Twin Towers, pgb's en nog meer.

Even mijn hoofd en hart leegschrijven.

Vandaag, 11 september 2011 is de 10e herdenking van de aanval op Amerika zonder verder geweld voorbijgegaan. De herdenkingen waren overvloedig. Het kan eigenlijk niet maar af en toe kreeg ik het gevoel dat de verhalen meer dan realistisch waren. Maar ik ben toch blij dat ik gekeken heb. Zoals ik ook altijd kijk naar de herdenkingen van ' onze' oorlog, van 'onze' Shoah, de Holocaust, en de 4e mei. Allemaal zaken die we nooit meer mogen vergeten.
Ik was ook blij dat ik op National Geographic kon kijken naar het verhaal van George W.Bush. Het programma waarin hij zijn eigen verhaal vertelde over zijn beleving en belevenissen van die dag en die dagen, heeft hem gerehabiliteerd in mijn ogen. Ik heb zijn angst en zijn verdriet en zijn radeloosheid gezien als vertegenwoordiger van zijn land. En zijn toewijding aan de mensen al was zijn houding van onhandig soms. Ik heb ook zijn twijfel gezien toen hij na de eerste berichten gewoon nog een poosje op die school bleef, niet wetend hoe te handelen. Dat hij zo lang zoek was kwam doordat de veiligheidsdienst hem niet terug naar Washington wilde laten gaan, waar ook het Pentagon in brand stond....
Ontelbare malen heb ik de vliegtuigen de torens zien invliegen. Vliegtuigen vol mensen die kantoren vol mensen invlogen om zoveel mogelijk doden te veroorzaken. Dat is Osama Bin Laden gelukt. Ik moet toegeven dat zijn samenwerking met de duivel optimaal resultaat heeft gehad.
Hij had heel wat te verantwoorden voor zijn God, toen de Amerikanen hem te pakken kregen.....
En de praktijk na al die jaren heeft nu wel duidelijk uitgewezen dat zijn ideeën bij de grote massa nooit tot leven zijn gekomen.
Ik hoop tenminste van harte dat iemand Dick Swaab met zijn ' Wij zijn ons brein' zijn ongelijk kan laten zien. Het idee alleen al maakt het leven en het lijden zo totaal zinloos. Maakt alles zinloos.....Dan zijn we een toevalstreffer die elkaar het leven onmogelijk kunnen maken.

Er waren veel dramatische verhalen vanavond, maar één verhaal is me bijgebleven.
Een Japanse vader en moeder, wonend in Tokyo, die in die New Yorkse hel hun enige kind verloren. Toen hij bericht kreeg dat ze overblijfselen van hem gevonden hadden is hij naar New York gegaan om de overblijfselen op te halen. In een kistje in een rugzak heeft hij zijn zoon thuisgebracht. Het was juni, de zon scheen en de kersenbloesem was dat jaar overvloedig. Die bloesem is een symbool, de verbeelding van de ziel van Japan. En hij liet die schoonheid vol dankbaarheid 'zien' aan zijn kind, dat nu thuisgekomen was en weer deel uitmaakte van het land van de kersenbloesem. '

Het is nu weer over twaalven. En wil ik kunnen slapen dan moet ik niet verder kijken, maar dit allemaal opschrijven. Ben nog veel te wakker.

Al wil het lijf momenteel weinig, de geest is nog even levendig. Al word ik weleens mistroostig van de weinige lichamelijke energie.
Ik was graag meegegaan ,om te demonstreren tegen de vele bezuinigingen en alle afbraak van gezondheidszorg , de pgb's en uitkeringen in naam van het kapitaal. De belastdienst ontladen niet die nieuwe rijken (het P.C.Hoofstraatpubliek) die idioot dure babyshowers houden omdat ze een nieuwe tas of nieuwe schoenen hebben gekocht en van gekkigheid niet weten wat ze met hun vele geld moeten doen....In mijn jonge jaren had ik dat ook beslist gedaan, maar dat gaat niet meer. Ik had de Stem des Volks willen laten horen in de oude strijdliederen, maar De Stem des Volks bestaat zelf niet meer. Zo gaan idealen ook verloren ja.
Ziet deze regering niet dat bij zoveel ontslagen die zullen komen het aantal ww-uitkeringen evenredig zal stijgen en dat afpakken van zovele pgb's en die overhevelen naar de thuiszorg, de gezondheidszorg alleen maar veel duurder maakt?Hetzelfde geldt voor de verpleging en verzorging in de verpleeghuizen. Laten ze beginnen met alle papierwerk weer af te schaffen en de mensen alleen hun eigen werk te laten doen. Daar kunnen ze voor het afhaken aan het einde van hun dienst gewoon v-tjes zetten in de overdrachtfiles, voor die taken die ze gedaan hebben. Meer niet, dat geeft controlemogelijkheden genoeg. Om maar iets te noemen. Daar kunnen formulieren voor zijn maar die moeten dan alleen met v'tjes, plusjes of minnetjes afgetekend worden. Aan het einde van een dienst.
Mijn idee hoor.... dat de verplegende en de verzorgende dan genoeg tijd zou overhouden om te verplegen of te verzorgen.
Hetzelfde zou moeten gelden voor schoonmakers, die op zo'n manier ook te volgen zouden zijn. Want de verhalen over de slechte hygiëne zijn ook niet anders uit te roeien.

Het verhaal op tv van die meneer die zijn gelijk moest halen door een vruchtensteeltje onder in een 'bedpan' te leggen om te bewijzen dat die pispotten niet werden schoongemaakt (hij kreeg de leeggemaakte pot van zijn zieke buur aangeboden en zag dat die zelfs niet was omgespoeld)..... Hoe brengen we de hygiëne terug waar die hoort... Zonder dat er bezuinigd moet worden op het aantal en het inkomen van de verplegende en de verzorgende.
Dat is niet de dikste pot. De dikste pot is het hoofd van de instelling, die zelfs niet doorheeft dat hij/zij in feite het voltallige salaris van zijn/haar personeel in zijn zak steekt en dan verwacht dat zij, dat wetende, alles perfect alles zullen doen en hun idealisme in tact houden.
Zo, even mijn hart gelucht...... Dit zal ook wel weer commentaar opleveren, denk ik.