Raar land hebben we toch.

De winterjas is weer tevoorschijn gehaald, de tussen-truien ook.
Tussen-truien zijn noch winter- noch voorjaarstruien dus.

Raar land hebben we toch, het ene moment puf je van de hitte en zoekt poes een schaduwplekje….En zoek je iets dat voor een oude vrouw net niet te bloot is om mee buiten te lopen…
Een dag later dus weer de winterjas tevoorschijn gehaald…

Vanmorgen vroeg was de loodgieter hier. Ruim een jaar heeft het geduurd voor er een simpele oplossing was voor de overstromingen in mijn badkamer en huiskamer, elke keer als ik de binnentuin ging sproeien.
De douchekraan is weer op de goede oude manier gerepareerd en aan een kraan vlak bij de vloer is de tuinslang nu goed bevestigd. Hoop ik. Want ik moet de tuin nog gaan sproeien, maar het blogje gaat voor.
Dat was voor mijn doen dus heel vroeg opstaan. ;-) En ik ben geen ochtendmens, nooit geweest. Maar gelukkig op tijd klaar vóór de bel ging.
Er was zelfs al koffie gezet, want dat verdient zo’n man ook, als hij zo vroeg al op pad is.

Na een korte rust op weg naar de tandarts gegaan. Zoals gewoonlijk de verkeerde bus genomen en een heel eind terug moeten lopen… Maar toch was ik veel te vroeg.
In overleg met de tandarts is nu afgesproken dat, in verband met mijn gezondheid, er alleen nog het hoognodige aan mijn mond wordt gedaan. Binnenkort worden er dus twee kiesjes getrokken, en daar blijft het dan bij. Ik kan de metalen framen voor de kunstkiesjes in mijn ondergebit niet verdragen, dus dat was ( veel) weggegooid geld. Jammer dan. Ik ben niet gezond en zeker niet ijdel genoeg om met allerlei kunstgrepen mijn mond vol te houden… Fijne tandartsen, jonge mensen, echte angsttandartsen. Goed voor angsthazen voor tandartsen, zoals ik. Kwestie van veel slechte ervaringen ja.
Terug ben ik gaan lopen, van de Prins Hendrikkade naar de Nieuwmarkt, waar een platenmarkt was. Van (heel) oude grammofoonplaten tot cd’s en dvd’s van ‘gisteren’. Gezellig even rondgeneusd en voor iemand hier in huis een 2e hands schlagercd gekocht. De lift naar de metro beneden deed het hier gelukkig goed, evenals de roltrap naar boven bij mijn eigen halte. Op de heenweg bleek dat daar nog steeds twee van de drie roltrappen het niét deden. Dus een nieuwe klacht ingediend, maar nu een officiële.

Aan de verkiezingen wil ik geen woorden vuil maken.
De Dalaï Lama is aan het woord bij mij, op rtl 4. ;-) Veel lieflijker luistervoer.

Ik ga nog steeds regelmatig naar mijn buurman, met fruit en met schone was. Maar ik vind dat het niet goed met hem gaat. Hij heeft niet de strijdlust die nodig is om terug te vechten tegen die rotziekte van hem, al doet hij zijn best. Ik heb ook de indruk dat hij steeds verder wegzakt in een depressie.

Inmiddels is ook bekend geworden dat de wrakstukken van het toestel van Air France dat 1 juni neerstortte, over 800 meter verspreid in zee zijn terechtgekomen. In de lucht ontploft. 226 mensen in één klap weg. Je moet je er maar niet in verdiepen, dat is niet te bevatten. Net zomin als de gevolgen van een terroristische aanslag of bommen op bewoonde plaatsen……. Niet in verdiepen, daar is niemand mee geholpen en nog het minst jij zelf. Het enige dat ik kan is goede troostende gevoelens hebben voor de nabestaanden. Maar die bereiken hen ook niet.