Vandaag is het dus zondag.

Dit is logisch, na de zaterdag van gisteren nietwaar.


Vannacht heb ik naar gedroomd. Dat ik verantwoordelijk was voor een uit te geven periodiek over AOW voor de Stad Amsterdam. Doodeng. Heel vroeger werkte ik met een vriend aan een maandblad, gewoon als vrijwilliger. Het blad ging over de mondiale zaken die speelden in een stad als Nieuwegein, over vrede, over antidiscriminatie, over fout hout, antibont, natuur, en andere aanverwante zaken waar in de 80-jaren veel aandacht aan besteed werd. Elke maand was het weer een wedstrijd met de tijd. En nu droomde ik dus over een blad voor AOW-ers… mensch, had ik het benauwd. Dat kan ik helemaal niet meer, dat legt ook veel te veel druk op een oud mens. Het duurde een poos voor ik genoeg wakker was om mezelf te kunnen vertellen dat het allemaal maar een droom was. Dat ik oud was en dat er niets meer moést.

Ik kwam dus heel langzaam weer op gang in het heden. Wasje gedraaid, afwasje gedaan, uitgebreid een zondagsontbijtje genoten.. Vanmiddag even de metro naar het Centraal Station genomen om daar in de hal bij de drogisterij met mijn naam wat boodschapjes te halen en even bij de AKO binnen te kijken. En ik heb de nieuwe Happinez meegenomen. Over geluk als werkwoord gaat het dit keer.. Weer veel te leren deze maand, want het blad is behoorlijk dik. ;-)

En me toen plotseling, met al die kranten die daar liggen, gerealiseerd dat de geldcrisis heel dichtbij aan het komen is. De Postbank is ING geworden en daar gaat mijn AOWtje en mijn pensioentje naar toe… En dochterlief werkt er al meer dan 10 jaar.. En daar gaat die ING keihard onderuit en moet zelfs bij de regering aankloppen voor geld in ruil voor aandelen.

Maar het kwam nog dichterbij toen ik bij mijn vaste ‘Chinees’ een afhaalnasi goreng ging halen. De overbuurvrouw van de Vara en andere omroepen. Daar eten veel mensen uit die hoek. Maar nu beklaagde “moeders’ “ zich dat het de laatste tijd zo stil was in het restaurant. Allemaal vanwege de geldcrisis. Dan komt het toch wel akelig dichtbij hoor…

Ahmed Aboutaleb wordt dus burgemeester van Rotterdam.
Ik ben het er niet mee eens. Totaal niet!
Toen hij indertijd vanuit Amsterdam naar Den Haag verdween om Staatssecretaris Sociale Zaken te worden, heb ik hem geschreven. “Pas er op meneer Aboutaleb, we lenen u alleen maar uit naar Den Haag. We willen u niet kwijt. Na Den Haag moet u terugkomen hoor.”
En wat doet hij?! Hij gaat in Rotterdam wonen en wordt daar zelfs burgemeester. Die is nooit op tijd terug om burgemeester van Amsterdam te worden, als Job Cohen hier weg gaat.
Moge dat laatste ook nog heel lang duren.. Maar ik heb er echt een hard hoofd in dat Aboutaleb op tijd terug komt.
Hij is gewoon een prima mens en een uitstekend bestuurder, die niet bang is om harde dingen te zeggen of uit te voeren als dat nodig is. En Amsterdam kan hem nog steeds heel goed gebruiken. Heeft hem zelfs hard nodig als onze Job het gaat opgeven.

Dit is hoe ik erover denk en ik weet dat anderen er anders over denken. Zolang we in een democratisch land leven mag iedereen zijn/haar eigen mening hebben en uiten. En die mening hoef ik dan niet te verdedigen.

Dit is het tot nu. Ik ga luieren…