Filosoferen en zondag vieren...

Hoewel het niet buitensporig warm is ben ik toch doodmoe en zweterig thuisgekomen. Helemaal opgeknapt ben ik nog niet, nadat ik me vrijdag opeens niet lekker voelde worden. Op dat moment was ik in het revalidatiecentrum bij mijn zieke buurman. Even dacht ik onderuit te gaan, maar tot mijn eigen opluchting heb ik het tot thuis gered waar ik nog met mijn jasje aan op bed neerviel en bijna meteen insliep. Vandaag, zondag, heb ik het er maar weer even op gewaagd om naar buiten te gaan. De temperatuur liet het ook toe. 23 graden is een fijne temperatuur. Maar toch…
Stukje gelopen. Even met de metro, eruit op de Nieuwmarkt. Het zou nog Hartjesdag moeten zijn, maar het was zondagsmarkt, onnodige-spulletjes-markt, veel zestigerjarenspul (mooi scrabblewoord). Ik ging eigenlijk voor de Toko, de Chinese supermarkt, maar die was gesloten. Dus langs de kraampjes met sieraden, zestiger jaren en buitennissige kleertjes, en kraampjes met Afrikaanse, Javaanse en (Chinees)-Tibetaanse zaken. Waarom dat laatste? Omdat bijv. echt Tibetaanse Boeddhabeeldjes een krullenbol met een toet bovenop hebben, om maar iets te noemen en alle daar getoonde Boeddhabeeldjes alleen maar dik en kaal waren. Chinese Boeddhabeeldjes dus. Als het een Tibetaanse kraam moet zijn ben ik extra wantrouwig. Niet dat ik in zijn algemeenheid iets heb tegen Chinese zaken hoor.
Maar goed, van Hartjesdag was weinig te merken, een enkele verklede man of vrouw, een enkele schoonheid van een dragqueen… en volle terrasjes overal, want het was hier prachtig weer, al werd het wolkendek steeds donkerder. Dus werd het ook steeds benauwder. Even langs Appie, maar die is zo klein en nauw dat er weinig bijzonders te kopen valt. Gelukkig hoefde ik alleen koffie en blikjes voor Pika te hebben. Maar voor Buurman en de mergpijpjes voor het hondje slaagde ik weer niet. Gelukkig heeft Buurman nog een voorraadje.
Even een kop koffie pakken.

Gisteren dus niet veel gedaan. ;-(
’s Morgens ( in ochtendjas) even bij Buurman (met een hoofdletter is mijn naaste buurman) gekeken naar het hondje, dat alleen zit als hij naar de supermarkt of de markt moet (vrijdags en zaterdags). Hondje is niet gewend geweest alleen te zijn en zit dan vaak te huilen, maar als ik binnenkom is hij blij. Ik blijf dan even bij hem zitten, klets en vrij een beetje met hem (het hondje dus ;-) ), geef hem een hondensnoepje en vertel hem op te passen en ga dan weer weg.
Als hij dàn gaat huilen ga ik even terug en mopper op hem en dan blijft hij wel stil tot Buurman terug is.
Maar eenmaai weer terug heb ik met moeite wat gegeten en ben toen weer op bed gedoken. Geslapen tot half twee, met veel moeite gedoucht en aangekleed. En met evenveel moeite toch aan tafel en nog later aan de computer gaan zitten. Ik dacht zelf aan een kleine tia, zo voelde het ook.
Gelukkig gaat het nu weer beter. Nee, ik had geen uitval.

