Met de komst en de enorme groei sindsdien van internet kwam daar ook de vrijheid bij om een provider te kiezen, wat weer resulteerde in een enorm aantal providers...
En alle geprivatiseerde en steeds verder gesplitste bedrijven hadden hun eigen bazen, hun directeuren, hun managers en hun interim-managers en eigen personeel.
Om maar te zwijgen over alles wat met gezondheid en zorg te maken heeft. Ik heb een poosje geleden een stukje geschreven over de vroegere ziekenfondsen. De bedoeling daarvan was de verantwoordelijkheid voor elkaar te dragen. Dubbeltje of kwartje in de week, zoveel kwam de fondsenman wekelijks ophalen. Natuurlijk werd dat ook veranderd. Na de privatisering is het aantal ziekenfondsen (excuus, het heten nu zorgverzekeringsmaatschappijen) enorm gestegen, de verzekeringsbedragen stegen van een dubbeltje in de week naar ver boven de 150 euro per maand. Terugrekenen mag en kan niet meer, maar in guldens zou dat gauw meer dan f.340,- per maand zijn.
Ik kan dat niet meer bijhouden, ben te oud geworden... Ben ook te duur geworden voor de maatschappij. Wordt me door de overheid verteld...
Soylent Green komt er aan...
Béter is het niet allemaal geworden, echt niet. En beter voor de burger al helemaal niet. De maatschappij vergrijst, zegt de overheid, maar legt daarmee de (financiële) verantwoordelijkheid voor de verhoging van alle lasten bij de oude mensen. Met het gevolg dat ons ouderen steeds meer een schuldgevoel wordt aangepraat voor het feit dat we nog leven, dat we medicijnen gebruiken, dat we krakkemikkig worden wordt ouderen aangerekend... Dat we een lang leven van werken voor deze generatie achter ons hebben, telt niet. Dat de nu regerende generatie dat tegemoet zal gaan wil ze niet weten. Maar geloof me, als je niet voortijdig dood gaat wordt de mens ook oud en krakkemikkig hoor.
Het feit dat ieder ander dus zeer waarschijnlijk ook oud gaat worden met dezelfde verschijnselen en dat de maatschappij nog veel meer zal gaan vergrijzen.... dat wil de calculerende generatie niet weten....
Regeren is vooruitzien.
De bedoeling was en is louter economisch. Niet om de maatschappij beter funktionerend en eenvoudiger te maken.
Privéondernemingen zouden eigen verantwoordelijkheid dragen en geen of veel minder op overheidsgelden kunnen rekenen. Bedrijven en diensten werden van overheidsdiensten gemaakt tot privé eigendommen. Met heel veel directeuren, managers en (vooral veel) interimmanagers met hemelhoge salarissen, extra bonussen, die de winsten als particuliere winst weer uit de bedrijven trokken. Winsten, die een overheid voordien niet mocht maken. Maar ook winsten die nu, na de privatiseringen, niet aan de overheid, en dus ook niet aan de burger, toevielen, maar aan de graaiersgemeenschap van genoemde directeuren e.a.. En vooral de privatisering van diensten werden winstgevende bedrijven voor genoemde groep.
Daarom betalen wij o.a. voor al die zaken zoveel meer, honderden percentages meer dan vóór de privatisering. En elk jaar worden die bedragen door indexeren weer zoveel hoger. Hoewel dus geliberaliseerd, is dat nooit ten goede gekomen aan de burgers.
Ook de banken speelden hierin een grote rol mee. Maar voor een kleine particulier is dat te ondoorzichtig. Niet te vatten. Maar denk maar aan het failliet gaan van verschillende banken en de gevolgen daarvan voor de maatschappij.
Ik ben geen econoom, geen deskundige in staatszaken. Ik heb alleen mijn herinneringen.
