Vandaag is ook weer voorbij.

En gisteren was één van de twee dagen die nu voorbij zijn en geteld kunnen worden bij de ontelbare die al voorbij gegaan zijn in dit leventje.

Gisteren was dus weer een miezedag. Donker, nat, winderig…en ik had geen afspraken buiten de deur. Erg hoor. Want een ouder mens (las ik vandaag weer eens) moet minstens 20 minuten per dag buiten doorbrengen om aan zijn/haar portie vitamine D te komen. Zoals ik tegen mijn mailvriendin zei: we moeten de levertraan weer tevoorschijn halen. Tegenwoordig hoef je niet zoals in onze kindertijd een hele lepel levertraan te slikken gelukkig… Mijn kinderen kregen druppeltjes op een klontje suiker….. en voor de jongste was er al een oranje drankje, dat niet eens heel vies was, om de AD-voorraad op peil te houden. Tegenwoordig heb je aan een pilletje of een capsule met AD-vitamines genoeg. Dus: de R is in de maand, al een hele tijd trouwens. Ook voor ons ouderen dus.

Er waren wat spanningen in huis. Mijn buurvrouw kan goed zeuren, en omdat ze geen gelijk krijgt met haar gezeur en we haar mentaal niet kunnen bereiken om te begrijpen waaròm ze geen gelijk krijgt…. ging ze bij andere buren zeuren. En daar werden Buurman en ik dus door anderen op aangesproken. Met weer als gevolg een hele boze Buurman waar ik veel tijd bij nodig had om hem weer te kalmeren… Het muisje krijgt nog een staartje als ik Buurman moet geloven, maar dat zien we tegen die tijd wel. Ik heb me er in elk geval van gedistantieerd. Het sop was voor mij de kool niet waard.
Rare uitdrukking. Je gebruikt toch geen sop om de kool te wassen? De Maatschappelijk Werkster van de woningbouwcorporatie komt in elk geval over twee weken bij mij praten. Tenslotte ben ik lid van de bewonerscommissie……dus toch een beetje verantwoordelijk.

En omdat ik toch thuis moest blijven heb ik grote schoonmaak gehouden in mijn plaatjes en foto’s op internet. Scheelde achteraf meer dan een gigabite. Dus de moeite wel waard.
Met een half oor geluisterd naar het drama van Putten. De grootste gerechtelijke fouten van Justitie sinds jaren, met volle medewerking van de plaatselijke politie. Daar is weinig veranderd sinds 1940 hè... Veel foute mensen die bij de politie gaan, nog steeds. ;-(((
En naar de film ‘Karakter’ gekeken. Indrukwekkend, prachtig vond ik hem. Heel goed.

Vannacht niet geslapen. Voelde me niet erg lekker. Maar vanmorgen weer fit gelukkig. Dat heb je soms na één slapeloze nacht. Een extra portie energie.
Dus vanmorgen maar opgestaan zodra het licht werd. En op mijn dooie gemak alles ongestoord gedaan wat er gedaan moest worden. Dat is plezierig.
Vanmiddag de warme mantel maar weer aan, de rugzak om, de wandelstok mee. Om het been te ontzien, maar ook een beetje ijdelheid hoor. Het staat me goed. En in de tram wordt meer rekening met je stok gehouden. ‘-))))))
Ik moest naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, bloed prikken. Of je nou ’s morgens komt (als er voornamelijk ‘nuchter’ bloedprikken is, of ’s middags, het is er meestal erg druk. Maar als je eenmaal aan de beurt bent (nr. 247) is het verder zo gebeurd. Als er tenminste een adequate prikster zit en die zat er vandaag….

Uit het ziekenhuis even langs de kringloopwinkel in de buurt. Daar vond ik een fotoboek over het geboortejaar van mijn dochter. Jammer genoeg niet van mijn zoon. Toch niet helemáál voor niets gegaan dus.

In de tram terug stapte een grote lading Italianen in. Dat was vandaag en daar dus de hoofdmoot van toeristen. De vorige keer was het in een andere week een lading Oost-Europeanen, ik kon de taal niet verstaan, maar hoorde dat dus nog wel. Ze hebben altijd een soort… ja, hoe noem ik dat… een soort aura om zich heen dat aan bruinkool doet denken.
Met grauwe gezichten en glansloze haren en kleren die ook al zo grauw zijn en buiten de mode vallen…. Zo’n grauw-geestelijke indruk maken ze ook altijd op me. Kunnen ze niet helpen nee. Maar het is wel herkenbaar, zoals de fleurige lichte kleding en modieuze schoenen en vooral de druk gesproken taal de Italianen herkenbaar maken. Om maar twee groepen toeristen te noemen.
Dat was dus de dag van vandaag. Die nu weer voorgoed voorbij is. Weer eentje van de – ik heb het even uitgerekend voor mijn plezier – 26.706 dagen of nachten…. Wel iets anders dan voor een 18-jarige, die heeft er ;-)) nog maar 6.576 opzitten.
Toch wat hersenwerk verricht vanavond he… dus deze dag is niet zomaar vergaan.