Grijs

Grijs, grijzer en nat, grijs, natter en winderig.

Wat een land….grauwe luchten, grijze regens, in zwart of bruin geklede mensen, net als ikzelf…In dikke jassen die de herfstige winden moeten tegenhouden. Of is het mijn geest die zo grijzig is?

Een goede vriend ligt doodziek in een ziekenhuis en lijdt. Lijdt pijn over zijn toestand die nog maanden zal aanhouden, maar lijdt ook zware en echte fysieke pijn. En ik kan niets doen om dat te verlichten. Ik zie ertegenop om hem te bezoeken om de pijn en de totale hulpeloosheid maar niet te zien.

Omdat mijn uiterlijke verschijning nauwe tred hield met mijn innerlijke toestand ben ik vandaag toch maar naar mijn kapper gegaan. Het heeft, afgezien van het geld, een middag gekost maar een paar uur kijken in de spiegel van de kapper heeft mijn uiterlijke verschijning in elk geval sterk verbeterd. Goeie kapper ja.

Door de stromende regen ben ik toch een eind gaan lopen door de Utrechtse straat voor ik op het Rembrandtsplein de tram naar huis kon nemen, waar een fijne vrouw van de Woningbouw gelijk met mij arriveerde en met wie ik de toestanden van de laatste dagen op een wat zakelijker manier kon bespreken.
Nee, dit keer geen bezoek gebracht aan Concerto of aan de iets verderop gelegen boekhandel. Mijn geestelijke honger is momenteel een beetje over.

De avond verliep gelukkig rustiger. Mijn pensioentje is binnen en de laatste rekeningen konden betaald worden.

Heel langzaamaan keert mijn innerlijke rust terug. Maar het is nog lang niet de tijd van een avond lang kaarsjes en wierook en muziek. Misschien dit weekend? Want inmiddels is het alweer vrijdag geworden.
Die voor mij fijne dingen heb ik wel laten zien deze week, maar nog niet uitgebreid voor mezelf gedaan. Komt ook wel weer.