We leven nog steeds in ‘interessante’ tijden.

Niet bepaald leuk nee.

De 22e kreeg ik een filmpje toegestuurd, waarop een jonge, zo te zien radicale, moslim uitgebreid en voluit lachend liet zien hoe je een bom maakt die je in een menigte kunt laten afgaan. Jezelf en zoveel mogelijk mensen meesleurend in de dood. Voor hemzelf (vandaar dat hij lachend vertelde en liet zien hoe hij die bom maakte) was het zijn voorbereiding op zijn persoonlijke hemelvaart… Zou Allah hem niet afwijzen vanwege zijn ongelooflijke egoïsme om in zijn hemel te komen ten koste van zoveel mensenlevens en nabestaanden? Wie één mens doodt, doodt een wereld. Een wereld van nabestaanden en mensen die nooit meer geboren zullen worden. Christenen en anders-gelovigen zijn er trouwens ook zeker van dat ze naar de hemel gaan… Wat een nutteloze verspilling van levens en geluk. Heel vriendelijk uitgedrukt. Wat een gewetenloze en liefdeloze vorm van Koran die ze aanhangen!

Zojuist kwam het bericht dat een Turks vliegtuig is neergestort naast de landingsbaan van Schiphol, midden in een zojuist omgeploegd land.
Minstens 9 doden en 30 gewonden. Het vliegtuig was in drieën gebroken. Een enorm en verschrikkelijk ongeluk.
Maar een ongeluk!
Ook hier zijn ontroostbare nabestaanden, ook hier wordt een wereld niet geboren. Maar hier is geen opzet in het spel geweest. (De tranen lopen momenteel over mijn wangen, maar het papier kan gelukkig niet vlekken hier)

De wassen van buurman zijn gedaan. Alles ligt verpakt klaar om weer naar boven te gaan, zodra ik daar gelegenheid toe krijg. Buurman zelf mag vandaag weer naar de verpleegafdeling. Hij is ‘goed’ gebleven en zelfs sterker geworden. Maandag was ik nog bij hem, en het ging hem duidelijk al een stuk beter.

Mijn mobieltje is zondag gerold. Ik moét daarvan wel uitgaan. Dus neeflief heeft hem meteen laten blokkeren, ik heb de politie gebeld om het aan te geven. Oude mensen zoals ik mogen telefonisch aangifte doen. Dan vragen ze de eerst noodzakelijke dingen en bellen je later, als het bij hen wat rustiger is denk ik, terug om de aangifte op te nemen. Die wordt je dan toegezonden in tweevoud. Eén exemplaar om een nieuw mobieltje te krijgen, de andere moet ik zelf bewaren. Bij Vodafone hebben ze mijn abonnement zo verlengd dat ik een ander exemplaar krijg. Alleen de simkaart hè… de adressenlijst is er niet meer en de foto’s zijn ook weg.
Jammer ja… maar niet onoverkomelijk. Onmisbare en nooit genoeg te waarderen neeflief heeft aangeboden de adressenlijst weer in te vullen voor me.

Vandaag wilde ik weer naar mijn buurman gaan. Maar de bezoektijden, herinnerde ik me, toen ik al onderweg was naar de tram, zijn nu heel anders en het had geen zin om nog te gaan. Vanavond kan ook niet. Want straks ga ik naar de 25 februari-herdenking. Het Jonas Daniel Meyerplein is wel een stuk kleiner, nu ze daar nog steeds aan het graven zijn. Sinds 26 februari verleden jaar al. Zometeen maar de deur uit en rode tulpjes zien te kopen, als ze er nog zijn. Vorige jaren kwamen er mensen uit mijn vroegere woonplaats en dan aten we samen. Dit jaar valt voor sommige mensen 25 februari op aswoensdag… en hebben ze andere besognes.
Dus ga ik voor het eerst alleen.
Morgen zien we wel verder wat er gedaan moet/kan worden.
Want morgen staat er verder niets op de agenda.