Ja, vandaag wéér een blogje.

Ik heb wat in te halen nietwaar?!
Zondag 12 februari was een benauwde ochtend.
Niet alleen werd ik vanaf een uur of zes mijn bed uitgebeld… althans, er werd twee keer aangebeld, zo rond 6 uur en rond 8 uur. Ik ben er niet uitgegaan om te kijken. Als het iemand van ons huis is kan die ook bij een ander terecht. Iemand die nu pas thuiskomt en zijn sleutels mist is zelf verantwoordelijk. En voor iemand die stiekem ons huis heeft weten binnen te komen en hier niét thuishoort doe ik al helemaal niet open. Wel ben ik gewoon om negen uur opgestaan.
Maar de nacht was daardoor wel te kort, de slaap te onrustig en ook te kort. Maar goed, dat is vandaag wel in te halen.
Maar toen ik na de goedemorgenmails doorgestuurd te hebben in de badkamer wilde verdwijnen wilde de badkamer me opsluiten. Ik heb er een simpele schuifdeur vóór, gewoon omdat de gang te smal is voor een openslaande deur, die vanwege de beperkte ruimte dus ook niet naar binnen opent.
De deur zat klem toen ik hem eenmaal gesloten had om te gaan douchen. Helemaal, hartstikke klem. En wat ik ook deed, ik kreeg hem niet open.
Ik ademde eens heel diep. De badkamer was al goed warm, de douche liep al... en ik besloot mijn hoofd en hersens bij elkaar te houden en eerst maar te gaan douchen e.d., dus na het douchen me verzorgd en aangekleed. En weer van alles geprobeerd.In gedachten zag ik me al neerzijgen in die hete badkamer. En niet meer opstaan dus. Gelukkig staat die schuifdeur niet helemaal tegen de muur aan zodat er 'frisse' lucht naar binnen, en vochtige lucht naar buiten kan... Maar open ging hij niet. Heb ik een uur of langer staan modderen daar? Mezelf voorhoudend niet in paniek te raken en niet zo hard te gaan bonken dat het hele huis het zou horen? Of ze erop af gekomen zouden zijn is trouwens de vraag. Maar ik raakte gelukkig niet in paniek.
Enfin, toen ik weer 'netjes' was ben ik het nog maar eens gaan proberen. Links en rechts bovenaan zover ik kon komen, en links en rechts onderaan geprobeerd de deur weer in zijn eigen voegen te krijgen. Intussen de hulp van mijn overleden familieleden inroepend....Of dàt hielp is voor mij een weet voor ieder ander een vraag. Ik geloof van wel ja. Want plotseling schoof de schuifdeur opzij alsof er helemaal niets gebeurd was. Dank aan alle onzichtbare hulp.....

Ik ben weer vrij!! En de badkamerdeur is niet uit zijn 'voegen' geslagen.
Maar voortaan neem ik wel een telefoon mee naar de badkamer hoor.
Wat ben ik toch rijk aan hulp. Want gisteren was dochterlief hier aan de computer en ze kwam met een klein kerstpakket aan lekkers en morgen komt supersysop google afmaken.. En vandaag op deze manier hulp gekregen. En morgen komt Albert Heijn, Appie dus, alle boodschappen bezorgen.
Een dag om ondanks de grijze gladheid de vlag uit te steken.
Nouja, binnenshuis staan en hangen bij mij altijd vlaggetjes hoor.
En nu ga ik maar gauw verder...... er moet gebruncht worden.

Wat een ellende trouwens gisteren. Terwijl heel (!!) Amsterdam volgens de televisie op de schaatsen stond zat ik thuis te treuren over die storing van KPN, die twee miljoen mensen van hun digitale buitenwereld had beroofd. Niets hackers. Niets baby-dump. (wat een vreselijke naam trouwens) maar een paniekreactie van KPN zelf. Misschien begrijpelijk, maar die paniekreactie had wel een enorme impact. Ik hoop dat het een les is voor alle profiders in ons land.