Eng onderwerp?

Het zomert een beetje. En we mogen, zeker in de stad, niet mopperen. Het is hier heerlijk weer, niet al te warm, af en toe onderbroken door een buitje. Dan zie je de toeristen even in paniek raken en een schuilplaats zoeken, want regenkleding of een pluutje hebben ze niet bij zich. In de winkels moet de airconditioning al op volle kracht werken. Iets dat je vooral in Vroom en Dreesman node mist. Het was er warm, benauwd, en de etensgeuren van La Place, het restaurant, bederven veel van de sfeer die Vroom en Dreesman graag wil uitstralen. Jammer. Maar daardoor zie ik er wel altijd tegenop om daar te winkelen. Ja, het was weer shoptime. Hoewel alleen voor sokjes en wat noodzakelijk ondergoed. Voor die tijd heb ik me vermaakt met een beetje shoppen in de winkel van het Joods Historisch Museum en bij Xenos. Een paar cadeautjes in voorraad voor komende verjaardagen. Bij thuiskomst weer een paar uur moeten slapen, dat wel.

Een heel ander onderwerp nu, waarover ik las en wat prompt in mijn hoofd een eigen leven ging leiden.
Misschien een onderwerp dat niet prettig aankomt. Maar wel om over na te denken, of te bediscussiëren? En niemand hoeft het met me eens te zijn...

Wij mensen worden langzaamaan te oud. Dat zeg ik niet, dat lees ik uit de commentaren van jongere mensen over de zorg voor ouderen, die te duur wordt. We genieten te lang van onze pensioenen tegenwoordig, las ik gisteren nog. We moeten daardoor ook veel langer een beroep doen op de verzorgings- en verpleegkosten. En voor degenen die een beroep kunnen doen op opname in een verpleeghuis wordt zeker het PGB, het Persoons Gebonden Budget, afgeschaft.
Niettegenstaande de voortdurende onderzoeken om ons nog ouder te laten worden, de peperdure specialisten en de operaties op mensen die feitelijk al te broos en te oud zijn... de weigering van artsen, specialisten, verpleging en paraverpleging, om zich te houden aan de wensen van patiënten die willen sterven als het leven niet meer menswaardig geleefd kan worden.
Dokters hebben een eed afgelegd, De Eed van Hippocrates die zegt en ik citeer:
'Ik zweer bij Apollo de genezer, bij Asclepius, en Panacea en neem alle goden en godinnen tot getuige, om naar mijn beste oordeel en vermogen de volgende eed te houden:
Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hun een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen'.
Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft
Ik denk niet, maar eerlijk gezegd weet ik dat niet, want ik ben geen dokter....dat er nog gezworen wordt bij Apollo, bij Asclepius en Panacea en alle goden en godinnen ter getuige....
Maar ik lees wel dat sinds 2003 de Eed van het KNMG wordt afgelegd:
'Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.
Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.
Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.'
Ik lees daar niet in dat dokters tegen de wensen van een patiënt moeten ingaan. Zeker niet als tijdens de eed gezegd wordt dat de opvattingen van de patiënt geëerbiedigd moeten worden. Ik lees daar ook niet in, zoals in de eed van Hippocrates, dat artsen geen dodelijk middel zouden mogen voorschrijven.
Mensen met een bekende wens tot euthanasie, zelfs tot actieve euthanasie, zouden dus nooit in de steek gelaten hoeven te worden.
Al is het maar om te bezuinigen op de kosten van de ouderdom.. ;-))))))))))))))))))

Jaren geleden las ik een science fictionboek over dit onderwerp. Mensen werden steeds ouder en de dan regerende lieden van jongere of middelbare leeftijd vaardigden een wet uit die mensen tot hun 65e verjaardag met rust liet.... Maar op die dag ontvingen zij een brief en een kaartje van regeringswege. Niet met een felicitatie, maar met de opdracht zich binnen een maand volgend op hun 65ste verjaardag, te melden in een instelling met een mooie naam. Een instelling die een fabriek bevatte die voor hun totale destructie zou zorgen. Waardoor hun zorgvuldig gescheiden resten nog van nut zouden zijn voor de levenden. Bijv. de huid, het lichaamsvet, de botten, alles kon gerecycled worden ten nutte van het algemeen. De overgebleven as als mest voor de landbouw... 'Bij de melding gelieve de kaart mee te nemen.' (Je mocht eens vrijwillig te vroeg gaan).
Als je je dan meldde kreeg je van een vriendelijke receptioniste een kamertje toegewezen, waar aangenaam licht, zachte muziek en plezierige tijdschriften op je wachtten.
Waarmee je, terwijl een verpleegster je 'medicijnen' toediende, en een infuus gaf, langzaam kon wegzakken in de eeuwige slaap.
(Hoe het afliep in dat boek?) Een paar mensen besloten te vluchten, maar aangezien de landsgrenzen grotendeels verdwenen waren bij de globalisering van de Aarde werd het een vlucht zonder einde... Of ze het haalden weet ik niet meer).

En nu de eerbiediging van de ouderdom toch verdwenen is, durf ik op mijn leeftijd een heel cynische opmerking hieraan toe te voegen:
Misschien iets voor de regering om de tekorten mee te lijf te gaan en bezuinigingen verder door te voeren? Ik hoor niets anders dan deze woorden, op dit moment ook weer.
Nouja, het is maar een idee hoor. We hebben in de korte tijd van deze regering al zoveel meegemaakt waarvan we niet konden dromen....
Het bovenstaande zal wel weer de nodige weerstand opwekken...;-))))