Een beetje als vanouds gezworven

Vanmorgen heeft buurman R. een beetje samen met mij ;-) de overwinterende reumaplanten uit het atrium naar de tuin gebracht. Het zijn, hoewel heel kwetsbare, toch aardig hoge bomen geworden deze winter. Eén van de beide planten staat al maanden in bloei. Wat de temperatuur betreft kan het goed, de wind is echt nog een beetje stevig voor de breekbare takken.en de zon heeft hen niet verwelkomd. Het regent zachtjes, dat is weer wel ideaal. Zodra ik de fut heb moeten ze wel verplant worden, ofwel nieuwe aarde krijgen. Heel hard nodig... Er moet een apart gietertje komen voor de hortensia's, een beetje azijn in het water geeft betere grond voor deze aan wat zure grond gehechte planten. Misschien worden ze dan wel weer blauw ook. Wie weet. Ik heb iemand gelukkiger gemaakt. Had buiten een geëmailleerde pothouder opgehangen. Zo'n soort emmertje met gaten onderin dat je kon ophangen. Hardroze... ze hadden op dat moment geen andere. Net als bij de spullen van de buurvrouw is er iemand langsgekomen die ook dat knalroze emmertje blijkbaar mooi vond.... want het is er niet meer. Moge de nieuwe 'eigenaar' er gelukkig mee zijn. ;-) ik was het toch al niet. Buiten is het stil op deze mei-middag. Ergens in de nu bloeiende kastanje roept een merel - en er wordt teruggeroepen. Soms zing hij een regeltje en dan wordt er vanuit een tuin verderop teruggezongen. Gaan ze nu al voor de tweede keer nestelen of is het alleen een waarschuwing niet in de buurt te komen van het trotse vadertje??? Er is geen energie in huis om meer te doen dan schrijven en observeren en schrijven. Zelfs niet om het tuintje in te gaan. Terwijl dat toch wel zou moeten, er is genoeg te doen. Ik heb me dus maar bij de haren overeindgetrokken en in plaats van te gaan lopen heb ik een stapeltje boeken tevoorschijn gehaald uit de boekenkast.. 15 toneelstukken, incl.. musicals, in de loop van de jaren verzameld voor een ander doel. Nu heb ik deze boekjes gecatalogiseerd en liggen ze klaar voor een ander. Al wil ik er wel graag iéts voor hebben. Ik vond er nog twee oude proza-uitgaven tussen. Van Dostojewski: 'Een onaangename geschiedenis'. En van Bertolt Brecht het Sunschrift '93: Driestuiversproces. Over Marxisme en Cultuur.... orig. vertaalde uitgave uit 1975. Bij de toneelstukken zit ook iets in Middeleeuws Nederlands... Ik vind altijd wel verrassingen in mijn boekenkasten. Bij voorbeeld: Paraat per prent. Een pocket over "de Nederlandse spotprent uit de jaren 1880-1940, van Meulenhoff Prentenpockets. Of van Fons Jansen zijn teksten uit Dagboek van een cabaret: Goedenavond, Dames en Heren. Tekstje; mensen die er plezier in hebben anderen te kwetsen voelen zichzelf bijzonder gauw gekwetst. Voor hen is het dus uitkijken geblazen...! Naast de uitgave van de Bagavad Githa in twee delen (Hindi) ook de oude bijbel van mijn vader en het Psalmen en Gezangenboek, uit 1938, dus van vóór de oorlog. Die gaan naar mijn stiefbroer Henk. Ach, als je een boekenplank leeg trekt komen er altijd zoveel verrassingen tevoorschijn.... Vanavond heb ik alle toneelboekjes en -teksten bijeen gelegd en een lijst gemaakt. Er zitten leuke dingen bij, tekstboekjes uit 1917 van Herman Heijermans bij voorbeeld. De meeste boekjes heb ik ooit tweedehands gekocht, gewoon om te lezen en juist omdàt ze zo oud waren. Er staat de naam van een vroegere eigenares in