Ik heb een heup en dat zal ik weten ook.

Een pijnlijke heup. Al een hele poos hoor. Maar zo langzamerhand ga ik kreupel lopen en dat hoeft natuurlijk niet. Morgen maar een afspraakje met mijn fysiotherapeut maken. Misschien moet ik wel weer gekraakt worden….. Tja, oud worden brengt inderdaad gebreken mee. Soms kijk ik met verwondering naar dat ook ouder wordende lijf. Sjonge, wéér iets dat je in de steek gaat laten.
Vandaag moest ik naar de suikerzuster, diabetescontrole dus, en dat is een heel eind lopen. Met twee trams kom ik er gemakkelijker.
Dat laatste heb ik maar gedaan. Voor het overstappen even bij mijn Turkse super langs en twee kilo fruit gehaald. Pruimen en wilde perziken. De laatste smaken nog steeds zoals ze heel lang geleden gesmaakt moeten hebben. Heerlijk. De zwarte pruimen komen zover ik weet ook uit Turkije. En zolang ze dit soort fruit hebben….. lekker hoor. Het werd te zwaar om ook nog een kilo van die lekkere grote zoete abrikozen mee te nemen in mijn rugzak, anders had ik dat ook weer meegenomen. De volgende keer dus. Het is er veel goedkoper ook als in de gewone supermarkt. Twee bejaarde dames (ben ik ook ja, maar niet echt in mijn optreden dacht ik) durfden eigenlijk die wilde perziken niet te nemen. ‘Wat zou dat nou zijn?’ Op mijn aandringen hebben ze er, met

Bij de suikerzuster heb ik perziken uitgedeeld, leuk dat ze die ook niet kenden.
Het was wel wachten, liep wel een half uur uit.
Maar alles was gelukkig redelijk in orde. Béétje te hoog, suiker en cholesterol, maar niet om ongerust te zijn. Mijn porties halveren, is de ook de boodschap, ik was teveel aangekomen. Dat zal die heup van mij ook goed uitkomen, denk ik. Je staat er niet bij stil, probeert gezond te eten, en de nodige voedingssupplementen te nemen, de nodige beweging te hebben. Maar dat laatste wordt, ook door die heup, de laatste tijd wel minder. Dus moet ik de in te nemen energie ook verminderen. Fruit mag gelukkig wel. Zelfs de schildklierwerking bleek iets verhoogd. N.b., ik slik al jaren medicijnen omdat de werking ervan veel te laag is. Weer zoiets raars… nou ja, dié medicatie kan dus verlaagd worden.

Terug weer met de tram en nu had ik, ondanks de zware rugzak, toch zo’n zin om even in de binnenstad te kijken of die Chinese winkel nu ook toko is geworden. Zodat ik er ook levensmiddelen zou kunnen kopen. Nee dus. Mijn eigen toko op de Nieuwmarkt is praktisch onbereikbaar, nu de metro de hele zomer niet rijdt. Alles moet dan lopend gedaan worden, en dat ik nèt even te ver. Op internet maar gaan zoeken naar een per tram goed bereikbare toko in de stad…

Die nare steentjes op de Dam. De Majesteit zou er zelf over moeten wandelen. Als zij er is ligt er een dikke loper onder haar voeten, zodat zij met haar pumpjes niet hoeft te lijden. Mijn voeten en benen protesteren altijd hevig als ik daar moet lopen.
Het monument op de Dam is een gezelligheidsplek voor allerlei mensen. Ouderen zitten op het ronde muurtje hun lunch te eten, jongelui, toeristen met rugzakken vaak, liggen vóór op het terras voor het monument zelf gezellig te chillen. Het valt mij altijd op hoezeer het Nationaal Monument is verweven met het hele Damgebeuren. Mij stoort het niet hoor. Ik kijk er zelfs genietend naar.

Gelukkig bleef het vandaag hier droog. Nu vanavond regent het weer. Althans, mijn katje heeft er altijd plezier in met haar staart in mijn gezicht te aaien, en vanavond was ze drijfnat. Daar heeft zij plezier in, in regentjes zoals nu, maar ze ziet er dan niét uit. Inmiddels klettert de regen weer neer en blijft poes ook liever binnen.

Vanavond heb ik inderdaad de helft gegeten van wat ik van plan was. Nu doe ik twee dagen met een portie, die ik normaal per keer eet. Ik had een lekkere langevingerpudding gemaakt. Jawel, van lange vingerkoekjes en vanillepudding en frambozensap. De koekjes gaan dan eigenlijk in de pudding op, smelten bijna, zo zacht worden ze dan. Daar hóórt eigenlijk slagroom op. Ja-ha, ik wéét wel wat lekker is. Maar geen slagroom en een heeeeel klein portietje. Morgen maar wat uitdelen in huis.

Het is inmiddels kindertjesbedtijd. Ook voor mijn heup dus, die eigenlijk languit wil.
Laat ik maar aanstalten gaan maken.