Zware gedachten hoor…

Het heeft vannacht weer flink gesneeuwd.
Een zondagmorgen, zo stil en grijs en wit en doods… Ik zoek buiten vergeefs naar wat opbeurende kleuren.
Nog geen greintje van een voorjaar te zien, geen sneeuwklokjes zelfs. De verleden week opgekomen steeltjes van de eerste narcissen worden niet langer. Andere lenteboden blijven ook onzichtbaar. Er komen steeds minder kleine vogeltjes van de vetbolletjes eten, het mandje met zaadjes, zo hoog mogelijk opgehangen in de boom, blijft onaangetast. Het enige dat hier te zien is, zijn de vliegende stadsratten, de wilde duiven die zich tegoed doen aan alles waar ze bij kunnen. Normaliter blijven ze op de grond, maar nu zie ik ze zelfs op de takken de vetbolletjes lostrekken.
De felgroene halsbandparkieten hebben blijkbaar hun heil in Artis gezocht voor de rest van de winter.
Alleen de meeuwen schreeuwen. In kleine groepen scheren ze over de grachten en denken storm (ook dat nog?) te voorspellen. De waterhoentjes zijn ook niet meer te zien. Maar het kan ook zijn dat hier te weinig voedsel gegeven wordt natuurlijk.

Classic FM heb ik hier eigenlijk aanstaan om de stilte te doorbreken. En om mijn rechter hersenhelft wat te masseren en te activeren. ;-) De linkerhelft is van zichzelf altijd behoorlijk actief. Hoewel lichamelijke activiteit de laatste maanden voornamelijk bestaat uit met hondje lopen en boodschapjes doen… Maar dat is de schuld van deze winter. ;-) en van mijn leeftijd natuurlijk. Het liefst zou ik de hele dag op bed televisie willen kijken. En niks bewegen dat niet bewogen moet worden. Maar dat is maatschappelijk niet aanvaardbaar hè…

Wat me op een andere gedachte brengt. Voor het allereerst in mijn lange leven ben ik het eens met Frits Bolkestein. Goh, dat had ik nou nooit verwacht te zullen schrijven… Het gaat niet over politiek, maar over een vrijwillig levenseinde. Zonder depressief te willen klinken, ik heb al vele jaren geleden een soort testament bij mijn notaris laten opmaken, dat ik bij onomkeerbaar coma of uitzichtloos wordend lijden een actieve beëindiging van mijn leven wens. De tekst in het kort heb ik op verschillende plekken in huis en bij mijn huisarts gedeponeerd. En elk jaar zet ik een nieuwe handtekening erbij met het jaartal.

Waarom zou een mens onnodig moeten lijden en wie wordt daar gelukkiger of beter van?
Het geweten van een dokter die zijn/haar patiënt onnodig lang en zwaar laat lijden?

Als ik tijdelijke pijn heb mag ik zonder recept pijnstillers slikken. Als die pijn heel erg is hebben we zelfs cannabis om de pijn te stillen. Morfine is het uiterste. Het laatste is alleen op doktersvoorschrift verkrijgbaar en dat is goed.
Maar als het leven werkelijk onleefbaar is geworden, door welke oorzaak dan ook, dan moeten we dat ineens tot het einde ondergaan. Al of niet in een ziekenhuisbed, of een hospice, in plaats van rustig thuis in ons eigen bed, op een door onszelf gekozen tijd, en bewust afscheid nemend van die ons lief zijn. De logica daarvan is in strijd met de artseneed. Vind ik.

En ik schreef dan ook: Het is fijn dat mensen tegenwoordig zoveel ouder kunnen worden. En soms tot op hoge leeftijd een redelijke gezondheid genieten. Maar niet iedereen wil, ondanks deze zegeningen, steeds ouder worden. Soms duurt leven tè lang. Dan zijn we allang toe aan een einde dat maar niet wil komen. Dezelfde medische kant die ervoor verantwoordelijk is dàt we zo oud worden heeft gezworen het leven te eerbiedigen... Onze wens vraagt ook uitvoering en eerbiediging. . Voor een bewust gewenst en uitgevoerd einde van ons leven.

Niet dat ik binnenkort al wil gaan hoor. Het leven is tegenwoordig goed voor me.
Maar als de tijd rijp is...

Laten we maar overgaan op een ander onderwerp. Ik hoop dat degenen die het bovenstaande lezen er niet depressief van worden, maar ik laat het mooi wel staan.

Een emailgenote mailde dat het vandaag ‘day of the disturbed people’ was. De dag van de (prettig?) gestoorde mensen. Hmm, komt mooi uit, kan ik me vandaag bij aansluiten dan… ;-)))

En nou mag de zon gaan schijnen, de temperatuur oplopen naar 20 graden boven nul en zo blijven en vannacht mag het lauw water regenen, zodat morgen al de eerste lenteboden zichtbaar zullen zijn.
Omein………… ;-)))))