Echt waar, de lente is begonnen.

Gisteren heb ik de eerste dagpauwoogvlinder gezien!! En van de week de eerste hommel in huis gehad.
Niet in mijn vlinderboom nee, ergens anders. Een belofte voor beter, na de hagelbuien van vandaag. Het komt wel hoor… Overal zie je bladeren aan struik en boom komen, tussen de tegels in mijn tuintje wringen zich de narcissen en enkele hyacinten. Die laten zich er niet onder krijgen en houden… Nog een maandje of zo, dan zitten we misschien alweer te puffen, want dan wordt het te warm. ;-) De zomerkleertjes hangen al klaar.

Een heel ander onderwerp dat me al een tijd bezighoudt is het volgende.
Van de week las ik in één van de kranten de verzuchting van een priester over een anti-pedo-hype…. Jawel, ik word weer kwaad als ik het lees. Een anti-pedo-hype zou betekenen dat de betrokken priester zich niets aantrekt of aangetrokken heeft van wat het gedrag van de volwassenen ten opzichte van de kinderen teweeg heeft gebracht. Als de kinderen van toén na zoveel jaar nog steeds de herinnering niet kwijt kunnen en zoveel moeite hebben ermee naar buiten te komen moet de impact van wat er gebeurde toch heel erg groot zijn geweest zou je zeggen. Om nog te zwijgen van al diegenen die echt met hun leven in moeilijkheden zijn gekomen door het sexueel misbruik als kind. Op welke manier dan ook. Ook ouders van de kinderen van toen en de partners van de nu volwassen mensen zijn medeslachtoffers. De soms jarenlang voortgezette handelingen van iemand die door kinderen als grote mensen of bijna heiligen (want priester, pater of frater) werden beschouwd is op zichzelf al vreselijk beangstigend voor een kind. En wordt nooit meer vergeten.
Als er dan één persoon geciteerd wordt over een ‘anti-pedo-hype’ maakt dat bij heel veel mensen heel veel extra narigheid los. Ook de Paus zelf, die het over ‘geroddel’ heeft, betoont zich hier bepaald niet als de plaatsvervanger van Jezus op Aarde. En ook hij heeft kennelijk geen enkel idee van de trauma’s die opgelopen zijn door toedoen van mannen die een gelofte van onthouding, kuisheid, zuiverheid en trouw hebben afgelegd.
De foto van de Paus, half verborgen achter de paaspalmtakken vond ik persoonlijk veelzeggend.
Natuurlijk is het moeilijk die geloften na te komen. En kennelijk hebben heel veel homofielen en pedofielen in die jaren hun toevlucht tot de kloosters genomen. De onderwerpen waren onbespreekbaar en zijn dat vaak nog steeds in die kringen. Men hoopte misschien ook door de strenge geloften en het kloosterleven van bepaalde aanvechtingen verlost te worden. Het tegendeel bleek het geval. Deze mensen raakten zelf getraumatiseerd door het kloosterleven en de gevolgen dáárvan waren nog erger voor slachtoffertjes en later ook van partners.
Ik spreek geen veroordeling uit. We zijn allemaal mensen met fouten en zwakheden. Het gaat me denk ik om het werkelijke bewust zijn van wat aangericht is en daar wordt te licht en te luchtig over gedacht en gedaan als de kerk spreekt over een ‘hype’, of over de media die de schuld zouden zijn of nb. een Paus, die het ‘geroddel’ noemt.
Als ik dan weet en de verhalen hoor en lees van slachtoffers en van hun ouders en partners wordt het me benauwd om het hart. Het kan een omslag in de RK kerk betekenen, hoewel ik daar zelf weinig vertrouwen in heb. Het kan op den lange duur de gelofte van kuisheid en onthouding hopelijk veranderen. Die is onmenselijk te noemen. En we zijn toch maar allemaal gewone mensen met instincten en driften.

Waarom maak ik me hier zo druk over?
Omdat ik om me heen mensen weet die hier dicht bij betrokken zijn (geweest).
Ik ben niet Katholiek, niet christelijk en zelfs niet gelovig.
Maar ik ben een mens. En ik heb een hart en een verstand meegekregen bij mijn geboorte. Nou is dat hart niet zo sterk meer ;-), tenslotte ben ik de jongste niet meer. Maar ik meen dat aan mijn verstand, mijn gevoel en mijn empathie weinig mankeert.

Dit is dan óók één van de (paas)eieren die ik kwijt wilde.

Verder valt er weinig te schrijven. De dag is donker geweest. Regen hagel, wind en kou…. Hoe was het liedje ook weer?
Hagel en sneeuw, onweer, wind en regen, deren ons niet; we kunnen er wel tegen. Lach er maar om en stap en flink doorheen, ’t is pech, maar zeg, als straks de zon weer scheen..
Ja, zucht, dat kan waar zijn, maar op mijn oude dag willen die oude botten toch maar graag door een zonnetje verwarmd worden…

En nu ga ik wat anders doen.