Helemaal niéts snap ik van die rellerigheid over de zorgplannen van president Obama. Wat schreeuwen ze toch voor onzin daarover?! In Europa hebben we al meer dan een eeuw verplichte ziekteverzekering en vrijwillige aanvullende verzekering. Wat is daar toch tegen voor die republikeinse rare mensen….. Ik zeg het maar vriendelijk…. Volgens mij heeft het weinig met de zorgplannen te maken en is het een pure ophitserij van de Republikeinen tegen deze voor Amerika buitengewoon goede, maar ja, ook zwarte president. Dat is voor veel Republikeinen een ander, even zwaarwegend argument. En dat is iets dat veel Republikeinen blijkbaar niet kunnen slikken. Vooral Sarah Palin, die vrouw die hem zou willen opvolgen, kan natuurlijk niet anders dan heel hard heel domme dingen roepen. Rare jongens (en meisjes) die Republikeinse Amerikanen, zeg ik dan maar in navolging van Asterix… Hoewel ik mezelf niet met Asterix kan vergelijken natuurlijk. ;-)
Mijn goede oude buurman is een prima voorbeeld. Die twee zware ziektes achter elkaar kreeg, in twee ziekenhuizen wekenlang op intensive care moest verpleegd worden, nu al sinds begin januari in een revalidatieoord verpleegd wordt en hierna naar een verpleeghuis zal moeten omdat hij niet meer voor zichzelf kan zorgen… en dit tot het einde van zijn leven.......... Wie had dat alles moeten betalen als hij niét verplicht verzekerd was geweest??!! Al die duizenden euro's worden nu via die verzekering door àlle verzekerden en voor een groot gedeelte door de overheid betaald..... Had hij dan als oude man niét verpleegd en verzorgd mogen worden en gewoon aan zijn ziekte dood moeten gaan, als er géén verplichte verzekering was geweest??? Want dat is de andere kant. Hij, en wie wel, had niet het geld om al die vreselijke dingen te overleven zònder die verplichte verzekering.
Wat kermen ze nou dat oma maar dood moet gaan van president Obama, die rare Republikeinen??! Dank zij die verplichte verzekeringen zal oma overleven en tot haar natuurlijke einde een goede verpleging krijgen zonder dat ze door het ontbreken van eigen geld aan haar lot zal worden overgelaten.......


Ik schreef met een lieve vriendin over mijn gedachten over het onderwerp, dat we met zoveel miljoenen mensen zijn, we worden geboren, we leven, we gaan dood en een nieuwe generatie wordt volwassen, leeft en gaat dood en daarna weer... en zo gaat dat al vanaf het begin van de mensheid. En toch voelen we ons individuen, we voelen onze eigen pijn, ons eigen verdriet, onze eigen goede en slechte dingen worden in ons eigen hoofd en hart beleefd en verwerkt..... Als er een nieuw kindje komt, is dat voor elke ouder een persoonlijk nieuw wonder, als er iemand sterft is dat ons persoonlijk verdriet... terwijl het leven gewoon doorgaat en doorgaat en doorgaat voor alle mensen. Die eigenlijk allemaal door hetzelfde moeten gaan, geboren worden, groot worden, gelukkig jong en gebrekkig oud worden en sterven...Allemaal. Ik schreef van de week met iemand, waar ik verder niet zoveel contact mee heb. Hij schreef, terecht hoor, over zijn verdriet dat zijn moeder zo ziek is.... en toch dacht ik: jongen wees dankbaar dat je je ouders tot nu hebt mogen houden en dat de relatie zo goed is gebleven, dat je meer dan vijftig jaar samen hebt kunnen blijven met je ouders.
We hebben er maar een enkel woord over gewisseld.
Maar zulke individuen zijn we, dat onze eigen pijn en ons eigen verdriet (over het algemeen hoor) ons inkapselt en we niet zien dat anderen dezelfde dingen heel anders of erger dingen meemaken. Alle mensen op de wereld maken min of meer en de een veel erger dan de ander, ongeveer hetzelfde mee. Natuurlijk, er zijn daders en slachtoffers, maar ook de daders zijn vaak slachtoffers.
We zijn wereldburgers, heb ik vaker geschreven. We zijn mensen, geen mieren die als geheel volk op dingen reageren, niet als individuen. Wij mogen zelfstandig denken en reageren. Daarom zijn we mensen. En ik blijf me verwonderen over het functioneren van dat menselijk individualisme. Zo ook over mijzelf. Ikzelf voel me nu een beetje rottig, en dan valt ineens die hele wereld even weg. En is alles teveel. Voel ik me even alleen als individu.
Als ik me zelf goed voel kan ik dezelfde wereld omhelzen en weet ik me onderdeel van alles. Ben ik deel van die hele mensheid.
Wat een gepsychologiseer en gefilosofeer hè…… Maar het was wel de basis van al mijn vrijwilligerswerk, en van mijn werk voor de global village indertijd. Ik merk dat mijn ideeën daarover niet veranderd zijn, maar actief zijn daarin, dat gaat gewoon fysiek niet meer.
Dat schreef ik aan die oude vriendin van me. We hebben er nog niet over van gedachten kunnen wisselen. Maar dat komt nog wel. Ik vind het wel fijn dit even als mijn eigen gedachten in mijn blogje te kunnen zetten.

Oké, zo kan het wel weer. Ik ga de keuken in, kijken wat er voor me te eten is……