een totaal ander onderwerp

Vandaag heb ik weer de hele dag binnen gezeten en weinig ondernomen. Neeflief kwam onverwacht en heeft mijn mooie nieuwe mobieltje helemaal gebruiksklaar gemaakt. Ik heb nu een lief nieuw dingetje en spiegel me, als ik hem oppak, in het schuifdekseltje. Hij is licht en klein genoeg voor mijn binnenzak en nu zitten alle namen erin en mijn dochterlief op de voorkant. Door mijn abonnement te vernieuwen kreeg ik hem voor nul eurootjes.
Maar de vermoeienis van gisteren is er niet uit en zojuist heb ik dus weer anderhalf uur geslapen.

Ik kwam weer eens een oud mailtje tegen, een reactie op mijn email op www.maroc.nl. Een hartelijk bedankje van de moderator voor mijn ‘wijze’ reactie als oude vrouw op heel nare racistische uitingen van een aantal Nederlanders en de van de weeromstuit boze reacties op die site. Een enkele bijna analfabeet gaf toen weer een nare reactie naar mij toe. Maar die begreep blijkbaar niet waarover het ging.
Doordat ik het mailtje weer las en me herinnerde waarover het gegaan was, werd ik verleid om die site nog eens te bekijken. Die is nu heel professioneel opgemaakt. Blijkbaar met een strenge moderator. Voor wie open wil staan voor andere culturen en niet in hokjes wil denken een aanrader. Ik heb er vandaag heel wat bijzonderheden uitgehaald en ben vast van plan daar vaker te gaan kijken.
Vroeger was dat wel anders. Ik ben sites uit 2003 tot 2005 tegengekomen waar de honden geen brood van lusten. Maar sinds het Joods-Marokkaans Netwerk sinds 2005 op internet werkt merk ik toch de invloed die zoiets kan hebben. En heb ik hoop op betere tijden, zelfs voor de ‘rotjochies’, die ook, op school of thuis, op internet zitten. Wat me opvalt, als ik verder zoek op dat onderwerp, is, dat mensen die amper Nederlands kunnen schrijven, zich een antihouding aanmeten over àlle dingen, met een beroep op de inhoud van de Koran, die ze echt nooit gelezen kunnen hebben, gezien hun eigen bijna-analfabetisme. Tenzij het geen Nederlanders zijn….
Meningen hebben ze echter wel. Van thuis of van hun imams? Of zijn het imams in disguise op jongerenpagina’s?
Met de jaren zullen de jongeren echter ook aan wijsheid winnen, want de wereld om hen heen is ècht niet meer die van hun ouders of imams…

Mijn nieuwsgierigheid op dit punt is voor dit moment verzadigd. En politieke discussies wil ik niet lezen noch aangaan. Mijn hoop op een gezonde en normale multi-culturele samenleving is echter niet verdwenen. Ondanks alles.

Vroeger woonde ik ergens anders. In een flatgebouw, waar op dat moment 58 verschillende nationaliteiten, zowel etnisch als godsdienstig verschillend, woonden. In harmonie, ieder leefde volgens zijn/haar afkomst en religie. En niemand ergerde zich aan het anders zijn van de ander. Gelukkig was er ook nieuwsgierigheid naar elkaar en daar kwamen heel wat vriendschappen uit voort. Dáár heb ik geleerd dat een multiculturele samenleving mogelijk is, als men de goede wil heeft en niet uitgaat van vóóroordelen. Van beide kanten dus. Nu ik erover schrijf: ik mis mijn Chinese, Marokkaanse en Surinaamse buren weleens…
Maar wie nog nooit buiten het eigen tuinhekje gekeken heeft, heeft hier natuurlijk ook een andere mening over. Het zij hen vergeven……