Over naar de orde van de dag.

In de krant van vandaag staat een redelijk groot en goed doorwrocht artikel van de wetenschapper
Peter Custers over de geest van de 80-er jaren. Hij waarschuwt ook voor de naaste toekomst, als het zeewater gaat stijgen nu het poolijs aan beide polen zo snel aan het smelten is. Eigenlijk, stelt hij, zou burgerlijke ongehoorzaamheid weer heel nodig zijn als de regeringen niet stringente maatregelen nemen om te voorkomen dat hier gaat gebeuren wat in Bangladesh, net als Nederland een deltaland nu al elk jaar gebeurt. De enorme overstromingen, die zullen uitmonden in het permanent onder water verdwijnen van zeker de helft van dat land. De dreiging wordt niet serieus genoeg genomen door de regering en dat alleen al rechtvaardigt acties. Die niet zullen gebeuren hoor, deze geest is al jaren geleden goed afgeblust.

Mijn dank gaat nu uit naar Het Parool, in plaats van mijn boosheid, voor het plaatsen van dit artikel.
Ik heb dan ook de redactie een mailtje gestuurd. Het zal ze niet deren, als het al gelezen wordt, maar het is voor mij de zucht van verlichting die ik nodig had:

Ik wil u hartelijk bedanken voor het plaatsen van het stuk van Peter Custers.
En ik trek mijn boze reacties hiermee terug. Custers heeft m.i. genoegzaam aangetoond dat burgerlijke ongehoorzaamheid soms bittere noodzaak is.
Eigenlijk nog steeds is, maar de geest van de tijd is er niet meer naar... en het zal ook niet gemakkelijk meer gebeuren.
De ‘regenboog aan sociale bewegingen’ van de 80-er jaren, waarover Custers schrijft en waarvan ik deel mocht uitmaken. is als een sprookje van: 'er was eens...maatschappelijke solidariteit... '
Met vriendelijke groet,
Erica van Beek

Nu kan ik weer overgaan tot de orde van de dag gelukkig.

Jaja, ik weet wel dat ik nog steeds dezelfde als vroeger ben…….. ;-)))

Vandaag weer een donkergrijze dag. Maar vanmiddag goede vriend Jelle op bezoek gehad. Samen geluncht, zijn film over Las Palmas gekeken. En geprobeerd op mijn computer een film van mijzelf spelend te krijgen. Hetgeen gelukt is. Het was weer gezellig.

Poes wil niet eten. Ik vermoed dat Pika buiten wel iets opgedaan heeft, want ze oogt levendig en niet ziekies. Voor de zekerheid ben ik toch maar even gaan winkelen, om te zorgen dat ze wat meer afwisseling in haar voeding krijgt. Ik at zelf een stukje vlees bij het eten, en ze liet zich heel graag kleine stukjes toestoppen.
Mijn pedicure heeft verleden week vlak voor mijn afspraak met haar afgezegd, ziek, zei ze zelf. Ze werkt binnen verzorgingshuis De Wittenberg, en daar vertelde men dat ze een weekje vakantie had opgenomen….Ze is nog niet terug. Waarom jokt ze daarover tegen me? In elk geval, daardoor doen mijn voeten dus zoveel pijn en mijn handen doen dat al langer. ;-( Maar de boodschapjes, waaronder voor Pika dus, zijn weer in huis.