Een vroege ochtend.

Even voor half zes! vanmorgen schrok ik wakker van een groot kabaal bij mijn tuindeur. Poes lag op het kussen naast me, en schrok ook overeind. Met haar reactievermogen is niets mis.
Bleek het ‘de insluiper’ te zijn, de zwarte kat waar ik al zo’n tijd last van heb. Nu weet ik hoe ze probeert binnen te komen. Met geweld duwt ze het kattenluik open, dat speciaal zo is afgesteld dat het alleen naar buiten open kan. Als mijn katje naar binnen wil doe ik de deur voor haar open en hoop dat die andere kat, die insluiper dus, niet kan binnenkomen. Wel dus. En hij komt dan klem te zitten tussen buitendeur en hordeur.
Die hordeur heb ik niet gewoon in de deuropening hangen, maar die ligt dwars en klem tussen verwarmingsbuis en de muur aan de andere kant. Voor de nacht dus.
Die kat probeerde toch om met veel kabaal en geblaas over de hor te klimmen. Inmiddels was ik uit bed gekomen en duwde het dier weer naar beneden om de buitendeur open te doen en hem naar buiten te bonjouren. Wat ging dat beest tegen me te keer. Blazen en mauwen en vergeefs proberen met zijn poot naar me te slaan en te krabben. Ik heb hem netjes buitengezet, het kattenluik weer een draai gegeven in de hoop dat het weer goed zit.
Ik moet een nieuw kattenluik hebben ja, zo eentje met een chip…Even wachten tot er weer geld is.

Van slapen is niets meer gekomen al heb ik het weer geprobeerd. Pika is wel weer op mijn bed komen liggen maar we waren allebei te wakker geworden. En Pika teveel op haar hoede...

Bovendien heb ik pijn aan mijn elleboog. Al een paar dagen. Stekende, elektriserende pijn waarvan je telkens een schokje krijgt. Alsof er een scherfje zit dat tegen een zenuw stoot. Pijnstillende zalfjes helpen niet. Ik zal toch naar de dokter moeten als het zo blijft. Want dat houdt ook wakker en belemmert me verder ook in mijn doen en laten. We zien wel. Het is naar maar niet gevaarlijk.

De stilte van de nacht heeft inmiddels plaats gemaakt voor de geluiden van de dag.
Een paar minuten geleden kwam er een vliegtuig zo laag over en bleef zo lang in de buurt dat ik dacht dat het zou neerstorten. Het voelt helemaal zo onrustig buiten... De regen valt niet in druppels maar in stromen die neerkletteren op mijn terrasje. Er klinkt een constant licht gedonder in de lucht, vermoedelijk van vliegtuigen boven de wolken die moeten omvliegen over de stad. Zo’n soort geluid. Een enkel vogeltje laat zich horen. De verwarming slaat aan. De computer suist.

Hoewel ik veel liever zou slapen heeft dit ochtendgebeuren toch een bepaalde sfeer.

Nee, mijn geld is vannacht niet teruggestort.