bijv. Jeanne Boulanger, april 1927, of F.W.Swaan uit Hilversum...enfin, een heel stapeltje heb ik nu aangeboden aan het archief van de Nieuwe Toneelbibliotheek. Hopelijk .... Ik kwam nog wat antieke boekjes tegen die maar op een vrijdagmiddag naar de boekenmarkt op het Spui moeten. Vanmiddag voor het eerst sinds maanden weer naar de (helft van de) Dappermarkt geweest. Eigenlijk wilde ik alleen naar de Turkse super in de Eerste van de Swindenstraat. Een kilo mergpijpen en een kilo soepvlees voor samen 6 euro..... dat scheelt een heleboel geld. En een heleboel soepgroente (en fruit) voor nog geen 5,50 euro. Dus vanavond heeft er weer een grote pan staan geuren. Het viel niet mee, vooral op de terugweg moest ik steeds blijven staan en gaf ook de zitplaats in de tram weinig verlichting. Maar het is in elk geval voor de helft van de markt gelukt. Ik wilde naar de kaartenman ( en vrouw). Die verkopen Joodse kaarten voor alle gelegenheden, die ze zelf in Israel kopen een paar keer per jaar. Ik merkte dat ik alleen nog rouwkaarten had... daar werd ik niet blij van nee. Omdat ik verkeerd liep moest ik eerst een heel eind omlopen voor ik op de heenweg op de tram kon stappen en was nog bijna de verkeerde kant op gereden ook, richting stad in plaats van richting Oost. Maar dat is goed gekomen. Halte Tropenmuseum eruit... eerst naar de Genko dus, doorgelopen naar de linkerkant van de markt met een inmiddels zware rugzak en een pijnlijk been. Toen zag ik een marktstal met o.a. boodschappenkarretjes voor maar 10 euro, veel groter en steviger dan de mijne, die ik natuurlijk thuis had laten staan. Ik ben blij dat ik die nu heb, daar konden alle boodschappen (inclusief een lekker gebakken visje en een dikke zure bom) in. En op de terugweg nog even naar de natuurwinkel, nu ik er toch langsliep kon ik net zo goed naar binnen. Een meloentje, een paar bosjes raapsteeltjes, een blikje kokosmelk, een potje suikerarme jam.... En toen naar de tram, die meteen arriveerde.. Anders dan op de heenweg, toen ik lang moest wachten. Het is, ondanks het pijnlijke pootje, toch een gevoel van zelfoverwinning geweest. en ik heb er veel plezier van gehad. Zoiets als vroeger: hoofd leeg en benen zwaar...;-) En een mooi groot boodschappenkarretje waar ik ook af en toe op kan leunen...;-). Ik houd van de Dappermarkt...... De man van de kaarten was met zijn vrouw al aan het inpakken.... maar hij zag me en liet alles vallen om me een knuffel te geven, blij me weer eens te zien.. Vrijdag, als ik kan, ga ik wel terug. En anders wordt het volgende woensdag. Het zijn heel lieve mensen. Trouwens, er waren nog een paar mensen die vroegen of ik ziek geweest was. O.a. bij de visboer waar ik altijd even langsga. Bij de Febo ben ik doodmoe naar binnen gegaan. Geen fut voor een caféterrasje, waar je geacht wordt gezellig te doen....;-) Een warme chocolademelk en een kalfskroketje gaven weer een klein beetje energie om thuis te kunnen komen..... was ik wel blij daar eindelijk aan te komen. Maar niet dan dat ik nog een paar mensen voorlichting 'moest' geven over de naam Lau Mazirel, die op de brug een verse bloemenkrans heeft gekregen. Jullie zitten aan de computer dus kun je die naam makkelijk even googlen. En nu ga ik aanstalten maken om te slapen..... Hoogste tijd, bijna twee uur.... Maar ik heb vanavond een flinke avondslaap gehad hoor, ik zei al dat ik zo moe was.