Eerste kerstdag is alweer bijna voorbij.

Zo, de eerste kerstdag is bijna voorbij en alles is naar wens gegaan.
Gisteren samen met dochter gegeten en vandaag voor Buurman lekker gekookt… althans, hij zei dat hij nog nooit zo lekker gegeten had. En dat is een compliment toch. Kippensoep, beenhammetje met aardappelkoekjes, sugarbeans, tutti frutti en gestoofde peertjes…. Ik ben zelf ook een zoetekauw… en pudding met slagroom toe. Het was wel twee keer uitgebreid koken, maar de tevredenheid van anderen is me dat meer dan waard.

Verder is alles heel rustig gebleven. De tijden zijn voorbij dat met kerst de hele familie hier bij elkaar kwam en samen ging eten. Daar heeft een mens zich bij neer te leggen en zijn/haar eigen plezier te maken. Ikzelf geniet de rust van de oude dag dan en kijk naar een leuke film of een dvd,
Zoals mijn favoriete film It’s a wonderful life of scrooge, die dvd kreeg ik van mijn goede neef. Dat alles onder het genot van koffie en wat lekkers. En als ik in de luie stoel zit en poes voorzichtig op mijn schoot kruipt en likjes op mijn kin geeft en de koffie gezet is, ben ik heel gelukkig.
Inmiddels is het hondje van Buurman ook uitgelaten en die zit met zijn dikke waggelkontje ook weer tevreden in zijn mand.
Het aantal goede wensen voor de kerstdagen en het nieuwe jaar, per email of per tnt is groot, en dat maakt me ook al gelukkiger.

Het zijn de kleine gelukjes van een oudere vrouw. Ik mag niet klagen.

Tenzij over de onwil van de gemeente Amsterdam om de straten in deze tijden ook voor voetgangers beloopbaar te houden. Wij zijn dezer dagen zo ongeveer opgesloten in onze huizen.

Vanavond was gelukkig de meeste sneeuw weg en was er goed te lopen op straat. Waar nog sneeuw lag was het wel spiegelglad. Op de bruggen zal het nog te glad om te lopen zijn, want strooien doet de gemeente niet voor voetgangers. Als het echter op deze manier blijft dooien hoop ik dat we morgen weer gewoon naar buiten kunnen. W.W.W. We Wachten Wel. De verwachtingen op rtl4 zijn minder plezierig…

Net als de dinsdag, toen ik naar het concertgebouw ben geweest. Mijn favoriete dirigent Yakov Kreizberg was weer beter en dirigeerde het concertgebouworkest in een heel feestelijk programma. Het heeft er nog om gehangen, zogezegd, of ik zou gaan. Het was spiegelglad op straat. Dochterlief moest nog uit Noord-Oost-Groningen komen waar de sneeuw lag opgestapeld maar de wegen wel goed berijdbaar waren. Ze zou het niet halen om vóór de pauze aanwezig te zijn maar zou zich nog wel bij me voegen. Ik heb het er maar op gewaagd en extra geld uitgegeven. De taxi genomen, heen en terug. Tenslotte ging ik de kerstdagen niet uit, en ook niet buiten de deur eten. Maar goed, dochter haalde ook de pauze niet en heeft in het ‘Wienercafé’ van het gebouw de tijd afgewacht. Ze kon daar de muziek wel meegenieten maar natuurlijk niet de feestelijke sfeer van de zaal meenemen. We hebben na afloop nog uitgebreid nagepraat en wat gedronken. Ja, natuurlijk wel zonde van het concertkaartje, dat ik deze herfst al betaald had, maar dat was al lang geleden dus niet meer voelbaar in mijn beurs…;-). Al met al was die avond wel ver boven mijn budget.... maar dat moet maar voor een keer.

En maandag was Bettydag voor de één na laatste keer bij me. We hebben er nog geen woorden aan vuil gemaakt, alleen is de belofte nog eens herhaald om elkaar (maandelijks, naar ik hoop) te blijven zien. Ik heb nog geen bericht gehad over een andere hulpe.

Meer is er eigenlijk niet te vertellen. Morgen, 2e kerstdag, zijn de winkels hier dus weer open.