De eerste zaterdag in september van het jaar 2009

En dit was dus weer een bijzondere dag.
Want de eerste zaterdag in september van het jaar 2009.
En de klok onderaan in het scherm wijst 23.05 uur aan.

Dit is éénmalig. Dit komt nooit meer terug. Ook gisteren, de 4e september 2009 is voorgoed voorbij. En komt nooit meer terug. Hoe heb ik die dag gebruikt?
Zwammen? Cliché? Hoezo? Ik sta er even bij stil dat ook mijn tijd van leven doorgaat en voorbijgaat en dat niets in de tijd teruggedraaid kan worden.
Zulke bewuste momenten heb ik vaker ja. Zelfs als ik de magnetron gebruik en de tijd van werking is voorbij, zoals ik dan hoor aan de luide pieppieppiep…. Dan schiet vaak even door mijn bewustzijn dat die minuten dan voorgoed gegaan zijn en dat ik die heb gebruikt met wachten op de piep.
Dus probeer ik mijn tijd, ook als ik niets doe en luier, zo bewust te leven als me mogelijk is.
Maar mindfullness is het niet hoor. Daar moet je minder chaotisch voor zijn.

Wat heb ik gisteren gedaan?

Onder meer een email naar regeringsfracties gestuurd. Ik ben blij dat v.d.Laan geen uitgebreid antwoord wil geven over kosten van allochtonen. Het is te gek om waar te zijn.
Twintig jaar minstens heeft de eerste generatie allochtonen al het vuile en zware werk mogen doen waar ze geen Nederlanders voor konden krijgen. Tot ze, uitgewoond, massaal in de WAO terecht kwamen en nu dus oud zijn. In de fabrieken, in de mijnen, op de straten…
Dat begon met Spanjaarden en Italianen, maar dat was niet genoeg, en daarom werden ze uit Marokko en Turkije geronseld.

De tweede generatie allochtonen zijn over het algemeen uitstekende Nederlanders geworden. Die vaak een hogere opleiding hebben en prima banen.
Van de derde generatie is een klein deel echt mislukt. Maar dat gebeurt blijkbaar vaker bij derde generatiegenoten… ;-) Een klein deel dus.
Ik kom er nog op terug.
Die vraag over kosten van allochtonen van de pvv had niets te maken met de steeds weer geuite stelling van de pvv, dat ze niets tegen allochtonen, buitenlanders hebben, alleen tegen de Islam.
Mijn vraag aan de regeringsfracties was of men kon nagaan wat de kosten voor de beveiliging en de vele verhuizingen van de voorzitter van de pvv in totaal en tot heden zijn en wat daarvan de opbrengst voor ons land is.
M.a.w. wat kost hij en wat levert hij op? Het is legitiem om dezelfde vraag te stellen, dacht ik.

Nichtje en neef zijn weer veilig terug in het land. Blij dat ze er weer zijn ja.
Gisteren ben ik lekker thuis gebleven. En mijn ultieme meditatieve ontspanning gevonden in het maken van weer de eerste moeders’ groentesoep van het nieuwe seizoen. De vriezer zit voorlopig vol en Buurman heeft ook een pannetje gekregen natuurlijk.
Alleen had ik het daarna heel druk met afwassen en schoonmaken. En een wasje draaien, want door de bouw van dit huisje rook alles aan me naar soep. De geheel open keuken zit achterin, boven het gasstel zit een kleine afvoer maar frisse lucht moet ik halen uit de aangrenzende huiskamer waar ik aan de andere kant de tuindeuren open kan zetten.
Rond een uur of één ben ik doodmoe mijn bed ingetuimeld… en werd vanmorgen pas om 11 uur wakker… Te laat om nog naar het hondje van Buurman om te kijken. Maar die had zich, hoorde ik later, keurig gedragen terwijl Buurman naar de markt was.

Vandaag had Buurman trek in een roomboterappeltaartje, dat bij Appie in de reclame zou zijn. Of ik daar nog heen ging?? Ja hoor, ga ik meteen de boodschappen voor de komende week halen. En ook een taartje voor mezelf meenemen.
Niet dus. De papieren zak die ik vandaag ook in mijn brievenbus vond, beloofde dat ik hem vol mocht doen met groenten en fruit, die ik dan voor de helft van de prijs kreeg. Ook niet dus. Máándag begint dat pas. Terwijl zoveel mensen juist op zaterdag de wekelijkse boodschappen doen.

Er waren nogal wat ladingen toeristen aangekomen. Heel veel Oost-Europeanen, ik kon niet uitmaken waarvandaan. Maar ook heel veel Japanners, waarvan een deel, begreep ik later, naar Enschede was doorgereisd voor een voetbalwedstrijd.
Ik ergerde me heel erg aan het onbeschofte gedrag van de Japanners. Die breeduit de gangen van de super innamen, niet alleen om in grote groepen te overleggen, maar zich zo opstelden dat anderen niet bij de producten konden komen. Ik ging er maar vanuit dat ze net aangekomen waren en nog vol stress zaten, maar toch… Dit had ik nog nooit eerder meegemaakt en ik zag dat zelfs het personeel zich ergerde, dat ook moeilijkheden had met de aanvoer van spullen en het vakken vullen. Ja, zoveel Japanners, inderdaad. Ik vroeg aan één van de (Marokkaanse) jongens van de zaak, of hij wist waar deze mensen vandaan kwamen. Hij maakte een gebaar van ‘spleetogen?’ en vertelde me dat ze uit Japan kwamen en dat er gevaarlijke lieden bij zaten. En dat ze dreigend overkwamen en waarschijnlijk wapens bij zich hadden. Hij was er een beetje bang van.
Het was even tongue in cheek voor me. Ik moest echt even een grijns binnenhouden. Maar kon deze brave jongens wel begrijpen. Zoals ik altijd zeg, het is maar een klein deel van de Marokkaanse jongens dat fout is. En wij (ik niet dus) wijzen bij voorbaat alle Marokkaanse jeugd al af. Deze jongens deden hetzelfde bij Japanners.
De attitude was niet zo leuk, inderdaad. Ook al omdat ze, anders dan de meeste toeristen hier, geen enkele Europese taal spraken.
Maar goed. Ik hoop dat ze hier een prettige tijd hebben, maar ze hebben de wedstrijd tegen Oranje met 3-0 verloren, lees ik net. Misschien vandaar die gespannen toestanden en die moeilijkdoenerij bij ons. Dat kàn een reden zijn.
En nu is het zondag... en hou ik hiermee op.