Eindelijk mei, nu de zon nog...

Nog even, dan is het gewoon mei zonder ja-maar..... van vieren en herdenken. Nu moet het weer ook maar een beetje gaan meewerken; zo langzamerhand ben ik uitgekeken op het grijze buitengebeuren. Wel is het weer groeizaam en is alles groen wat groen moet zijn.... en gaan de bloemetjes weer heerlijk stuiven straks... Het kriebelt nu al in mijn neus, de dichtzittende tranende oogjes neem ik er straks maar bij. ;-). Veel keuze is er dan niet... Straks staan de iepen ook weer in volle bloei en dat betekent hier een zéé aan 'dubbeltjes', de ronde zaadjes die overal op en in gaan zitten. De wind staat dan natuurlijk op het huis en het portiek en de hal hier heeft dan een dik tapijt dat bijna niet weg te vegen is. Tenminste, bij een 'goed' jaar. Er zijn natuurlijk jaren dat het veel minder is. Voor mij persoonlijk is het altijd wel een pretje, voor anderen kan het natuurlijk een last zijn, om te moeten báden door die zee van blaadjes. Hondjes, die hebben er ook altijd plezier in... Behalve misschien de mini teacupchihuahua van een van mijn buren, een schat van een zwart minibeestje op vier spinnenpootjes, die zal er gauw in verdrinken als zijn baas hem niet in zijn jaszak stopt of op zijn kraag zet. Even terug naar vandaag 7 mei, de supersysop en mijn zoon Leo zijn jarig. Morgen is een oude vriend jarig. Vorige week ook een paar mensen. Deze maand is kennelijk een zeer goede maand om jarig te zijn, want er zijn behalve veel jonge dieren ook heel veel mensen jarig volgens mijn lijstje. De gezondheid is na het onderzoek nog niet optimaal, er is blijkbaar meer tijd voor nodig dan gemiddeld voor anderen om weer de oude te worden . Ik moet gewoon geduld met mij hebben..... De 'zware' dagen zijn voorbij. Ook de 5e mei, die dit jaar niet alleen qua weer, maar ook voor mijn gevoel een koudere dag was dan anders. Maar de maand mei gaat voort en de vogeltjes hebben het nog steeds druk. De merels zingen dat het een lieve lust is, zodra de zon schijnt... Moe zullen ze daar nog niet van worden. ;-) In de heel vroege ochtenden hoor ik zo momenteel niet... En de supermaan? Heeft iemand die gezien? Gelukkig maar dat de maand voortgaat. Want ondanks alle 'vrijheden' die we vieren en moeten blijven vieren ook, zijn er dingen die je voor je geweten niet moet willen doen en niet kunt verantwoorden ook niet in deze tijd. Je kunt het ongenuanceerd vinden, je mag het een aantasting van het vrije denken van anderen vinden, maar om concreet te worden moet ik de dingen wel bij de naam noemen en niet uit de weg gaan. 4 Mei was een dag van herdenken. De slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog waren niet alleen Joodse, maar ook Sinti en Roma mensen, Zigeuners, zoals we zeiden. Het waren ook de zieken en de gehandicapten, de homo's, de gepakte verzetsmensen, later kwamen daarbij de gewonde en de gevangen genomen geallieerden die 'ons' kwamen bevrijden... Voor wie die jaren zelf heeft meegemaakt, als overlevend slachtoffer of een 'nabestaande' is, zoals we dat mooi zeggen, bestaat er geen twijfel over wat we herdenken. Het herdenken in hun eigen land van in die oorlog gevallen Duitse soldaten is een zaak van Duitse herdenkingen, die pijnlijk genoeg zijn. Dat de Duitse president hier de bevrijdingstoespraak kwam houden is een goede zaak geweest. Daar zal ik niets over schrijven. Een na de oorlog geboren Duitser, vertegenwoordiger van een nu bevriend land, die de impact van wat hij kwam doen meer dan goed besefte. Daarbij vergeleken is de houding van de burgemeester van Vorden (De gemeente Bronckhorst bestaat uit 44 dorpen en kernen waarvan Vorden onderdeel uitmaakt) van dien aard dat men in de rest van het land niet meer met achting naar hem kan kijken of luisteren. En is de beslissing van het Vordense (Bronckhorstse) 4mei-comité niet alleen maar een foute beslissing met verstrekkende gevolgen gebleken. Maar het is een splijtende, in plaats van een bindende beslissing gebleken. De Burgemeester was woedend over de uitspraak van de rechter die hem als vertegenwoordiger van die gemeenten op die 4e mei niet de Duitse soldaten liet eren, hij moest een voorbeeld zijn. En vergat dat. Wat speelde in die hoofden van dat Comité en van die Burgemeester, die zich burgervader noemt?? Een avond die Nederland had moeten binden als één land met eerbied voor haar geslachtofferde doden, is verworden en gemaakt tot een landje waar ik me weer voor moest schamen. Omdat men daar meende de vertegenwoordigers van de daders te moeten eren (let wel, ik zeg niet dat ze zelf de daders waren, maar wel al dan niet vrijwillige uitvoerders van een regering die de miljoenen slachtoffers veroorzaakt hebben en waarvan zij de al dan niet vrijwillige soldaten waren. De burgemeester was woedend dat hij dat niet mocht van de rechter. Hij beseft niet dat het had nooit zo ver mogen komen. Dat hij het comité had moeten terechtwijzen. Het comité, verantwoordelijk voor de 4 meiherdenking en de burgemeester zelf hebben dit veroorzaakt...... Niet de mensen die tegen hun beslissing protesteerden. Ook al werden ze weer eens beschuldigd "dat Joden zouden denken de enige slachtoffers van de 2e Wereldoorlog te zijn". Het was te verwachten. Maar Joodse mensen waren de enigen die hun mond opendeden om deze avond te kunnen blijven eren. Met bloemen, toespraken, muziek........ Laat ons die ene dag in het jaar zolang we leven onze doden mogen betreuren, onze herinneringen levendig proberen te krijgen en door te geven.... De andere 364 dagen van elk jaar mag Vorden alle Duitse soldaten herdenken die ze willen, inclusief de tien die nu geëerd werden. Dit is mijn mening, en sprekende met de Rijdende Rechter zeg ik dan ;-): 'en daar moet u het mee doen'. Hopelijk zijn er wat dit betreft voor volgend jaar géén misverstanden meer. Ook niet voor het Nationaal Comité 4 en 5 mei, dat de herdenkingen mogelijk maakt. Inmiddels is het alweer 8 mei. En mag de lentemaand eindelijk beginnen…. Al is die voorlopig nog grijs, groen is het al overal.