Iran en een late zomernacht

Het is al laat, half één geweest. Maar er zitten nog woorden in mijn hoofd die eruit willen. En als ik die niet uitlaat gaan ze in mijn hoofd ronddraaien en misschien zelfs spoken in mijn dromen. Maar de avond is verder klaar , de laatste pillen vandaag geslikt, de vuilniszak buiten gezet, de krant bij een buurman in de bus gedaan, dat soort dingen.

Iranese hackers zijn de spoken dit keer. De proefballon van Iran om te beginnen met ons kleine landje, is dus gelukt. Let wel, ik denk dat dit nog maar een proefballonnetje is. En dat ons land het proefveldje is.

Ik ben al heel lang bang voor dat land. Niet alleen voor de IT, waar nu zo gevaarlijk en griezelig in overheidszaken is ingebroken, maar ook voor de nucleaire industrie die zoveel even negatieve uitstraling heeft, niet omdat het land atoomenergie voor huishoudelijk of industrieel gebruik zou hebben, maar omdat men er wapens mee maakt die letterlijk wereldbedreigend zijn. Een land nog steeds oorlogszuchtig is. De president..... wat moet je denken van een president die voor de tv beweert dat het Westen de schuld is van de droogte in Iran, omdat we hier in het westen de wolken leeg maken en de regen zelf houden.... Als je ziet wat er in Amerika gebeurd is en hoe onze zomer versjtierd is door alle nattigheid en overal overstromingen zijn geweest die zoveel mensenlevens hebben gekost en zoveel schade hebben aangericht.

Wat moet je denken van zo'n land, dat denkt op deze manier Allah te dienen.... Is dat niet, zacht gezegd, heel bizar??
Ik ben niet islamitisch, ik ben geen moslim, maar probeer een Mens te zijn en zonder aanziens des persoons de belijder van iedere godsdienst met respect te benaderen. En vanuit dat respect aan te spreken in de taal van zijn of haar geloof.

Zal Allah, dit is een serieuze vraag, de Iraniërs, zoals ze denken, in het hiernamaals belonen met wat mij doodvermoeiend lijkt, al die maagden?
Of zal Allah zeggen: Wie een mens doodt doodt een wereld en daarom weg met jou naar de uiterste krochten van de hel?
Alleen al de wens om zoveel mensen van Mijn Schepping om te brengen is niet naar Mijn wil, maar de wil des duivels? Welke duivel heeft jullie ingefluisterd dat het de wil van God, van Allah zou zijn dat de kinderen van je land en van andere landen niet in vrede en geluk en vrijheid, zonder angsten zouden mogen leven?
Terwijl van Mij gezegd moet worden dat ik de Goedheid en de Liefdevolle zelf ben?!
Ik ben ook de Rechtvaardige...
Zo stel ik me voor dat Allah zal reageren als de Iranese machthebbers voor Zijn Troon komen.

Iran is een Islamitisch land, een theocratie, door mullahs en religieuze politie in toom gehouden. Iran heeft religieuze rechtbanken die doen denken aan de Spaanse Inquisitie, van ruwweg de periode 1540 - 1700, een regeringsleider die haat preekt en de ondergang van elk westers land op het oog heeft. En die nucleaire en it-wapens tot zijn beschikking heeft. En die krankzinnige dingen beweert in zijn haat, om de droogte in zijn land te kunnen wijten aan het Westen...
Ik zaai geen haat als ik zeg dat ik bang ben voor wat dat land onze wereld nog kan aandoen.
Goed, dat moest ik dus echt kwijt. En aangezien ik nog steeds in een land woon waar de vrijheid van meningsuiting hoog staat aangeschreven...

Verder geniet ik van deze enkele zomerdagen en nachten. Voordat ik hierover begon te tikken ben ik even naar buiten gelopen. De zomernacht is overweldigend en heerlijk warm, de tuin geurt zo sterk dat ik denk aan de geur van een zonnig kerkhof, erg hè. Een tuin bij nacht is heel anders. De struiken, bloemen en andere planten geuren overweldigender, de silhouetten zijn scherper de witte, sterk geurende bloemen van de gardenia steken fel af tegen de duistere achtergrond, net als de verlichte ramen van de huizen aan de overkant..
Aan de straatkant, de grachtenkant van het huis is het verschil met de laatste koude en natte tijd nog duidelijker. De nacht is echt warm, de muren stralen warmte af, het donkere water klotst hoorbaar tegen de wal en de woonboten, waarvan ook alleen de silhouetten zichtbaar zijn.. En door de gracht gaat een typisch Amsterdams weekendverschijnsel: twee stille, elektrisch aangedreven boten, maar vol drukke feestvierders met lantaarns aan boord en harde muziek uit openstaande boxen... Het is bijna zo erg als vloeken in de kerk, die lawaaimakers over de stille donkere gracht.
Ik kan me de frustratie voorstellen van de mensen die op het water of aan de gracht wonen... Maar het is bijna de laatste zomernacht en er zijn net honderden nieuwe studenten Amsterdam binnengetrokken. Die willen nog even losgaan voor de herfst echt invalt en de studie ze opslokt.
Want ziz iz Emsterdam men... ;-)))

Voor mij is het nu tijd om af te sluiten. De controles zijn al gedaan en Ik ga mijn bedje opzoeken. Hopelijk voor een nacht zonder spoken...