En de zomer duurt voort…..

Omdat het zo stil is op de mail heb ik alle tijd weer even hier te gaan tikken. Het loopt tegen tienen, ik ben buiten even bezig geweest met de bloemetjes en de vliegen en muggen… De bijen en hommels slapen al.
Eén van de lelies zit onder de luis. Of wat het dan ook is. Een vieze drabbige zwarte massa op en onder de bladeren. Omdat hij al uitgebloeid was heb ik hem maar verwijderd en de andere takken gesproeid met antihuismiddel. Het is rustgevend werk.
En de zomer duurt voort…..

Vanmiddag ben ik met de jonge schrijver David, van 2.12 m. lang, ;-) naar een boek- en filmpresentatie in Tuschinski geweest. Frenk der Nederlanden, columnist bij het Parool, presenteerde de middag. En had me uitgenodigd. Soms mailen we met elkaar en ik vroeg laatst wanneer zijn volgende boek – bundel columns – nou uitkwam. Vandaar de uitnodiging. Een volle VIP-zaal, een film en een boek over mensen met een geestelijke ziekte, zoals bijv. schizofrenie. Gewone mensen, vaak door het leven geslagen. Meestal, hoorde ik in het forum-gesprek na de film, wordt de ziekte acuut na een al dan niet langdurige stress-ervaring.
Daar kan ik me wat bij voorstellen. Bij stress en angst komt adrenaline vrij. Zelf word ik lichamelijk ziek als ik langere tijd in stress moet leven. Bij de één zou het dus, mijns inziens en zo doorredenend, een lichamelijke reactie kunnen geven. Bij de ander kan die adrenaline het slot naar een al latent aanwezige geestesziekte oplossen en openen.
Ik had veel bewondering (wie niet?) voor de patiënten die zichzelf in de film en in het forum daarna, geestelijk durfden blootgeven. En vooral had ik ook bewondering voor de man die dat zo liefdevol en voorzichtig presenteerde, Frenk der Nederlanden dus. Hij schreef ook het boekje.
David en ik zijn niet bij de borrel daarna gebleven. Ik kwam echt voor de presentatie. Bij het verlaten van de zaal kregen we dat boekje van de film ‘Ik wil goud maken’, aangeboden. Ik heb het alleen nog doorgebladerd. Mooie foto’s van patiënten, gewone mensen met een rotziekte. Sommigen zaten ook in de zaal en in de film.

Thuisgekomen eerst gerust. En toen het pakje van Neckerman dat met de post was gekomen, opengemaakt. Ik had een paar zomertunieken besteld. Móói. Die waren in de reclame en nu dus heel goedkoop. Mijn maat is zó moeilijk in de gewone winkels te vinden dat ik wel moet kopen op deze manier.

Vanavond belde de zieke buurman. Hij heeft in het ziekenhuis weer een bloedtransfusie gekregen en is weer terug in het revalidatiecentrum. Het is een lijden zonder einde met hem. Laat ik zelf de hoop op genezing niet verliezen. Zelf heeft hij niet veel hoop meer. Dus ik moet hem wel telkens weer wat hoop kunnen geven.

Wel, bij uitzondering twee dagen achter elkaar…