En daar zit je dan.

Een lange dag achter de rug en er moet nog nodig een blogje uit.

Vandaag weer Bettydag. Wat gaan die weken toch ongelooflijk snel.
Ik heb een klein kamertje, dat ik alleen als rommel- en opslagkamer gebruik. Na zoveel jaar is dat kamertje volgestapeld. Ik kon amper nog bij de kasten. Nou ja, bij wijze van spreken dan.
Dus vandaag hebben Betty en ik dat kamertje onderhanden genomen. Voornamelijk Betty natuurlijk. Het resultaat is één volgestouwde kast, de ruimte achter en vóór het kamerscherm heeft weer veel openheid te bieden. Bij de buitendeur staat de nodige rommel te wachten tot die buiten gezet kan worden voor de vuilnisman. Morgenavond pas ja.
Ook een grote zak met sokken en truien die me te klein zijn geworden. Het klopt dat naarmate je ouder wordt, je voeten gaan groeien. Maar dat komt omdat je dan platvoeten krijgt. Ik denk nog steeds dat het groeien van de neus (men zegt dat dat ook gebeurt als je ouder wordt) geliëerd is aan een lekkere fles..Vandaar dat het waarschijnlijk vaker bij mannen dan bij vrouwen voorkomt. ;-) De groei van de oren lijkt ook tot dat rijtje te horen. Maar dat zie ik ook alleen bij anderen gebeuren, niet bij mij… of ik zie het niet, dat kan ook.
Terug naar die sokken en truien. Mijn voeten zijn dus groter geworden en mijn sokken zijn gekrompen. Dus een grote zak sokken voor wie ze mee wil nemen. Net als mijn truien en sommige blouses. Vanaf mijn kin tot aan mijn knieën ben ik ook behoorlijk uitgedijd, misschien omdat ik aan lengte heb ingeboet…… Dus truien en sokken staan buiten. En platgeslagen dozen, die zonder inhoud geen waarde hebben. De inhoud heeft een andere plek gekregen.
Toen Betty weg was heb ik me met veel enthousiasme geworpen op de overgebleven dozen met papier om uit te zoeken. Het leverde wel een boodschappentas vol weg te brengen papier op, maar de oogst was toch heel rijk. Ik kwam een blocnote met geschreven stukken tegen, een heel dik pak correspondentie met een bevriende schrijfster z.l. ,en een heleboel papieren herinneringen. Alsof het sinterklaas was, zo blij was ik ermee. En dat past allemaal in één grote doos, dus er konden weer drie dozen worden weggegooid ;-) Ik wist ook niet dat ik passende laarzen voor in de tuin had……. Die heb ik dus.
En nu heb ik er weer een kamertje bij.;-) hiep hiep.
En nu is de dag voorbij en is het bijna dinsdag 3 maart.
Een vruchtbare dag……Waar ik het fruit dankbaar van geplukt heb.

Gisteren weer naar het ziekenhuis geweest. Uurtje heen, uurtje terug, adem in, adem uit…Gelukkig trof ik een patiënt die weer plezierig ouderwets uit de hoek kon komen. Maar twee mensen op bezoek toch een beetje veel vond. Hij hield zich goed, en was weer even de gewone gezellig brompot die hij normaal was. De jonge schrijver was er ook, een trouwe bezoeker die knaap, trouwer dan ik.
Op de terugweg kwam er weer zo’n opwelling om onderweg uit te stappen. Dat deed ik dus. En via een lange steeg (ziz iz emsterdem, men)
Naar de Nieuwendijk. Even met mijn nieuwe mobieltje naar Vodafone om nog iets te laten tonen, en toen bij de Hema koffie mèt genomen en lekker even met een krantje gezeten. Voor ik weer de weg naar huis insloeg wat boodschapjes gehaald.

Dus niet zoveel meegemaakt……..maar dat is niet het criterium hè.. het is maar hoe je ermee omgaat.

Maar nu staat het dekentje aan, de thermostaat staat al laag en het bedje roept….