen van oorlogen gewoon door. Onze kleine aardbol staat weer eens in brand, zoals meestal. En in de Noord-Afrikaanse landen en in Jemen en Syrië is het voornamelijk de generatie jongemannen die het slachtoffer wordt van hun terechte vrijheidsdrang. Het gruwelijke beeld van een jongeman bloedend en met ontbloot bovenlijf, de armen in de lucht, ongewapend wachtend op de dodelijke kogels die hij als martelaar tegemoet zag... en die ook kwamen. Het staat net zo in mijn ziel gekerfd als dat beeld van die jongeman met zijn plastic tasje, die de enorme Chinese tank uitdaagde. Er zijn beelden die je de rest van je leven bijblijven. De dood uitdagen je leven te nemen. Want de vrijheid is ze liever dan hun leven. En de dood neemt de uitdaging aan en wint die...
Daarmee wil ik de woede om de onvrijheid van deze mensen niet kleineren. Die is echt. En vrijheid is het hoogste goed.
Er is echter veel testosteron nodig om de wereld in brand te zetten, denk ik. Jonge mannenbloed vooral.
Maar de spreuk van ' onze' verzetsstrijder Henk van Randwijk, op de herdenkingsmuur aan de Weteringschans is ook op hen van toepassing en ze brengen het in praktijk zoals dat in ons land onvoorstelbaar is en was: 'Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht'.
Ze moeten dus wel doorgaan. Tot het bittere einde. Zo verschrikkelijk bitter dat het onvoorstelbaar is.

De tweede paasdag was voor dochterlief. Ik ben weer met een karretje vol met de tram naar haar toegegaan en kwam na veel vijven en zessen bijna 30 minuten te laat bij haar aan. De lieverd heeft een ' zweepslag' in haar kuit en we konden dus niet echt uitgaan vandaag. We hebben lekker in het zonnetje gezeten (wat waardeer ik dat nog steeds) bij de waterkant en heel zondig een patatje mèt en een kroketje gegeten in een buurtpatatzaak. En gekletst. Wat kunnen een moeder en een dochter toch eindeloos kletsen met elkaar. Vandaag ging het o.a. over onze stamboom en ik heb geprobeerd uit te tekenen hoe die van mijn kant in elkaar stak. Maar dat was niet alles. Over moeder's verre verleden is ook nog niet alles verteld... Het is heel emotioneel allemaal, en eigenlijk daardoor ook heel vermoeiend. Maar om woorden te vinden voor gebeurtenissen en gevoelens is ook verrijkend voor beiden.
Thuisgekomen eerst maar even gebeld dat ik veilig terug was, dat doen wij altijd.... en daarna de tuinen gesproeid. Mijn eigen tuintje en de grote algemene tuin van het huis. Dat is ook mijn werk. Er is dit jaar nog steeds geen tuinman geweest dus de grote tuin bloeit als een gek maar ziet er toch heel verwaarloosd uit.
Over bloeien gesproken.... De gracht is bedekt met iepenzaad, op het water lijkt het alsof er overal kroos ligt en op de straat ligt het opgestapeld, door de wind opgewaaid tot heuveltjes. Wat een verloren vruchtbaarheid, zulke iepen-ejaculaties, het verbaast me ieder jaar weer. De wind waait het de portieken in en als de deuren opengaan waait het naar binnen, leuk voor de schoonmakers, maar niet echt.

Even tussendoor: Ik zag zojuist op google een leuke tweet van ene Kaaieem: Rozen verwelken, schepen vergaan, dus koop geen rozen en neem 't vliegtuig voortaan. ;-))
Als ik de computer open na thuiskomst kijk ik altijd even naar het nieuws.... daar vond ik het.
En nog iets: http://www.nu.nl/media/2500440/wilders-weer-in-clinch-met-blog.html Kijk, ik mag van der Dunk als persoon ook niet, maar een toespraak van een deskundige verbieden omdat hij te politiek getint is... en dat voor de partij voor de vrijheid??? Dat vertelt meer over die partij dan over van der Dunk, dunkt mij. Meer wil ik er niet over zeggen.

En tot slot dit nog.
Dit huis, met haar lange en zware geschiedenis, gaat weer de herdenkingen tegemoet. Een reden om een oud blogje tevoorschijn te halen, het blogje van 18 april 2009. Met de titel ' het vroegere Rosenthal-May Zusterhuis' . Wie meer over dit gebouw, een gemeentelijk monument, wil weten kan ik daarheen verwijzen. In het zoekvakje links bovenin kun je gewoon Rosenthal-May Zusterhuis intikken en dan op enter klikken. In de afgelopen jaren heeft Woonstichting De Key enorm haar best gedaan om dit huis, niet alleen wat de bewoners betreft, maar ook het gebouw zelf de status te geven die het verdient. Waar mogelijk zijn de woninkjes en galerijen gerenoveerd. Er is een mooi fries met de naam op de gevel gezet, en in de hal een gedenkteken in de vorm van een muurmozaïek met een tekst over de geschiedenis. Het atrium heeft een grote opknapbeurt gekregen en gemeubileerd met tafels en stoeltjes. De bedoeling was , en dat ik ook een paar zomers gelukt, om de bewoners daar bijeen te krijgen voor gezellige koffie-uurtjes. Maar op den duur bleek de individualiteit van de bewoners sterker dan de behoefte aan samenzijn en is het verwaterd. Nu staan de stoeltjes opgestapeld en zijn de tafeltjes versiering geworden. Er staan nog wat planten, maar die gaan binnenkort ook weer naar buiten. Maar het atrium is nog steeds van alle bewoners en toegankelijk voor alle bewoners. Het is dus geen pleintje voor de toevallige bewoners aan het atrium. Zoals de algemene tuin ook voor alle bewoners is.
Dat wilde ik toch even vertellen.