Voorbije dagen kunnen nooit worden overgedaan.

Wat valt er te vertellen over dit weekend…
De zaterdag ging voorbij, gedeeltelijk op bed doorgebracht. Af en toe heb ik dat, dan ‘val ik om’ en kan niet rechtop blijven, zo beroerd voel ik me dan. Soms heb ik er weken geen last van, soms twee keer binnen tien dagen. Ik wijt het altijd maar aan een op komst zijnde weersverandering… er moet toch een oorzaak gezocht worden… Maar goed, de zaterdag dus grotendeels verslapen. Mijn bed/bank staat in mijn woon-werk-slaapkamer, er liggen kussens op en een heerlijk warme ‘vacht’. Dus dat ligt lekker als je niet lekker bent.

De zondag was weer gewoon. Redelijk goed. En na gedane arbeid ben ik maar weer eens gaan lopen. Lekker de rugzak om en toch nog een beetje voorzichtig, de wandeling naar de Jodebreestraat gemaakt. Bij Kruidvat hadden ze een nieuwe veiligheidsdame. Normaal staat er een jongeman die zich gedraagt als een manager en overal te vinden is, behalve bij de deur. Maar vandaag een jongedame, die netjes bij de deur bleef staan. Ik maakte haar een complimentje, dacht ik, door te zeggen dat zo’n jonge vrouw, sjonge, al haar veiligheidsdiploma’s zou hebben, maar op een echt Hollandse manier wist ze dat complimentje teniet te doen door te vertellen dat ze niet zó jong was, want ze had al grijze haren. Tja.. Mijn dochter had al grijze haren toen ze net twintig was..
Is het echt zo moeilijk voor Nederlanders gewoon gracieus een complimentje te aanvaarden?
Ik kan dat zelf wel, maar heb dat nog heel weinig van anderen meegemaakt. Normaliter gaat men de eigen goede dingen dan afkraken, naar beneden halen, minderwaardig maken zelfs.
Gewoon lachend bedanken voor een leuk complimentje en er eventueel eentje terug geven is toch niet zó moeilijk?

Met alle weer noodzakelijke boodschapjes op weg naar de uitgang van Appie miste ik opeens de jongen van de Daklozenkrant. Altijd een vriendelijk praatje voor een blikje bier met meestal een twee-eurostuk voor hem ….. ik had het al klaar in mijn hand - en een krantje voor mij. Hij was er niet.
Nouja, biertje maar in mijn tas en geld terug in mijn zak. En terug naar huis gelopen. Het valt nog steeds niet mee. Fysio wil dat ik een stok gebruik. Buurman wil dat ik een broomscootertje koop. Een mooie rooie zoals hij er zelf een heeft. En dan samen langs de grachten scheuren met een rotgang van 5 km per uur ;-)))) Nounee, daar ben ik nog niet aan toe.
Vanavond ‘lèkker’ lui geweest. Op een goede manier. En nu zover dat het bed echt lokt.
Deze zondag is dus ook weer voorbij en komt nooit terug.