ach waren alle mensen wijs...

Vandaag kreeg ik een rouwkaart.Een dierbare oude vriendin, hoewel veel jonger in jaren, overleed deze week. Ze heeft jaren gevochten tegen kanker, talloze behandelingen ondergaan, is altijd optimistisch gebleven, maar heeft de strijd uiteindelijk toch moeten opgeven. Ze is als een aartsvader Jacob de strijd aangegaan met haar ziekte en aan het einde moest ze toegeven dat de ziekte sterker was als zij. Die laatste week kreeg ik nog een mailtje, dat ze net voor een nieuwe behandeling uit het ziekenhuis was gekomen en onderweg was naar Israel. Over 8 daagjes zou ze weer terug zijn. Maar dat heeft niet zo mogen gebeuren. Ze is begin deze week in Jeruzalem gestorven.
Een nog jonge theologe, enthousiast pastore van een kerk middenin een multiculturele wijk. De mens wikt......
Jaren geleden zette ze, samen met een paar mensen, waaronder ikzelf, in navolging van Dorothy Söller (die leuke linkse kerk toch ;-) ) een maandelijkse bijeenkomst op van mensen uit allerlei richtingen, gelovig of niet gelovig. Ze wist de juiste mensen te vinden en ze noemde het Politiek Avondgebed. Ik mocht daar deel van uitmaken tot het vrij plotselinge einde, waardoor dat gebeurde ben ik vergeten. We zijn, hoewel op afstand, vriendinnen gebleven. En elk jaar, op 25 februari, kwam ze, alleen of met een paar andere mensen, naar de 25 februariherdenking. Waar we dan onze rode tulpjes bij het monument neerlegden en daarna bij mij thuis of ergens anders, soep gingen eten. Soep, maaltijdsoep, was het rationele gerecht. En ook dit jaar was ze deze winter heel optimistisch....' als het even kan zien we elkaar op 25 februari'.
Het heeft niet zo mogen zijn. Ik hoop dat ze gevonden heeft wat ze wilde vinden en mag rusten in vrede.
Nee, ik kan niet naar de crematie. Te ver en te zwaar geworden. Maar ik ben er wel in gedachten bij.
Ik heb de halve dag verdaan met worstelen met de computer.

Verder is deze week, behalve gisteren, een beetje moeizaam verlopen. Libië zit me hoog. Hoe mensen met zoveel hoop en moed ergens aan beginnen en hoe verschrikkelijk dat kan uitpakken.. Dat is met elke oorlog (en burgeroorlog) zo, maar nu maken we het zo vreselijk bewust mee. Je gedachten moeten er niet al te diep in verzinken. Dan kun je zelf ook niet meer functioneren. 'Ach waren alle mensen wijs. En deden daarbij wel. Dan was d' aard een paradijs. Nu is het vaak een hel. ' Was dit door Erasmus geschreven? Maar wijs worden we nooit. Want we kennen onze geschiedenis niet. En wie niet van het (eigen) verleden leert, wordt nooit wijzer. Verdrietig genoeg.

Gisteren was mijn andere oude vriendin hier. We waren al sinds 1981 bevriend. We hebben het vanaf het begin goed met elkaar kunnen vinden, hebben zware tijden samen beleefd. We hebben 10 jaar een Ombudsteam gevormd voor WAO-ers en WW-ers, zijn aktief in de vakbeweging geweest. Ik heb overal mee moeten stoppen, ben inmiddels verhuisd.. maar An volgt nog elk jaar belastingcursussen en komt nog elk jaar voor mij 'de belastingen doen'. Voor het eerst met de 'ziekentaxi' .... vroeger werd ze ook altijd gehaald en gebracht maar dan door een goede vriend. Zo gaan we allen.... We hebben het een paar uurtjes erg gezellig gehad samen.


En morgen is het weer vrijdag.......