van zaterdag tot en met dinsdag.

Voor ik aan mijn nieuwe blogje begon keek ik even naar de sitemeter. Zijn er veel mensen ‘ op bezoek’ geweest? En ik zag daar dat ' iemand' .... ik kan niet zien hoe waar en wie hoor... een blogje van 6 mei 2008 geopend en gelezen had. Daar ben ik blij mee, want ik filosofeerde er in die blog weer flink op los. En dan is het fijn te merken dat mensen daarop na zo lange tijd terug willen vallen.

Maar we zijn nu 2,5 jaar verder en in die tijd is verschrikkelijk veel gebeurd in dit kleine leventje en in de grote wereld. Om te beginnen met het eerste: ik vond dagboekaantekeningen terug uit 1995 tot en met 1998. En aarzel voorlopig nog of ik er iets van in de weblog wil hebben....

Zaterdag had ik boodschappen gehaald, vandaag, dinsdag, ook weer. Want ik vertrouw de weersverwachtingen niet. Er is weer gladheid en sneeuw op komst.
Zaterdag dus. Bij appie. Vandaag bij de Vomar, precies de andere kant op... veel groter, nog uitgebreider maar ook duurder. Bij Albert Hein waren wilde stakingen bij de distributie, had ik begrepen. En ik hou er niet van als teveel dingen niet voorradig zijn.
Zaterdag dus. ik hielp een Chinese vrouw die zat te sukkelen met een veel te klein tasje. En ik had nog een grotere AH-tas over. Dus gezamenlijk hebben we haar kleine tasje en losse boodschappen in die tas gedaan.... Toen kwam haar man (?) naar me toe. Ze spraken geen van beide Nederlands maar we begrepen elkaar wel. (dat laatste is ook een blogje waard, ze spreken de taal niet en hebben een chinees paspoort, maar niemand heeft last van de mensen uit de chinese wijk (Chinatown) hier) Enfin, de man bedankte me, dat was wel duidelijk, maar toen gaf hij me een folder, in het Nederlands. Een folder van de Falun Gong. Er ging niet meteen een lampje bij me branden, moet ik zeggen. Pas toen ik de mensen samen weg zag lopen ging het lampje aan... Falun Gong... is de manier van leven en mediteren in de parken die 10duizenden Chinezen in de gevangenis en erger heeft gebracht. Je zag soms foto's van oudere mensen in parken die een bewegingsmeditatie deden....
Ik las de folder verder en zocht ernaar op internet. Het is een zachtmoedige en vreedzame meditatiemethode gebaseerd op (drie chinese tekens) Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid.
In eerste instantie werd deze manier van gezond leven door de chinese overheid aangemoedigd tot men ontdekte dat meer mensen, zo 70 tot 100 miljoen, de Gong Falun manier van leven volgden. Veel meer mensen dan leden van de Communistische Partij.
In juli 1999 draaide de regering om en werden gruwelijke vervolgingscampagnes op touw gezet tegen deze mensen. De gevangenissen en martelkamers, de mortuaria raakten vol. Er werden toen ook uit levende personen organen gehaald. Ongelooflijk.
De mensheid verandert echt niet. Ik kan alleen een url noemen voor degenen die meer willen weten: www.faluninfo.nl of www.falundafa.org .

Ik kwam behoorlijk aangeslagen thuis met mijn karretje en rugzak en zocht meteen op internet alles op wat ik ervan kon vinden.

Maar gelukkig was zondag een heel andere dag. Een dagje uit met Mariet. We hadden even voor twaalven afgesproken. Ik wilde graag in het Noord-ZuidHollandse Koffiehuis wat gaan drinken, maar de trappen bleken toch een te hoge drempel voor me. Dus op naar de Bijenkorf en beneden in het café hebben we lekker wat gedronken en ook gegeten... En even door die hele grote winkel gelopen. Maar het doel was een rondvaart en daar gingen we dus op af. Het is voor niet-Amsterdammers, die voor het eerst een rondvaart maken, altijd een openbaring en ik hoopte dat het zo ook voor Mariet zou zijn. Vooral ook de korte vaart over het brede IJ, dat de stad in tweeën snijdt... zoiets, maar dan anders ;-)) als Boeda en Pest.
Na het uitstappen een zijstraatje genomen en bij de achteringang van Himalaya naar binnengegaan voor een weer een thee met wat erbij. ;-) De winkel zelf is ook voor bijna iedereen een openbaring. Niet alleen omdat het een gespecialiseerde boekhandel is, met ook tweedehands boeken, maar ook alle andere zaken, muziek, sieraden, tijdschriften en nog veel meer... Een heel verleidelijke winkel, waar ik altijd teveel geld uitgeef. Je kunt er zo heerlijk van die weggeefcadeautjes kopen ook. We hebben heel veel kunnen praten gelukkig. Die rust was er wel.
De voorkant, de echte uitgang, is dus aan de Warmoesstraat en die straat leek een klein beetje een teleurstelling. De straat is al heel lang een veilige en gezellige straat, anders dan vroeger. Het is een heel smalle straat maar met allerlei winkeltjes en dan noem ik sexwinkeltjes (je zit tenslotte in de warme buurt), maar ook cafeetjes en koffie en theezaken. En coffeeshops natuurlijk. Enfin, het ene winkeltje naast het andere dus. Inmiddels werd het schemerig en dat was waar ik op gewacht had. Dus namen we de tram naar het Rembrandtplein, waar een winterwonderland was opgebouwd. Ik had ooit ingesproken bij de gemeente over de ongelooflijke saaiheid van dat plein, terwijl men klaagde over dat er niets voor de toeristen was te vinden. Wel, voordien had een wethouder dus verordonneerd dat alle lichtjes uit de boompjes moesten en alle vlaggen moesten verdwijnen... 's avonds was het plein en meer pleinen dus vreselijk saai en duister. Of het geholpen heeft weet ik niet, maar het Rembrandtplein is een groot feest met weer verlichte boompjes, een heleboel winterkraampjes met lekkere dingen, binnen een groot café waar je overal met munten moet betalen in plaats met gewoon geld. Je kon er schaatsen huren en schaatsen dus ook.... Ik vond het één groot feest en we hebben gezondigd door niet alleen Vlaamse frites te eten maar ook o, o, o, die cholesterol, wat voel ik me schuldig, hebben we oliebollen en appelbollen gekocht.
Maar toen was Mariet ook zo moe dat het beter was dat ik haar naar de trein bracht en daar was ze het gloeiend mee eens. ;-) Gelukkig ging haar trein al snel en de overstap voorspoedig en zonder vertragingen. En was ze snel thuis.

Maandag: Bettydag. Altijd gezellig en druk. En vandaag dus weer boodschappen gehaald maar nu de andere kant op, niet naar Appie. Het voordeel van die andere supermarkt, de Vomar, is dat de tram, zowel heen als terug, voor de deur stopt. Maar desalniettemin niettegenstaande en ondanks dat feit (mooi hè;-))))))) ) was ik doodmoe toen ik eindelijk thuis was.
En nu is het kwart over één, poes begint rond te rennen die wordt meer dan ongeduldig.... het is bedtijd. Hoogste tijd.