Onder meer een culturele mini-oorlog

Woensdagavond, na een heel warme dag.
Over vandaag zelf valt weinig persoonlijk nieuws te vertellen. Het gezin met 15 kinderen uit Kampen, waarvan vier kindertjes bij een brand zijn omgekomen…. Dat is dichtbij en dus pas erg nieuws. 15 Kinderen, dat is toch niet meer van deze tijd??? Nouja…
Ook bijzonder nieuws is de culturele oorlog die ‘dreigt’ tussen tv-station Fox in Amerika en Nederlandse jonge mensen.
De belachelijk overtrokken beelden van Amsterdam die ze in Amerika uitzenden vrágen om weerwoorden. Op youtube.com wordt dat uitgevochten. Een eerste poging staat op http://www.youtube.com/watch?v=sTPsFIsxM3w
Maar meerdere jonge mensen zijn ermee bezig. Gelukkig maar.
Enfin, als je weet dat Fox HET conservatieve bolwerk anti Obama en anti verplicht ziekenfonds (nieuwe zorgstelsel) is, neem je het allemaal met een korrel zout immers. Dat station heeft het al over het eind van het presidentschap van Obama: Obama collapses.. Ik schrijf dit maar voor de geschiedenis : Griezelige mensen die conservatives… en O’Reilly is daar een voorbeeld van. Maar ja, een paar honderd jaar na afschaffing van de slavernij zijn die nog niet gewend aan een andere huidskleur en Obama heeft ook nog een Arabische voornaam… Allemaal onwennige dingen en ja, voor xenofobische lieden als O’Reilly natuurlijk vreselijk slecht daarom.
Hij weet zijn gespreksmaatjes in de studio ook helemaal te overschreeuwen, als ze iets tegen hem willen inbrengen.

Wat mijn buurman betreft zijn er alleen negatieve berichten.
Zondagavond laat werd hij weer in het ziekenhuis opgenomen. Ik belde nog naar het revalidatiecentrum, maar er werd niet opgenomen. Niemand die me ingelicht heeft.

Hij werd laat die nacht (met een flinke delier) plotseling terug naar het ziekenhus gebracht. Zware longontsteking, Sepsis, allebei meestal dodelijk op die leeftijd. Hij weet niet wat hij allemaal heeft. Hij werd niet goed in het revalidatiecentrum, maar er was geen aandacht en tijd voor. Neem nog maar een diclofenac. Krijgt hij buikpijn en is hij heel benauwd? Heeft hij zulke pijn aan zijn rechterzijde? Kom zó bij u. Geen tijd voor patiënten blijkbaar. Neem nòg maar een diclofenac. Een inderhaast erbij geroepen dokter was heel snel weer verdwenen. Diclofenac! Zondagavond laat kreeg men dus in de gaten dat het héél slecht met hem gesteld was en werd hij halsoverkop naar het ziekenhuis gebracht.

Enfin, hij heeft al vanaf zondagavond helemaal niets mogen eten, alleen doorzichtig drinken, dus gele sirooplimonade en water. Antibiotica en meer via infusies. 1,5 liter bloed toegediend. Hij krijgt wel handenvol pillen en poeders die de inmiddels ontstane ellende ook moeten tegengaan en morgen moet er een scan worden gemaakt van de maag en de buikholte. Specialist en chirurg staan dagelijks aan zijn bed. Hij kan niet praten van het hoesten, waarbij volgens hem 'iets vastzit in zijn keel'.
Enfin, de jonge schrijver en ik zijn niet optimistisch. Buurman dus wel weer, al is hij doodsbang voor wat hij niet weet.
Hij wil, als hij terugkomt in het RCA, een hartig woordje spreken met de dokter .
We wachten af…. Meer kunnen we niet doen.
Gisteren was ik wel bij hem. En hij wilde me niet meer laten gaan. Ga nog even zitten… en later nog eens. Op zeker ogenblik moést ik wel weer gaan. Hetzelfde gold voor de jonge schrijver, die een paar uur eerder op bezoek was. Je bent machteloos, kunt niets beginnen voor hem. Je kunt ook niets meenemen om hem op te beuren. Iets lekkers mag niet, voor lezen heeft hij geen hoofd momenteel. Een digitaal kaartje kan in dit ziekenhuis dus wèl, dat is weer meegenomen.

Maandag had ik een heel slechte nacht. Bang en benauwd… Terwijl ik nog helemaal niets wist over buurman waren mijn bange dromen daar wel mee bezig. Alsof ik een voorgevoel had. Dat kan natuurlijk, als ik twee keer voor niets dat revalidatiecentrum bel wordt een mens, misschien onbewust, toch ongerust.

Gistermiddag voor ik naar het ziekenhuis ging moest ik naar de fysiotherapeut, mijn linkerarm doet niet alles wat ik wil. Maar dat is spierpijn en niets anders. Daar werkt mijn fysiotherapeut dus nu aan.

Ik zie dat door de bovengenoemde zorgen mijn wereldje weer klein geworden is. Zo werkt dat inderdaad.