Een dag met afwisseling.

Rare uitdrukking eigenlijk. Kennen jullie die uitdrukking: ‘Een dag met afwisseling? ‘
Grapje. Ik heet geen dominee Gremdaat. Voor wie dit niet begrijpt: dat is één van de rollen van Paul Haenen. Die zou ik trouwens graag weer op tv zien verschijnen.

Vanmorgen kwam mijn neef weer eens op bezoek. Eigenlijk kwam hij om de computer weer eens uptodate te maken en ingeslopen foutjes eruit te halen. Daar is hij een kei in. Ik kan wel een beetje computeren, maar hij is de sysop, de technicus. Dus ik haal het niet in mijn hoofd om programma’s te downloaden zonder zijn toestemming. Want geheid dat als hij hier komt, dat het er weer uitgaat… Maar dan komt er wel vaak iets beters voor in de plaats hoor.

Neef ging, hulpe kwam. Betty kwam wat later, wat dit keer goed uitkwam. Ik hoef er nooit bij te blijven, ga altijd andere dingen doen.
Dit keer wilde ik neef, en later ook Betty, de boor laten zien die ik gekocht had. Maar de boze kabouter was weer eens actief. Kennen jullie dat ook? Het hele huis heb ik afgezocht, De boortjes die erbij hoorden vond ik uiteindelijk wel. Ik heb letterlijk elke plank onderzocht. Op elke kast gekeken. Urenlang…….
Ten einde raad gaf ik het maar op en ging ik maar weer op mijn stoel bij de computer zitten.
En raad eens? Ja hoor, de doos met de boor (ik herinnerde me die doos niet) lag op de onderste plank naast mijn stoel. Maar waar waren nou die boortjes die eigenlijk in de doos hoorden? Zucht……….. na lange tijd vond ik gelukkig ook die boortjes ergens terug. De doos met de boor en de boortjes werd weer op de onderste plank van de boekenkast naast mijn stoel gelegd…. En Betty heeft wel drie keer gevraagd of ik nog wist waar die boor lag. ;-)

Maar ik haalde mijn gram hoor… Later kon ik zelf lachen. Want die kabouter was nog niet weg. Een half uurtje later kon Betty de stang van de stofzuiger niet vinden. Waar kon die nou gebleven zijn?! Zomaar verdwenen? Enfin, Betty heeft lang gezocht… en ik heb meegezocht en aanwijzingen gegeven. Waar die stang gebleven was? Tegen de kapstok, verdwenen in een jas die daar hing. ;-)))))

De tijd die ik had, terwijl mijn nooit genoeg gewaardeerde hulpe bezig was heb ik gebruikt om papieren van allerlei soort te verzamelen uit alle kasten, alle planken en van het bureau. Gelukkig spaar ik lege dozen (ik kan ze maar niet weggooien) dus alles is in een grote doos gedaan. Morgen is er een nieuwe dag. Ik had me dit al zo lang voorgenomen.
En ik vond het nog leuk ook. Want behalve veel scheurwerk aan oude zakelijke dingen zoals brieven en afschriften van de verzekering of zo, kwam ik ook oude dingen tegen die ik zelf geschreven had. Ooit…. En nooit eerder gepubliceerd. Dat zijn leuke dingen voor de mensen. Althans voor dit mens.

Mijn kat springt op mijn stoelleuning. En buigt zich in allerlei bochten om maar aandacht en aaitjes te krijgen. Of ik maar wil ophouden met tikken. Ze springt op het bureau en probeert tikjes op mijn hand te geven… En weer naar de stoelleuning om met haar staart dan maar in mijn gezicht te zwaaien. En die staart is nat, want ze komt net van buiten, waar het regent. Geen sproeien dus vanavond.
Maar die natte staart is niet aangenaam…… en nu springt ze dus verontwaardigd weer naar beneden en laat me haar achterkant zien voor ze zich beledigd verstopt in haar mandje onder het bureau. ;-) Grappenmakers, die katten hoor.

Enfin, waar was ik? O ja, bij die papieren…. Moeilijk om weg te doen altijd, maar nu ben ik vastbesloten. Alles wat zakelijk is en vijf jaar oud gaat door de papierversnipperaar. Alles behalve wat bewaard moet worden dus. ;-) Nouja, in elk geval gaat er weer een hoop weg…

Maar waar ik zuinig op ben zijn brieven en kaarten van vrienden en vriendinnen. Ik heb van alle brieven en kaarten van drie vrienden al een flinke stapel teruggevonden. Eén van mijn vrienden is niet meer, maar die stuurde altijd een stapeltje kaarten per keer, met op elke kaart in potlood een paar woorden zodat je alle kaarten wel moest lezen en zien, wilde je alles lezen wat hij te schrijven had.
Een andere vriend stuurt nog steeds de mooiste en liefste literaire brieven, verhaaltjes en gedichten. En een derde, die hier in dit huis woont, stopt altijd de mooiste kaarten als groetje of als bedankjes voor diensten of zo, in mijn brievenbus.
Een vriendinnetje stuurt me kaartjes gewoon als teken van leven met een lief woordje erop.
En die kaarten en brieven en briefjes en gedichten, die doe ik van mijn leven niet weg.


Vandaag heb ik dus de oogst van de laatste maanden weer eens gelezen en in stapeltjes weer opnieuw verpakt en opgeborgen.