Maar ik heb de maatschappij zien veranderen. Dan heb ik het alleen nog maar heel simpel over zaken die voor ons allemaal van zo groot belang zijn. En die zaken stonden onder de hoede en de verantwoordelijkheid van een paar ministeries, die weer verantwoording schuldig waren aan de regering en aan de maatschappij. Als dat niet goed zou gaan, zou dat bij de verkiezingen wel merkbaar worden.
Maar al die vroeger genoemde nutsbedrijven, energie, Spoorwegen, arbeid en uitkeringen, zijn nu in handen van talloze bedrijven met nog veel meer aandeelhouders en directeuren en besturen en managers en interimmanagers... De laatsten vertrekken bijna altijd na kortere of langere tijd met miljoenen aan bonussen...En al die werkelijk talloze bedrijven moeten winsten maken. En heel veel van die zg. nutsbedrijven zijn nu in handen van buitenlandse bazen. Die vaak de bedrijven hier sluiten en in het buitenland, waar ze goedkoper kan werken, weer opstarten. Die dus het geld het land uitsluizen.
Hoe was het ook alweer...? Alle landen van Europa hadden hun eigen grenzen. En aan die grenzen stonden douanemensen, die iedereen controleerde op paspoorten, andere papieren zoals lassez passer, een goedkeuring van het te verlaten land. Er waren strenge regels voor in- en uitvoer van producten met alle nodige papiertroep vandien. Dat betekende eindeloze rijen mensen en vrachtauto's bij de douanekantoren aan de grenzen. Er kwam in het nieuwe Europa dus vrij verkeer van mensen en van goederen. Het akkoord van Schengen is te ingewikkeld om over te schrijven,maar gaf de eerste beperking daartoe. Het erg grote nadeel was wel dat mensen van buiten die Unie Europa bijna niet konden binnenkomen. Met name vluchtelingen kregen het moeilijk.
Het Europese Parlement, in de jaren vijftig begonnen als adviesorgaan voor de Europese landen, bracht een mededingingsorgaan voort (Met grand old lady Nely Kroes als bekendste figuur) dat valse concurrentie moest tegengaan en daarin heel streng opereerde. Ik zeg het maar heel simpel, maar alles is terug te vinden via Google op Wikipedia. En als ik het verkeerd weergeef vind je het daar beter weergegeven.
Europa groeide en groeit (met op het laatst ook de Oost-Europese landen en aspirant-leden) tot er 21 landen vast lid, en 6 landen aspirant-lid zijn in dit jaar.
------------------------------
Concluderend:
Ik ben een groot en verklaard voorstander van Europa. .... Jawel, zoals in de Verenigde Staten van Amerika... Daar heb je ook arme en rijkere staten. Maar het is wel een ongedeeld Noord Amerika. Niet alléén financieel. Eén Ver. Staten van Europa, dat niet meer te delen zal zijn. Zo zou Europa ook moeten zijn. Maar dan ook een voor de diverse volkeren verantwoordelijk Europa. We hebben, ik kan het niet genoeg zeggen, in Europa nog nooit zo lang geen oorlog gekend tussen landen onderling en dat moet zo blijven. Burgeroorlogen kunnen door tijdig ingrijpen voortaan voorkomen worden. Dat is óók een verantwoordelijkheid voor Europa. Voor onze kinderen en kleinkinderen. Daarvoor moet die toekomst veilig gesteld worden. Ook qua verantwoordelijkheden en economie. Dat zou inderdaad kunnen betekenen dat armere landen van Europa hun eigen verantwoordelijkheid dragen maar wel in noodgevallen worden ondersteund door de rest van Europa. En ook, dat rijke Europese landen hun verantwoordelijkheid t.a.v. heel Europa kennen en zullen dragen. En laten onze jonge mannen en vrouwen hun oorlogen dan alsjeblieft maar uitvechten in voetbal- en tennistoernooien. ;-) Teveel aan testosteron moet een uitweg kunnen vinden. ;-)
Dit is mijn mening. Dit is de mening en het geloof in deze wereld van een oude vrouw......