Alleen over mijzelf.

Het is een te lange tijd geleden dat ik een blogje schreef.... De winter had ook mijn geest blijkbaar met sneeuw en ijs bedekt. Ik ben geen wintermens, zeker niet nu ik oud en wat krakkemikkig ben geworden. Dan kom ik amper buiten. Zelfs mijn boodschappen worden nu thuisbezorgd. De zegening van deze tijd is internet. In alle opzichten. Want niet alleen de boodschappen, maar alles wat ik moet aanschaffen kan per internet worden gekocht. Een boek, een cd, homeopathische of drogisterijartikelen.... Je hoeft nergens anders meer de deur voor uit als voor je gezondheid. Ik bedoel dus om in beweging te blijven. Daar is nu de looptherapie bij de fysiotherapeut even voor in de plaats gekomen. Maar zodra het kan wil ik weer door de stad kunnen zwerven. En schrijven over mijn mooie stad.
Vandaag was dochterlief hier en zij ontdekte waar waarschijnlijk de fout lag waardoor ik niet meer op Google kon komen. Wat ze gedaan heeft weet ik niet, behalve een back-up gemaakt van alle mails in Outlook Express. En toen ik weer opnieuw wilde beginnen was het eerste mailtje een welkom van google +. Ik zit er dus weer op, gelukkig maar. Ondanks alles toch mijn favoriete zoekmachine.
Dus behalve ikzelf zijn dochterlief en supersysop heel blij. Weer iets om gelukkig mee te zijn. Toch?

Ook met het feit dat de zon schijnt ben ik gelukkig. Zelfs al moet het gordijn dan even dicht zolang de zon op de ramen staat en in mijn ogen schijnt. Maar hij stáát er weer, na een paar maanden zonloosheid omdat ze achter de huizen bleef en of het bekende grijze winterweer geen zon binnenliet. Nu is het dubbelop. De zon schijnt niet alleen op mijn ogen, maar ook via de sneeuw die er nog ligt. En kunstlenzen zijn blijkbaar wat gevoeliger voor licht... maar dat zuig ik uit mijn duim, dat weet ik niet zeker. In elk geval kan ik niets zien met teveel licht. ;-) Dus moet tot mijn spijt dan het gordijn dicht.
Vanaf morgen is het weer vertrouwd grijs. En nat. En windvlagen vanuit West-Noordwest... De verwachting is dat het minstens zo blijft tot 21 februari. Kunnen we weer wat bijkomen van de zonnige vrieskou en wennen aan de grijze ijsloosheid ......

Alleen kpn met aanhangers (hetnet, planet, home (?), moeten nog in het gareel komen. En als straks ook de ijzeldagen dan voorbij zijn gaat het leven hopelijk weer zijn normale gang. En kunnen we ons weer druk maken over andere zaken.
Maar voorlopig zit ik zelf nog in huis. Dat is niet moeilijk, ik heb altijd genoeg te doen. Als het niet druk is met e-mailen is er toch nog genoeg te schrijven, te lezen en andere zaken te doen. Alsmede schoonheidsslaapjes... heerlijk. Slapen en dromen doe ik nog steeds heel graag. Maar overdag komt daar niet zoveel van.
En twee keer per week de looptraining. Dat betekent nu in het Verzorgingshuis hiernaast 6 rondjes lopen, ongeveer een kwartier in flink tempo. Als de pijn in het been opkomt moet ik dat melden en als die pijn verder lopen verhindert minstens een minuut stilstaan. Dat zal steeds verder worden opgevoerd en kan wel een half jaar gaan duren. Daarna, als ik een beetje uitgerust ben, moet ik op de hometrainer. In het begin was dat gewoon een kwartier mijn benen bewegen, maar nu wordt de hometrainer zo ingesteld dat ik berregie op en berregie af ga. En nu is het echt wel zwaar werken geworden. Ook dat zal opgevoerd worden. Maar ik merk toch dat het beter met me gaat. En als het voorjaar is, droom ik, ga ik weer zwerven. Eerst nog in maart een hartkatheterisatie en misschien dottering, maar daarna, als alles goed gaat....
Tja, als ik naar mijn eigen fysiotherapeut had kunnen lopen had ik die therapie niet nodig gehad....