donderdag 20 augustus 2009

Toch maar de tuinslang tevoorschijn gehaald.

Vandaag was het een beetje wonderlijke dag. Ik werd even na negen uur wakker. Eigenlijk te laat om nog wat frisse lucht binnen te halen, maar ik heb de tuindeuren toch maar even opengegooid. Na een half uurtje moest ik ze tot mijn spijt weer sluiten. Want inmiddels was de buitentemperatuur al opgelopen tot 30 graden wat in de loop van de uren daarop volgend opliep tot 32 graden. In de tuin wel te verstaan, en dat is een beetje beschermd gebied. Het was dus weer binnenblijven voor de lieve gezondheid. Een Russische buurvrouw, ook op leeftijd, die een heel koele temperatuur in haar huisje heeft, was daardoor misleid en toch boodschappen gaan doen. Acharm…. Een uurtje later kwam ze hier aan de deur met kletsnatte haren die om haar gezicht hingen en een bezweet, wit gezicht.

Er was dus weinig activiteit in huis. Ons atrium is koel, maar anders dan met de vroegere bewoners haalt niemand het meer in zijn/haar hoofd hier te gaan zitten. Iedereen, op de 5 verdiepingen, zit blijkbaar liever in die hete huisjes, dan hier beneden te komen zitten. Ik heb een grote fles water in de koeling staan, en een bus limonadesiroop, en weggooiglazen. Mijn persoonlijke buitendeur heeft de hele dag om die reden (daar voel ik me wel veilig bij hoor) open gestaan. Maar niemand maakt er tot heden gebruik van.

En vanavond koelde het, althans buiten, snel af. De lucht werd vroeg donker, er staat nu, om zeven uur, een stevige bries, en af en toe druppelt het een beetje. Nu zal helemaal niemand er gebruik van maken. En laat ik maar geen reclame maken, daar komen de verkeerde ;-) mensen op af.
Er is weeralarm afgegeven. Er worden hevige buien verwacht, rukwinden tot 110 km per uur en zwaar onweer.

Ik moet dan altijd denken aan het mooie lied: Ghostriders in the sky………
De mooiste uitvoering vind ik nog steeds die van Ramrods. Bekijk ook eens het filmpje op Youtube van Vaugh Monroe, het origineel. Enfin, kijk maar eens, als je het leuk vindt, op youtube http://www.youtube.com/watch?v=gWTjjm-Gg3c&feature=related

Het blijft maar rommelen in een grijze lucht en valt er een mals regentje….. nog steeds niets voor een weeralarm… Maar het koelt wel lekker af na twee echt tropische dagen. Eergisteren was het overigens ook echt heel warm.

Buurman belde vanmorgen, hij mag wat dikvloeibaar eten. Er zijn een paar onderzoeken gedaan… Hij heeft nog steeds sepsis, bloedvergiftiging dus. Maar het is nog steeds een gevaarlijke toestand en voorlopig is hij het ziekenhuis nog niet uit. Vandaag en gisteren ben ik dus ook niet naar hèm toe geweest….misschien morgen weer.
Ik houd dit blogje nog even vast, want het lijkt erop dat het buiten menens gaat worden. Ik hoop dat iedereen er goed vanaf komt in elk geval.

De avond is in alle rust voorbijgegaan. Ik heb het reuzenblik met foto’s tevoorschijn gehaald en gezocht naar mijn MULO-klassenfoto voor Schoolbank. Natuurlijk kom je van alles tegen dan. Kilo’s foto’s van een lang leven. En de schoolfoto’s heb ik gelukkig gevonden. Niet dat ik me nog veel uit die tijd herinner. Dat heb je met getraumatiseerde kinderen. Òf je herinnert je letterlijk alles met een fotografisch geheugen, of je herinnering wordt netjes uitgepoetst, ook al gebeurde er op die school zelf niets dat trauma’s kon veroorzaken. Ik had er mijn eerste grote liefde… Dat herinner ik me nog wel. Ik had een fijne klas, maar was zelf geen lief kind. Dat herinner ik me nog wel. Ach ja…….

Het slechte weer is hier zonder meer voorbijgegaan. Elders in het land is het volgens Buienradar af en toe noodweer, maar hier bleef het bij gerommel hoog in de lucht, een enkele bijna gefluisterde donderslag, geen bliksem gezien en een paar druppels die méér beloofden, maar niet gaven. Dus moet ik straks toch de tuin sproeien, want na die hitte is het weer kurkdroog.

Dan sluit ik maar weer af. En haal de tuinslang tevoorschijn.