zaterdag 16 augustus 2008

Het begin van de dag was het mooie harpje…… het eind van de dag is NU!

Gisteren is er van schrijven niks gekomen. Nadat dochter en ik heerlijk de lunch samen hadden genoten en lekker hadden bijgekletst, ben ik naar de fysiotherapeut gegaan die me behoorlijk onder handen heeft genomen. Buiten gekomen bleek het zó warm geworden dat het me echt heeft overvallen en toen ik eenmaal thuis was viel ik maar op het bed neer en heb de hele verdere middag verslapen.
Tja, dat brengt ouder worden soms ook met zich mee.

Gisteravond heb ik me bij de tv weer zo kwaad gemaakt.
Na alle terechte kritiek op de heren in Georgië en Rusland was het toch de harde taal van uitgerekend President Bush die me kromme tenen bezorgde, om het zachtjes uit te drukken. Ook over de mensenrechten (in China) is het laatste woord nog niet gesproken. Dóór Amerika en óver China dus.

Maar is het niet uitgerekend Amerika dat overal troepen heen stuurt om ‘vrede te stichten’? En is het niet Amerika dat die, overal in de wereld beruchte, door de CIA gerunde gevangeniskampen heeft zitten? Kent u ze?
Abu Ghraib, Guantánamo Bay. En de andere geheime kampen die vooral op vrij ronddobberende schepen worden gehouden? De vele gevangenen zitten daar zonder vorm van proces en zijn vaak, volgens Amnesty mééstal, gewoon gekidnapt. Mensenrechten?

Je zou het bijna als een verkapt dreigement kunnen zien om ook naar Rusland en Georgië Amerikaanse troepen te sturen. Met alle gevolgen van dien….In elk geval vond ik hem weer dom en beangstigend. Dat dàt óók dreigende taal uitlokte was te verwachten.
Krijgen we nu weer een koude oorlog op ons Europese dak geschoven???
Dat soort dingen en overpeinzingen heeft me behoorlijk aangepakt, om het zacht uit te drukken.

Diepe zucht. Ik heb de tv maar uitgedaan en heb een boek gepakt. En heb op tijd het bed weer opgezocht. Daar is het toch het veiligste, nietwaar ;-)?

Vandaag werd ik ruw uit mijn dromen gewekt. ‘Postbode, pakje voor U!!!’ Tuimelde mijn bed uit, hand door mijn haar, jas aangeschoten en naar de voordeur.
Was het dat bestelde deurharpje al. Wat een mooi exemplaar! Blank hout, iets donkerder zijkant, de snaren strak aangehaald en de balletjes die de snaren moeten beroeren zaten allemaal zo vast dat ze niet in de knoop konden komen met elkaar. Prachtig werk!! Ik ben er heel blij mee. En móói dat het klinkt!!!

Vandaag had ik niet zo’n goeie bui. Dat is niks voor mij. Misschien nog over gisteravond? Maar er gebeurden ook een paar dingen die ik ’s morgens niet kan hebben…. zonder mijn gewone goede humeur te verliezen.

Enfin, tegen drie uur had ik eindelijk mijn ontbijt (!) binnen en kon ik aanstalten maken om naar buiten, de zon in te gaan. De vaart was eruit, en alles ging even moeizaam vanmiddag.


Maar nu is het laat in de avond en de dag heeft me toch goed gedaan
De boodschappen zijn gehaald en ik kwam bij het verlaten van de winkel een lieve vriendin tegen die ik al te lang niet gezien had. We hebben een beetje kunnen bijpraten en dat maakte mijn dag weer helemaal goed…;-)
Zij, die vriendin dus, heeft me indertijd al geholpen bij het onderzoek van de feiten voor mijn boekje. Ze heeft toen heel erg meegeleefd en ook nadien hebben we elkaar niet helemaal uit het oog verloren.

Het begin van de dag was het mooie harpje…… het eind van de dag is NU!