Voor zijn roodkopere.

Zeggen ze in Amsterdam als iets voor elkaar gekomen is.

Waar de uitdrukking vandaan komt weet ik niet, maar mijn haar heeft momenteel die kleur.
Vandaag vertelde de huisarts me dat mijn bloed bijna volmaakt is…nouja…. geen grote afwijkingen vertoont. De schildklier mag wel wat harder werken, en daar kan dus een half pilletje meer bij helpen. En wat mij betreft is de rest gewoon inherent aan het oud worden of zijn. Daar maak ik me maar niet druk over. Komt tijd, komt erger… ;-))

Na het telefoontje van de huisarts ben ik maar naar buiten gegaan. Gisteren was daar niets van gekomen. Was weer zo’n hangdag. De laatste tijd lijkt het wel of het lichaam dat rare evenwicht zoekt. Dag van niks, dag van actie. Dag van niks, dag van actie. Vandaag dus weer een heel eind gelopen, want mijn kapper zit dan wel in de binnenstad, maar niet vlakbij.
Toen ik geverfd, gewassen en geknipt was keek een ander me aan in de spiegel van de kapper.
Dat is het leuke van die kappersstoel.
Nog even naar de kringloopwinkel in de buurt, maar daar was niks van mijn gading. Toen ben ik maar door de miezerige middag de gezellige winkelstraat doorgelopen en nog even naar Appie gegaan voor laatste boodschapjes voor deze week. Voor Pika, mijn poes. De rest had ik al in huis.

Vanavond heb ik de planten voor het komend voorjaar besteld. Heel veel bergamot, dat zo heerlijk geurt. En een boerenjasmijn, ook al zo lekker ruikend. Bakker, de leverancier van al dit moois doet er een ‘wagen’ met 100 anemonenbolletjes gratis bij.
Voor het vroegere voorjaar heb ik narcissen besteld, alleen Bridal Crowns. Jawel, die ruiken ook zo sterk. Maar zoals ik al eens geschreven heb, dit huis telt 5 verdiepingen, en ik ben de enige met een tuintje. Dus laat ik iedereen graag meegenieten. Mijn tuintje is te klein om toonbaar te zijn op de hogere verdiepingen, maar ruiken doen ze het allemaal…
Dus dit was weer een goed bestede dag.

Gisteren was anders. Gisteren was weer zo’n dag van niks. Van hangen, van de ene (computer)- stoel naar de andere gemakkelijke stoel bij de tafel. Wat gerommeld in de keuken… maar meer kwam er niet uit. Ergerlijk, méér dan ergerlijk. Dit soort dagen komt steeds vaker voor. Zucht… Maar gelukkig, vandaag had ik weer genoeg energie verzameld om er lekker op uit te gaan. Wonderlijk gebeuren, dat oud worden hoor. Toezien hoe het lijf en de energie vàn dat lijf verandert waar je bij staat.

Ella Vogelaar? Wie wil nou dat ik daar een mening over heb?! Ik vind het heel erg voor haar. En het herinnert me sterk aan de scène, jaren geleden, toen Elske van ’t Veld huilend de Kamer verliet. Natuurlijk heeft ze keihard gewerkt. Natuurlijk heeft ze honderden mensen gemotiveerd om de goede kant op te gaan. Maar eigenlijk is er niets echt gebeurd, zoals ik moest lezen. En hebben alle heren van de partij zich daarom doodgeërgerd. Wat hebben de heren wel al afgemaakt in deze twee jaar? Wil iemand me dat duiden? Of is het minder simpel dan dat? Ach laat ook maar… Arme Ella, dat wel. Er zijn andere bewindsvrouwen die hun hoofd minder boven het maaiveld uitstaken hè…

Kom, laat ik er maar niet dieper op ingaan………dat doen anderen wel.