Voorlopig nog geen lente.

Nee, maar ik heb vanmiddag wel lekker in het zonnetje gelopen.

Anders dan gisteren, toen kwam ik er niet uit, zo’n dag waarop er niks goeds uit je handen komt. Een paar wasjes, en wat rommelen en de kranten die er nog liggen, uitlezen. En slapen. Want dat kan ik weer goed de laatste tijd. Zo'n middagdutje. Gistermorgen was er even een zonnetje hier, maar dat was al weg voor ik mijn schoenen aanhad.

Vanmiddag was dat dus anders. En met al dat licht komt er ook weer energie terug. Twee tassen met kranten verzameld – ik krijg ze voornamelijk van de buurman – en die naar de container gebracht. En mijn boodschappenkarretje gepakt, een doos voor de upc moest ook nog teruggestuurd worden, en wat brieven, en samen naar het postkantoor gebracht. Het is zo triest, dit mooie postkantoor in de Stopera gaat ook verdwijnen. ING, moet dat nou zo? Verbitterde mensen achter de balie, die daar zoveel jaar trouwe dienst verricht hebben… Je gaat toch met een triest en beetje bitter gevoel weer naar buiten dan.

Maar daarna toch even over het Waterlooplein gelopen om weer los te komen, langs Jos van de boeken gegaan en daar toch nog wat gevonden. Een paar oude uitgaven, o.a. indische woordenboekjes voor een vriendin.
Ik zag Cockie, een andere standhouder, weglopen om dingen op te gaan ruimen en heb even de wacht gehouden tot hij terug was… want er stonden mooie en dure dingen op zijn tafels. En bij Japie nog gesnuffeld, want die heeft altijd wel wat leuks, maar dit keer dus niet.
Daarna ben ik een straatje doorgestoken en naar Appie gegaan, want er wordt altijd wel wat vergeten, ondanks lijstjes…
Een dagje van niks, maar toch weer een beetje frisse lucht opgedaan. Jawel, in Amsterdam, cynische lezer! ;-)

In Amsterdam kennen we de Stadspas. Een kortingssysteem met (maand) bonnen, maar de pas is ook geldig in musea e.d.. naast de museumjaarkaart. Door omstandigheden heb ik er vorig jaar niet zoveel gebruik van gemaakt, maar dit jaar wil ik er toch wel van genieten.

Ook op het Waterlooplein hoorde ik de mensen mopperen over het weer. Afgezien van het feit dat het te stil is, kopen mensen niet zo gemakkelijk met dit weer en de koude regen die af en toe valt. Eén van hen vertelde hoe jaren geleden van de ene dag op de andere het weer was omgeslagen. Van amper boven het vriespunt naar 25 graden.

Ik herinnerde me toen dat het wel een keer in maart 1993 het geval was. Ik was met een goede vriendin voor de eerste keer naar Westerbork gegaan en we vertrokken met dikke jassen en paraplu’s bij ons. Maar gaandeweg de dag werd het zo loeiheet dat we ons eigenlijk geen raad wisten. En vanaf dat moment begon de lente ….
Nog even moed houden dus….