Daar ben ik weer even.

Zo langzamerhand moet ik wel weer een blogje schrijven.
Het duurt veel te lang.
Geestelijk ben ik wel weer opgeknapt, maar toch kan ik maar niet actief worden. Niks voor mij, om zo binnen te zitten.
De afgelopen dagen ben ik maar heel even naar buiten geweest, dus geen Amsterdamse avonturen te melden.
Waarom niet? Nou eh ja, november is elk jaar een moeilijke maand voor me. Dat realiseer ik me nooit als november begint. Die eerste twee weken van november zijn herdenkingsdagen voor me, die mijn oudste zoon zl. betreffen.. Er zijn nog meer rouwdagen in deze maand dus ik ben dan wat down. Ik weet niet of ik daarover moet uitweiden, ik doe het liever niet. Het hele verhaal hierover heb ik op een andere plek beschreven, een lang verhaal.
Maar juist in deze dagen houd ik me voor de buitenwereld flink. Er wordt wat over heen en weer geschreven met een paar mensen. Ik brand een speciaal lichtje en de foto’s staan ook in het schijnsel van een lampje. En er zijn nog wat meer nare herinneringen in deze dagen.
Maar goed, ik houd me flink en daarna slaat alles, juist ook door de grauwheid buiten, dus altijd dubbel toe.
Daarom heb ik een paar dagen niet kunnen schrijven en ook de fut niet kunnen opbrengen om te gaan wandelen. En voor morgen verwachten we slecht weer….

Vandaag had ik weer grote plannen. Het gaat nu weer.
Bovendien had ik gisteravond zoveel liefs ontvangen, dat ook dat genoeg opbeurend werkte.

Het betekent niet dat er niets gebeurd is de afgelopen dagen. Er is reuring genoeg op de gracht. Allereerst komt er een nieuw tegeltableau boven ons huis, of eigenlijk, de oude naam wordt met nieuwe tegels in de oude vormgeving in ere hersteld. Maar dat is niet alles. Op het aanpalende deel van de gracht heeft vroeger het Nieuw Israëlitisch Ziekenhuis gestaan, dat na de oorlog is afgebroken. Er waren geen doktoren, zusters of patiënten meer……… En het gebouw moest plaats maken voor luxe woningen. Nu pas is men zo ver dat er toch actie is ondernomen om ook daar een herinneringsbord te plaatsen.
Dat hopen we t.z.t. ook te vieren. In de Hollandse Schouwburg, maar die plannen zijn nog jong.
Bovendien komt er een nieuw glazen dak boven ons atrium. Meer daglicht dus op ons binnenpleintje.

Ik heb mijn medewerking aan de Nationale Consumenten Enquète opgezegd. Je geeft zó veel van je zelf prijs elke keer. Er wordt geschermd met grote prijzen, maar in feite krijg je een ‘Nationale Tijdschriftenbon’ van 3,5 euro. En die is alleen geldig als je een abonnementje neemt. Dan mag je dat bedragje aftrekken. Het meedoen kost je dan nog geld toe. Voel je hoe je belazerd wordt? Ik had al eerder willen opzeggen, maar nu heb ik het echt gedaan.

Maandag was Betty weer hier.
En ’s avonds ben ik toch een ommetje gaan maken. De straat hierachter heeft de nieuwe, eigenlijk ouderwetse, kroonlantaarns teruggekregen. Alleen branden die nu op ledjes. Dat geeft een witter licht, maar meer schitterend door het geslepen glas. Ik vond het heel erg mooi. Van mij mogen ze in de hele buurt komen. Ik pleit trouwens toch voor een goed verlichte stad, maar dan wel sfeervol, zodat vooral ’s winters een beetje een Anton Pieck-sfeertje/effect wordt bereikt in de oude binnenstad.

Gisteren, dinsdag dus was het een beetje te druk hier. Freek, mijn sysop kwam onverwacht maar wel welkom en nodig ;-)), het een en ander aan de computer verbeteren. Ja het was een verrassing dat hij onverwacht kwam, alleen…. Een uur later verwachtte ik een vriend die me elke twee weken een bezoek brengt. Ik geef graag alle bezoekers de nodige aandacht, maar dat ging een beetje moeizaam dit keer. De lunch, die we altijd samen houden, werd verlaat. Want Freek wilde niet ook mee-eten. Daarom heb ik gewacht tot hij klaar was.
Ik ben diabetica, mooi woord voor een rot-ziekte, en dat ging ik voelen. Maar goed, die brunch (voor mij eigenlijk) hebben we wel gehad in elk geval. Na nog wat gedoe aan de computer was ook hij weg. En dacht ik even uit te rusten. Want hoe fijn ik bezoekers ook altijd vind, tegenwoordig moét ik daarna wel even rusten. Maar inmiddels was ik zó achter geraakt met mijn emails, dat ik dat maar eerst gedaan heb. En daarna was het voor een paar uur op.

Vanmorgen was het de hele ochtend druk op het scherm En is de tijd voorbij gegaan met mails schrijven en/of doorsturen. En dergelijke zaken.
Dat was het. Niks bijzonders te melden dus.
Komt tijd komt raad, ik knap lichamelijk ook wel weer op. Want dit luie is echt niks voor mij.