weer een jaartje ouder.

Laat ik proberen eindelijk een nieuw blogje te schrijven. Het is alweer een paar dagen geleden immers… Ditmaal doe ik dat met het nieuwe, kleine toetsenbord dat ik van neef- en nichtlief voor mijn verjaardag gekregen heb. Een ultra-flat keyboard van Logitech. Heel lief klein en veel gemakkelijker dan het vorige, mooie, grote en zeer geavanceerde toetsenbord dat ik hiervoor had. Het is een heel fijn bordje, en ik grijp veel minder mis.

De 30ste voelde ik me een vaatdoek. De 31ste ook nog. Toch ben ik doorgegaan want moeders’ soep moest lekker worden en op tijd klaar zijn en ik wilde nog een tulbandje bakken. De boodschappen moesten gedaan en ik dank de hemel voor mijn lieve dochter, die vrijdag de 31ste kwam met een grote tas boodschappen voor mijn verjaardag en me geholpen heeft door de voorbereidingen heen te komen. Mijn kleine keuken is propvol en het eerste dat ze deed was ruimte scheppen. Mijn kleine rommelkamer is nog lang niet vol ;-)…

Enfin, op 1 augustus werd ik dus 74 jaar. Veertien jaar geleden, toen ik net 60 jaar was, kreeg ik een zwaar hartinfarct, waar ik goed doorheen gekomen ben. En eigenlijk heb ik nog steeds het gevoel dat ik in geleende tijd leef. En ànderen op zo’n dag moet verwennen en cadeautjes geven, gewoon uit dankbaarheid.

Toen de familie kwam was alles voorbereid. ‘Gelukkig’ bleef het bij deze kleine vertrouwde groep… Andere jaren was het altijd ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugd’, maar dat schijn ik niet meer aan te kunnen.
Moeders’ soep was goed gelukt en lekker. De cake, hoewel niet naar mijn zin gelukt, ging er goed in.
Ik werd zelf ook behoorlijk verwend met cadeaus, waaronder dus dit toetsenbord. Maar ook een keuzepakket voor een tijdschriftabonnement, dat is een heel leuke vondst. Een boeddhabeeld voor in de tuin, met oplaadbaar licht op zonne-energie, heel apart. Leuk. En nog veel meer…
Er was na afloop van het feestje weinig fut om nog iets te doen en de dag daarop, zondag, ben ik dus naar mijn buurman in het ziekenhuis gegaan, die ook jarig was geweest. Andere jaren was hij er altijd bij, tenslotte zijn we goede buren en gelijk jarig, en hij heeft helemaal geen familie meer die op zijn verjaardag kan komen… dus vierden we het hier bij mij. Hij werd wel gemist door de familie, maar ’s levens loop is nou eenmaal onvoorspelbaar.

Vandaag was Bettydag en ook Betty kwam me verwennen met een cadeau. In plaats van dat ik zelf met cadeautjes zou komen….

Ik heb, tot afgrijzen van Betty, en ondanks mijn katje Pika, een muisje in huis. Waarschijnlijk via de (nu koude) verwarmingsbuizen of de ruimte daaromheen natuurlijk, naar binnen gekomen via één van de andere woningen.
Hij/zij zit daar af en toe bovenop zo’n buis, bijna tegen de zoldering, rustig naar beneden te kijken, de oortjes gespitst, het staartje afhangend.
Ik moét hem doodmaken. Maar alles in me komt in opstand daartegen. Raar? Ik heb een boeddhistische inslag… En toch moet ik het doen, want anders komen er meer en krijgen de buren ook last. Dus na Betty nog ‘even’ naar de winkels geweest. Bij Blokker hadden ze nog ouderwetse muizenvallen. Uit pure frustratie meteen maar mijn andere boodschappen ook gehaald, bij Blokker en bij Appie Hein. Het zit me hoog ja.

Maar de boodschappen waren toch wel nodig, na dit weekend waren de koelkasten zo goed als leeg en de komende dagen wordt het misschien te warm buiten. Voor mij dus…
Vandaag waren er weer andere ladingen toeristen in de stad.
Spraken gisteren Venezolanen me aan in de tram, vandaag hoorde ik veel Oost-Europeanen bij en in de winkels. Een paar lieden liepen met T-shirts waar Oezbekie op stond. We hebben dus ook mensen uit Oezbekistan op bezoek nu.

Het grootste nieuwsbericht vandaag: Ferdi Elsas, de moordenaar van Gerrit Jan Hein, door een graafmachine overreden en overleden.
De man die indertijd als proef een kuil groef om een ondergronds hok voor zijn slachtoffer te bouwen (dat ging toen niet door, was te opvallend) is nu door een graafmachine gepakt.
Wat heeft die man veel op zijn geweten geladen indertijd.

IK laat het hierbij. Vind het wel welletjes voor nu. Ik moet nog eten ook, en daar is nog niets van gekomen.