donderdag 4 augustus 2011

Mixed feelings

Dankbaar maar ook somber.

Er zijn dagen die onvergetelijk worden. De dag dat mijn dochter werd geopereerd, dat alles naar verwachting en goed ging en dat ze al zo snel weer het ziekenhuis verlaten kon. Natuurlijk, het gold als een dagopname... en dat het een nachtje langer duurde hoorde ik pas de volgende ochtend van haar zelf toen ze wachtte om door een goede vriend opgehaald te worden voor een paar verwendagen bij haar goede vriendin. Hmmm, fluitje van een cent, maar ondertussen...
Hier in mijn eigen huisje wachtte ik op berichten, paniekerig (maar dat mocht ik niet laten blijken), als een echte Jiddische Mamma... Ik kan het niet ontkennen, dat ben ik dus wel. Zoals ik later aan een goede vriend schreef: stel je voor dat ze niet meer wakker zou worden, stel je voor dat ze bij die operatie iets ernstigs zouden vinden, kanker of zo... stel je voor dat..... enfin, duizend verschrikkelijke scenario's natuurlijk... Gelukkig allemaal voor niets.

Ondertussen ging ook het dagelijks leven verder en raakte ik verzeild in een nare situatie door een vies artikel in een gratis advertentieblaadje in België. Een smerige antisemitische column. Maar blijkbaar is antisemitisme in België niet strafbaar... Het equivalent van onze CIDI gaf tenminste de raad om rond de tafel te gaan zitten en uit te praten met de redactie van dat advertentieblaadje Ik ben Erica... een ander ben ik niet. En ik kon het niet laten om dat, het heet echt zo, Zwinkrantje (Zwijnekrantje) aan te schrijven en de gewraakte column naar ons eigen CIDI te sturen.

Vanavond heb ik eindelijk rustig tv kunnen kijken. Oprah, Dustin Hoffman in goede interviews....
Maar daarna kwam in het nieuws de volgende shock.
De verschrikkelijke beelden van de dreigende honger in Afrika. De vervuiling van Nigeria... De terugval van Zuid Afrika.
Upcoming lost continent. Het continent waar de eerste mensen vandaan kwamen is het eerste continent dat nu verloren continent heet...
Dan komen ook de beelden terug van de godsgruwelijke rijkdom van Dubai, Saoedi Arabië, Bahrein. Die landen die met die rijkdom niets beters weten te doen dan de hoogste torens te laten bouwen door de familie Bin Laden, of luxe eilanden met luxe hotels...
Ik ben geen Moslim. Maar ik weet: het is weer Ramadanmaand deze augustus. Ook en juist voor strenge Moslimlanden als Saoedi Arabië. Eén van de voornaamste voorschriften en doelen van de Ramadan is om de eigen rijkdom met armen te delen. Waarom doen die landen helemaal niets aan die hongersnood... Ze kunnen met al hun rijkdommen zelfs maken dat daar nooit meer hongersnood hoeft te zijn. Ze kunnen Nigeria weer schoonmaken. Ze kunnen in Somalië de piraterij tot staan brengen die veroorzaakt wordt door de grote armoede daar.
Maar wat doen die landen, de allerrijkste landen van de wereld? Ze bouwen torens en ze bouwen luxe eilanden midden in zee. Ze kopen half Engeland op. Ze weten zich geen raad met hun rijkdom en verspillen het op een manier die smeekt om aan de kaak gesteld te worden. Verspillen het geld dat verdiend wordt met de rijkdom van de aarde zelf, de olie. Die olie die in Nigeria voor zoveel ellende zorgt.
Wat en wie is op deze wereld nog van echt goede wil? Niet de mensen die het voor het zeggen hebben. Die onze Aarde kunnen maken en breken.
Op misschien een enkele uitzondering na... Ik heb nog steeds vertrouwen in, bij voorbeeld, President Barack Obama. Ook al heeft hij niet alles kunnen waarmaken waar hij zich sterk voor gemaakt heeft. De crisis in Amerika (en vooral degenen die daarover de touwtjes in handen houden), heeft ook zijn dromen over een betere wereld voor Amerikanen vernietigd.
Diezelfde crisis daar zal ons in Europa ook bereiken... En heeft ons al gedeeltelijk bereikt.
Dan blijven alleen die paar godsgruwelijk rijke landen over.... die niets beters weten te doen met al hun geld dan hoge torens te bouwen en eilanden in zee. En de rest van de wereld te laten stikken.....
Ik weet dat ik een oud en weerloos mens ben. Het enige wapen dat ik heb is mijn woord. En gelukkig leef ik in een democratisch land waar het vrije woord nog toegestaan is.